Totaal aantal pageviews

31 december, 2012

141. Honderd éénenveertig

Op 31 december zend ik het honderd éénenveertigste blogbericht van 2012 de wereld in, als dat niet flink is, vrijwel om de twee a drie dagen dus.

Maar eigenlijk wou ik melden dat we gearriveerd zijn op den berg, gisterenmiddag al na een vlotte doch vermoeiende reis. De nachten vielen best mee, vooral in Frankrijk daar bleef het minstens 8°C boven 0 en in Spanje bleven we iets lager maar toch ook boven het vriespunt. Senauke vond het best zo onder de slaapzakken en overdag op mijn warme schoot. Braaf zo braaf en nu hier een beetje stout. De kilte hangt nog in het huis en dat zint haar niet. Ook de aanwezigheid van die twee Portugese poezeminnen vindt ze maar niks. Dus ja Vlekje stond er gisteren na tien minuutjes al en Zinneke kwam er 's avonds door. Nu genieten die twee van de warmte. Is Senauke mss wat verwend ? Neuh, gewoon den aard van het beestje, ik begrijp dat. Ben zelf ook zo genetisch bepaald.

Stoof brandt, Samson suddert wat met Vlekje op schoot, nieuwe computer werkt op batterij (dat kon de oude niet meer), Youtube met Richard Hawley en Roosbeef op de achtergrond. 
Zouden ze aan vuurwerk doen vannacht in 't dorp ? Hmm, beter wat sparen voor de volgende brug ;).

Maak er een mooi, gezond en rijk 2012 van en tot de volgende...

27 december, 2012

Inmiddels 27 december...

... en we zijn bijna rond. Een afspraak op 27 december, hmm zeg die maar af zei Samson, deed ik niet en ziedaar we hebben nog het één en ander kunnen regelen.

Nog een afronding in het boerendorp, een 'Thuis' en een 'Martinke' gaan bekijken etc...

Morgen nog wat kostbaar en dus ook pikbaar materiaal laden (dat laat ge dus geen nacht in een auto zitten), een mondvoorraadje en ons knobbelpootje want dat flink beestje gaat weer op trot. Jeuj ! De stoof schijnt al klaar voor aansteken ginder want anders $*µ*/ kan daar 's avonds koud zijn en Senauke houdt niet van kou... ik ook ni.

Hopelijk valt het onderweg wat mee qua temperaturen, ik heb nog geen sneeuwaankondigingen gezien dus dat valt alvast mee.

Tot later... Paardenkop en twee man....



19 december, 2012

Aan 't inpakken...

...en wegwezen.

Maar toch nog veel te doen eigenlijk...

Nieuwe photoshop, ik moet dus nog veel studeren eer ik weer deftig wat beeldjes zal kunnen posten hier.

Morgen met Senauke naar de dierenarts. Niet voor pootje daar valt niks meer aan te doen, wel voor spuitjes...


08 december, 2012

Nog maar eens een postje...

...schreef ze heel enthousiast neder.

't Komt er zo niet van hier. Maar om onszelf een toekomstig geheugensteuntje te geven en natuurlijk ook voor u twee man en één paardenkop.

Samson is druk bezig met opruimen en moet nog uitvissen of er überhaupt een trein gaat rijden van begin naar eindpunt... want ja weer prijs: Staking in Portugal. Ok ge zoudt voor minder het werk neerleggen maar toch niet als Samson in België moet geraken om zo vlug mogelijk weer terug te geraken zekerst...

Gisteren liep de mens daar naar het schijnt nog in t-shirt en hier schijnt de zon maar is het berekoud. Het met veel poeha aangekondigde winterdeken is reeds langs gesmolten en stelde eigenlijk ook echt niets voor hier in Antwerpen. Als het dan sneeuwt en koud gaat zijn mag het voor mij écht sneeuwen, dikke pakken.

Senauke is aan 't smelten naast de chauffage, ze druipt nog net niet vd tafel, 't arm schaap zal weer afhankelijk worden van onze sprokkelwil binnenkort.

Kgaan mijneigen induffelen en trek de barre doch zonnige koude in... 

29 november, 2012

Wel Anoniem...

...om op uw vraag te antwoorden:

De gasketel durft hier een enkele keer, liefst als ik net mijn haar aan 't wassen ben én alleen thuis ben, wel eens kuren verkopen maar over de elektriciteitstoevoer vooralsnog geen klachten.

Internet is hier wel gelimiteerd dus dat speelt al een rol. Voorts hoef ik niet zo de moeder op de hoogte te houden over ons wel en wee in het verre zuiden want die woont op een belletje weg. 
Het speelt uiteraard ook een rol dat we in Portugal een groot deel van de tijd een veel kleinere actieradius hebben, alles speelt zich af om en rond het huis. Hier niet zo. De computer hoeft hier ook niet te fungeren als radio dus staat dat ding ook niet de hele tijd aan, elektriciteit kost hier geld hé :-).

Maar voor wie het weten wil:
Met Samson en de poezemiekes alles in orde. Het harde Alentejaanse winterleven is aangebroken. Hout sprokkelen, stoof aanhouden, .... , hout sprokkelen, stoof aansteken, ... 


22 november, 2012

Wij alleen

...en dan zijn wij hier, sinds enkele dagen, weer de achtergeblevenen en is Samson de rest weer gaan vervoegen.

Na een kwartier was Vlekje present, Zin liet nog wat op zich wachten wegens Bobbi id buurt. 
En ik kan elke ochtend vroeg uit de veren want Senauke is een wel heel vroeg vogeltje. Geeuw.


En toen zat er een vlieg aan de lamp:
Gewoon zomaar. De smerige teef heeft helaas voor haar het onderspit moeten delven.

En toen kwam ik een soort Bobbi tegen:
Dag Bobbi. Wees maar voorzichtig zo tussen een spoor- en rijweg.

En toen kwam ik een herdenkingsveldje voor een boom tegen.
"De es was hier."

Zou dat nu typisch Belgisch zijn zoiets.
Bomen uitdoen ook maar ik bedoel een soort eerbetoon voor een boom plaatsen. 





05 november, 2012

Al in België

Moh, we schrijven geschiedenis, gingen we de vijfde november vertrekken... en we zijn er al.

Zaterdagmiddag vertrokken... omdat we klaar waren.

Regen op de heuvel, regen onderweg en regen bij aankomst, de temperatuur zakte gestaag van 21°C tot 7°C.

Senauke is weer een voorbeeldig poezeke geweest.


26 oktober, 2012

Voetbal

Omdat we zuinig moeten zijn met energie maakten we gisteren na de boodschappen in de Algarve een stop in een 'gezellig' café langs de baan om daar naar het voetbal te kijken. We zaten daar alleen. Er zaten wel Portugezen maar die keken geen tv. Portugezen die niet naar tv kijken, en dan nog wel als het voetbal is notabene ? Den Beerschot en den Antwerp van België dat zijn hier Benfica en Sporting, of eigenlijk meer den Anderlecht en Brugge. Maar om één of andere reden blijken dat hier allemaal Benfica supporters te zijn. Dus keken ze niet. Zelfs geen greintje chauvinisme omdat et toch Portugezen waren die speelden. Het zou natuurlijk kunnen dat de meneren er van uitgingen dat Genk geen maat is en de match al gewonnen was alvorens gespeeld maar dat was dus niet waar. Af en toe wel een schalkse blik als er één passeerde maar echt interesse werd er niet getoond. Ook goed. De ambiance daar zorgde Samson wel voor :-).
Gevuld met een galão, een sapje, chips en cola's verlieten we het kille pand richting huis. Nog een beetje over om naar de Lau, Otto-Jan en Jefke te zien en dan bedwaarts... of toch niet... Senauke had het verbandje weer verknabbeld en vertrokken... dus operatietje. Ze begint er wel een hekel aan te krijgen en ziet ons eventjes toch niet meer zo graag. Gelukkig is ze nogal vergevingsgezind.  

23 oktober, 2012

Forbrydselen

Ge kunt niet op tijd genoeg beginnen met het vertrekkensklaar maken. Vind ik. Ruim op voorhand worden de eerste voorbereidingen getroffen.

Toch altijd een heel over en weer gesleur, wel zonder aanhanger deze keer. Dat reist toch net iets comfortabeler.

Alleen Senauke zal niet meer zo van haar reisje kunnen genieten. We zijn immers min of meer gestopt met haar dieetvoeding en nu is het alle dagen een feestmaaltijd. Silver, Gold, Diamond, Sheba hier wat anders daar, 't kan ni op. Da's kiezen natuurlijk ofwel een beestje dat iets langer leeft maar heel ongelukkig haar langste tanden laat zien bij het voorschotelen van de maaltijd of ééntje dat het wat minder lang zal trekken maar tenminste nog veel genot heeft van de culinaire spijzen haar geserveerd.

Het beestje heeft last van haar pootje, het gezwel zwelt maar ligt vooral gewoon open. Een open wonde van ong. 1cm op 2. We verzorgen het om de 36u ongeveer. Het wordt ontsmet, er komt een clean gaasje over en het wordt omwindeld, daarna nog eens intapen want een kat en een windel dát gaat natuurlijk niet samen. De tape heeft het lelijk te verduren, ze bijt en knabbelt tot die begint te rafelen. Eens los begint het ding te verschuiven... over de wonde... en da's niet proper. Gelukkig zijn we er steeds op tijd bij maar prettig is anders. Bloedspatten in het rond maar vooral het ongelukkige smoeltje. 
Maar al bij al doet ze het nog goed. Ze slaapt (gelukkig) veel en kan nog genieten van uitstapjes en dus vooral van een lekker hapje... ze mag nog blijven :-). 't Schaapke.

19 oktober, 2012

Herfst

Drie, vier weken geleden hadden we nog een valse start met die twee regendagen want nadien is het hier zelfs nog puffen geweest maar sinds enkele dagen gaat 's avonds de stoof een uurtje aan. Om de eerste kilte wat tegen te gaan. Gisteren was daar eigenlijk de eerste echte kille, natte herfstdag. Dat betekent ook weinig zon en weinig zon dat betekent dan weer zuinig zijn met elektriciteit. Computer af en zo laat mogelijk het licht aan. Van stofzuigen en andere slurpende bezigheden is er dan geen sprake want we willen 's avonds nog even  een stukje opgespaarde TV meepikken. 

Kaka=Pipi.

Eén kakje in het bakje en madame wil geen pipi meer doen in datzelfde bakje dus moet ondergetekende pipi kuisen. Nu. Grrr.


17 oktober, 2012

Klachten

En toen kwam de buurman mij eens goed doen schrikken. Ah ja ge zijt dat niet gewoon dat er zo ineens een menselijk wezen in uw deurgat staat. Ik had maar één keer nodig om te zeggen dat hij mocht binnenkomen en zich mocht zetten, een glas water heb ik onder de amechtige mens' snotterige neus geduwd. Nee neusdruppels gebruikt hij niet, eens goed rochelen ja dat doet hij dan weer wel. En dat die nieuwe regering niet veel goeds brengt dat moest ook nog eens van zijn lever. De mens is om en bij de 80, heeft zich... eh werkt zich nog steeds krommer en krommer maar ook hij wordt al dan niet rechtstreeks getroffen. Jan met de pet moet hier ophoesten wat hij niet of nauwelijks nog bezit, ge zoudt voor minder ziek worden.
Patatjes en boontjes had hij bij als alibi om zijn hart eens te luchten.
Betalen vindt hij beledigend dus vragen we dat niet meer, een lift naar huis wil hij ook al niet, mocht hij nu eens zelf iets vragen dan konden we tenminste iets terug doen. Soms vraagt hij wel eens aan Samson om iets te maken, iets te lassen ofzo maar meestal krijgen we zomaar. Omdat we goeie buren zijn.
En toch zouden we eens iets willen geven. Maar wat. Nen nievenoed ? Wat is er mis met zijnenouwenoed misschien ? Een pan ? Een pan, allez een pan. Oh een zwitsers mes misschien. Samson ? Voor de zoon dan.
Ach de zoon. Als we daar nu eens een boerin voor zochten.

15 oktober, 2012

Onderkoelde zondag

In tegenstelling tot die van vorige week kregen we gisteren 14 oktober 2012 een grijze, druilerige, onderkoelde zondag.
Dat lag enerzijds aan het feit dat de herfst hier nu ook de atmosfeer in haar greep heeft, maar dat viel eigenlijk nog wel mee, en anderzijds vooral aan het nieuws dat via satelliet en andere media binnen sijpelde. 

Wat is dat toch met die 'kiezer die altijd gelijk heeft'  ? Misnoegde malcontents ja. De ontvleesde zal het eens allemaal oplossen zeker. In zijn uppie, ah ja want behalve die kleine, die stijve, een stuk of wat hypocrieten... en inmiddels ook die blonde die er immer nevens loopt -laten we elkaar geen Liesbeth noemen- kent de gemiddelde geel/zwart stemmer vast niet echt veel anderen. 
Oh, het waren gemeenteraadsverkiezingen en de g/z stemmer stemde voor een burgemeester, ik zal even in verwarring geweest zijn.  

Had ik al eens lyrisch gedaan over Gent ? 
Dan doe ik daar vooral gewoon mee voort want het treurspel in de rest van het land belooft eerder een zorgwekkende toekomst.



12 oktober, 2012

Zwoel zwoel zwoel

Sinds gisteren hebben de temperaturen een flinke duik genomen, we halen nog slechts 23° C denk ik, vorige week haalden we nog vlotjes de dertig en de nachten waren nog zwoel...

Vooral vorig week zondag 07/10/2012 konden we genieten van een wel heel erg zwoele nacht. Rond het middaguur haven en poezen verlaten om zo een toch wel lange drie uur later het hotelletje of pensionnetje, waarover ik maanden en nog eens extra dagen en uren het hoofd heb gebroken, te mogen betreden.

Hmm, die beddelakens en dekens lagen wel heel mooi gespreid, haast symmetrisch... alleen de hoofdkussens lagen lichtjes afwijkend van elkaar. Beiden stonden we er een beetje verbouwereerd naar te staren, in Afrika hadden we wel eens een onopgedekt bed aangetroffen maar hier klopte toch iets niet. Ja, in ons hoofd klopte het na het beklimmen van vijf verdiepingen wel, de sluimerende hoofdpijn timmerde er even op los, nadenken en inschatten werden er niet makkelijker op maar hij viel. Dit was geen speciale welkomst van het huis, onze bedje werd niet alvast gespreid, het kamermeisje kwam ons reeds tegemoet en verblijdde ons met het nieuws dat we nog een trapje mochten stijgen. Was er dan geen lift hoor ik u denken. Oh jawel maar daar ik doe liever niet aan piepkleine, oude hijstoestellen. En al vooral niet als ik er ettelijke uren later toch echt wel bij wil zijn. Samson was solidair en mocht ook nog de koffer dragen.

Op kamer twee lag alles netjes gedekt zoals het hoort, zelfs een derde bed en een flatscreen.

Rust en een aspirientje voor haar zowel als voor hem.

Onze compagnons oppikken en meetronen naar een restaurant dat ofwel niet meer bestaat, nooit bestaan heeft of gewoon goed was in het zich verstoppen. Dan maar in één keer naar Orient, want daar zou het toch gaan gebeuren. Vlug vlug een eenvoudige maaltijd achter de kiezen stoppen en dan de zwoele nacht in.

Negen uur. Iets er over, een korte pauze en dan nog een stukje in de nacht, dat doet die mens nu al sinds half augustus in Gent, goed er zit wel eens een dag of twee tussen maar hij huppelt op zijn 78 toch maar weer een keer of 4 per week het podium op. Chapeau ! 

Chapeau. Zonder is ook goed maar mét heeft toch weer net dat ietsje meer stijl. Als eerbetoon aan zijn muzikanten én het publiek zet hij hem wel regelmatig af. 

En voorts heb ik daar eigenlijk niets aan toe te voegen. Leonard Cohen stond er weer. Mini mini klein minpuntje: ik vond het vorige keer misschien nóg beter maar dat mag geen kritiek zijn. Wat een zwoele  stem, wat een zwoele songs, wat een zwoele man wat een zwoele nacht...

...behalve voor Samson want die was weer een migraine aanval aan 't krijgen maar hij heeft toch ook mogen zien dat het goed was wat die oude pee nog allemaal uit zijn hoed tover kan...

Halleluja.




02 oktober, 2012

131. Inpakken en nog wat uitsnotteren

Heb geen Engelse woonprogrammekes of extreme make overs moeten zien vannacht, noch heb ik om drie de afwas staan doen, 't gaat dus al beter. 

Otrivine. Ja het doet wonderen ! Maar niet overdrijven want dan gaat het hek van de dam en dat willen we niet. Niemand eigenlijk. Ik ben soms ook in de gewone omgang wel 's lastig maar als dat hierboven verstopt zit dan ben ik echt onuitstaanbaar, zelfs voor mezelf. Ik snotter en rochel een hele nacht door, ik sta om het half uur even op om gewoon even niet liggend te zijn. Rechtop bestaat immers een  waterkansje dat er tenminste één neusgat eens wil open gaan. Lukt het niet dan ga ik met menig ontstopper te werk wat op zijn beurt op langere termijn weer het tegenovergestelde bewerkstelligen zal. Val ik ten langen leste dan toch op een zielig doch slapend hoopke dan ga ik heel ongezellig een bos omkappen. 
Ik ga ook afschilferen, mijn neus is dan opgeschuurd en opgeblonken, afwisselend ga ik bleek en blozend worden en oh ja de wallen hangen ergens halverwege... yep 'k ga er dus ook nog 's  geweldig uitzien.
En vooral ook fameus claustrofobisch zo een besloten snotkoker. Alle zes de sinussen verstopt, geen knip voor de neus waard.

Maar zo ver gaan we het niet laten komen. "Waar een wil is is een weg" zei ze en ze slaakte een kreetje. Overmorgen zal ik nog wat gele en groene fluimen afvoeren, de aangekoekte snotbrokjes verwijderen en dan zullen we gewoon weer rustig in- en uitademen alsof we nooit anders gedaan hebben, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om de twee neusgaten vol te kunnen zuigen met frisse, nu ja waarschijnlijk nog warme, lucht. Ik ga er voor !

Nu nog wat oprommelen, een waske doen, chocolade inslaan en inpakken...

01 oktober, 2012

Snotneus

Als ik iets niet wil dan is het wel een snotneus. Altijd schrik opdat het sinusitis zou worden. 

En waar zit ik tijdens mijn kort verblijf in het zonnige België mee geschoren ? 
Right.

Griep is ook niet tof maar een valling vind ik eerlijk gezegd nog erger, ik zie daar zo van af. Ocharme toch, arme ik. Een beetje zelfbeklag mag.


Een verkoudheid duurt meestal vijf tot zeven dagen, een enkele keer twee weken (bij mij vroeger). Een verkoudheid is de meest voorkomende infectie bij mensen; er zijn gemiddeld twee à vier infecties per jaar bij volwassenen (de laatste jaren amper één, twee of zelfs geen enkele keer per jaar). Schoolgaande kinderen kunnen soms twaalf keer per jaar verkouden worden (het scheelde ni veel bij mij). De meest efficiënte manier om infectie te voorkomen is handen wassen (ik doe ni anders).
Bij een doorgemaakte verkoudheid is er een levenslange immuniteit voor dat specifieke virus. Er zijn echter honderden verschillende soorten virussen die een verkoudheid kunnen veroorzaken (denk da'k er bijna door ben...  :-)).

29 september, 2012

Onverwacht

Bleef ik plots al twee dagen eerder alleen achter wegens minder prettige onvoorziene omstandigheden, kreeg ik een computercrash,  veel flits en gedonder en als klap op de vuurpijl een aardbeving op mijn kop.
Die computer dat is nog (een klein beetje) goed gekomen, het onweer verliep zonder veel schade deze keer en het aardbevinkje was er slechts ééntje van 3.6, da's niet veel maar het epicentrum zat bij wijze van spreken wel vlak onder ons.

Net als ik bijna in slaap viel werden Senauke, die zich onder het deken in mijn oksel reeds in dromenland bevond, zwaar opgeschrikt door een enorme knal en wat natrilling. Een donderslag ? Een muur ingestort ? Een vliegtuig neergestort ? Een ontploffing ? 
Anders dan vorige keer in dec. 2009 toen ging het hele huis goed in één keer eens even goed trillen. 
Nu was het anders.
Alsof er een grote, loodzware eiken kast op een stenen vloer viel...  
Senauke en ik moesten elkaar troosten want geen Samson in de buurt. Het beest was heel alert maar bleef wel heel dicht bij mij. Na een kwartiertje konden we weer een beetje ontspannen. Mijn gsm en water in aanslag en de weg van op naar onder het bed in gedachten.

En toen wat anders. Ik zou ook naar België moeten maar wat dan gedaan met Senauke ? Vlekje en Zinneke die trekken mits een voedselsysteem hun plannetje wel, Senauke is behalve oud, een echte huispoes ook nog eens ziek en hulpbehoevend. Over en weer sleuren was geen optie dus regelden we een heen vlucht voor mij en een zo vlug mogelijke terugvlucht voor Samson. Een halve dag, een nacht, een hele dag en een half nachtje zou ze alleen moeten blijven. Alle mogelijke rampscenario's passeerden de revue in mijn gedachten maar het bleef gelukkig bij veel door eenzaamheid gedreven kak en pis... ook heel typisch voor een alleen gelaten Senauke. Was ik dan toch maar blij mee, niet omdat den opkuis ni voor mij was maar vooral omdat ze niet doodgebloed was... ofzoiets.

Twee dagen onder de mensen en hun bacillen hebben mij te stekken, keelpijntje en snot... 
En woensdag staking, grrrr, net als ik in Charleroi moet geraken voor de terugreis.




23 september, 2012

Zou het...

...dacht ik nog toen de zon de slaapkamer zoals gewoonlijk niet onderdompelde in een wekker van ongemeen felle stralen. We bleven nog wat liggen Ske en ik (nadat ik haar met 'een stokske' had gepaaid)... en toen viel het er in bakken uit. Finally wat vocht op het land én in de put... kunnen we ons binnenkort nog eens goed wassen. En wassen.

Andere dingen nu, de computer wat af zetten want het is nog steeds bewolkt en dus is zuinig zijn aangewezen. Ja, ik ben getraind in zuinig omspringen met energie ;-), aan mij zal 't ni liggen tijdens een piekuur in het land waar binnenkort iedereen weer zal weten dat den ellentrik niet vanzelfsprekend uit het stopcontact hoeft te komen. Oefent maar al gijlie.

Over en een tijdje out...

20 september, 2012

Nog stiller dan anders

Soms gebeurt het dat ge hier alleen achterblijft en dat de stilte nog net iets nadrukkelijker aanwezig is. Nochtans blijkt er alweer heel wat gevogelte binnen te sijpelen... 
Van de vijgenoogst moeten ze het evenwel niet hebben. Is dat triestig zeg dit jaar. En niet alleen bij ons, aan de vijgenbomen die we al passeerden hangen enkel wat kleine mopsjes. Jammer want het zijn heerlijke snoepjes zo vers van de boom.

Het blijft ook warm en vooral droog, het blijft dus nog steeds wachten op de eerste buien... 






17 september, 2012

Antwoord op reacties

Laat het duidelijk zijn dat ik niets tegen weien, velden en een horizon rondom een dorp heb. Er moet van mij zelfs geen bakker laat staan een beenhouwer zijn maar elk zichzelfrespecterend dorp zou wél verplicht een café moeten hebben. 

Ons dorp, ook zoiets van een 3 à 400 inwoners heeft maar liefst drie     
plaatsen waar iets geconsumeerd kan worden: een postkantoor met een zure postvrouw maar ook een drinkgelegenheid én een kruideniertje, het huisje van een vrouwtje dat minstens naar de tachtig gaat is verdeeld in een winkeltje, een 'toogkamer' en haar zitkamer (cola 60cent) én nog een echt café van de vrouw van de taxichauffeur. Er is zelfs een restaurant maar dat is niet officieel :-). Er is ook een brommermaker.

In dorp X is er NX.

Om dan nog even op die brandalarmen en de poezen terug te komen:
De poezen liggen meestal buiten op of rond de tafel vlak voor de deur, da's maar bij elkaar grissen en in een bakje proppen.

En oh ja na een week is bobbi weer van de partij, het heeft nog lang geduurd eigenlijk (we waren stiekem al een beetje ongerust:)). Eigenlijk heeft hij gisteren best van stoer optreden gedaan... de honden van de buren waren gisteren voor het eerst sinds onze terugkomst begin augustus nog eens id buurt en dan komen ze behalve graag vr een koekie ook onze katten eens de stuipen op het lijf jagen maar Bobbiman maakte zich groot en gromde imposant zodat twee grote honden zich even héél klein maakten, de poezemiekes hadden alle tijd om zich uit de voeten te maken... Leve Bobbi dus.

Het weer: de voorbije dagen werd er nog lustig geflirt met de dertig maar vandaag zitten we daar onder wegens een sluier voor de zon.
Morgen mss zelfs regen... zou het ?

16 september, 2012

Chips, cola en een ijsje

Ik heb jaren rondgelopen met de gedachte dat het saaiste dorp van de wereld in Nederland lag, met name 'Voorburg'. Een zondagmiddag in Voorburg -of all places- is niet bepaald aanrader. Geen café noch restaurant of winkeltje te ontwaren, zelfs geen jeugd- of seniorenlokaal, niks, nul komma nul te beleven in Voorburg op een zondagmiddag, ah ja aan de 'stads'rand wel een Mc Dinges, daar troepte de jeugd en verre aanhang samen, rond frieten met frietensaus (bweurk) en cola. 

Tot zover de belevenissen in Voorburg... wij waren genoodzaakt ons enkele (portugese) dorpen verder naar een garage te begeven want er klopte iets niet met onze 'nieuwe' bolide, er klopte namelijk iets net een beetje té enthousiast in het nemen van linksdraaiende bochten en dus was er behoefte aan een reparatie. 
Eerst leek het er op dat we enkele uurtjes na het afleveren het voertuig konden meenemen maar een fout onderdeel besliste daar anders over, het zou zes uur worden. 
Tijdens deel 1 in de garage, tussen 9 en pakweg 12u maakten Samson en ik een wandelingetje. Een galao vr hem en een sapje voor mij in een café met op het midden vh kruispunt een terrasje. 
Een hongertje. 
Geen versbroodstandje in het kruideniertje, wel voorverpakte veel te zoete rommel en een hongertje is bij mij meestal hartig dus kon ik als alternatief enkel naar een zak zoute chips van Lays grijpen. Voor één keer een chipsbrunch met een compenserend fruitsapje. Het moet kunnen. 
Volgende stap: een betaalautomaat die niet meewerkte. 
Klimmen. Blaffende doch meewandelende honden. Een vervallen kerkhofje met nog zeven grafjes van rond 1915. Een verlaten station. Twee café's maar nog niet open. Terugwandelen naar garage. 
Wachten. 
Ik zeg Samson dat hij mij maar moet oppikken als hij klaar is met betalen want dat ik geen zin heb om daar nog een half uur wortel te schieten. 
Ik stap. Een kilometertje.  
Samson belt. 
Pas om zes uur zegt hij. 
Geen probleem. Komt gij maar naar hier dan stappen we samen verder door naar het volgende dorp. 
Samson komt. Het manneke begint als vanouds en niet geheel onverwacht al wat te zeuren: "'k Moet pipi doen. Ik heb honger. Ik heb dorst. Pfff. 'k Heb 't warm. Wat moeten we doen ? Waar zijn we eigenlijk ?". Bedaren moeten we dat. "Kom" zeg ik, "we stappen door naar het station van dorp X en daar kunnen we iets drinken in de stationskroeg.". 
Stap stap, zucht, puf, zit, pis, zit pis, stap stap. 

Dorp X is altijd een station met meer verbindingen geweest en is dus sinds de afschaffing van meerdere stations (waaronder het onze) net nog ietsje belangrijker geworden. Het is ook een mooi stationnetje, een mooi gebouw met een authentiek perron. Vergane glorie weliswaar. Geen geld uiteraard. Jammer maar begrijpelijk. 
Maar wel nog een café ? Toch ?
Samson, zakt in elkaar. Nu ja, niet echt natuurlijk, gewoon op zijn flauwbezensamsons. Er staan banken op het perron en ik laat de mens daar achter. Tegen beter weten in trek ik dorp X in. Nog een bodempje water in mijn flesje en veel plaats in mijn maag. Wat zei ik over Voorburg ? 

Net als ik mij bedenk dat dorp X toch wel heel erg doods is kijk ik richting station. Grote vogels cirkelen boven het gebouw. 
Gieren... ?? 
Samson ?    
Ik ga maar terug.
Ijlend strompelen we tot aan de dorpspomp. leve de dorpspomp ! Zou het drinkbaar zijn ? We vullen ons flesje toch maar en stappen oververhit, uitgedroogd en uitgehongerd terug naar het levendige dorp, daar hebben ze tenminste chips en cola. We kopen een grote zak zoute van Lays, twee half lauwe cola's en nadien een ijsje toe. Njam. 
In de garage kregen we slecht nieuws, 't zou voor de volgende dag zijn. 
Te voet ? 25 min (op ons tempo) met de auto.
Samson slaat groen uit. 't Was maar een grapje natuurlijk.
Taxi laten bellen.
De vrouw van de garagist biedt aan ons te brengen.
We stappen in en ... we komen aan. Deden wij daar 25 minuten over ? Dat is buiten deze racepilote gerekend. 
Da casa (van het huis) zegt ze bij aankomst.




08 september, 2012

Waar rook is...

Af en toe eens buiten gaan kijken kan nooit kwaad. Eén keer kreeg de zon niet helemaal de kans om volop te schijnen, niet wegens bewolkt wel wegens een lichte wijd verspreide rookontwikkeling. Niet echt zwarte rook, eerder grijzige smog. Het moet van ong. 120 km verderop gekomen zijn want daar woedde een hevige brand, da's ver. Een tweede keer was het duidelijk veel dichterbij, een zwarte rookpluim en een heli in aanslag. Op zo 'n moment is het even extra voorbereiden. De kattenmandjes staan altijd klaar maar het eventuele plan wordt iets concreter. Rond het huis hebben we een bufferzone maar er staat inmiddels weer al wat nieuw onkruid en dat kan best ook wel fikken denk ik dan. Veel water is hier ook al niet dus ja. 
Maar het is hier echt niet normaal droog, het is kurkdroog, erg van toepassing in deze kurkbossenomgeving maar het zijn vooral de lage struiken, esteves, die hier het grootste gevaar vormen, die dingen zitten vol olie en zijn zeer gegeerd voor id stoof 's winters. Ook eucalyptussen branden als stekskes maar die hebben we niet echt vlakbij, 't is te zeggen er staan er wel maar slechts enkele aan de rand van de baan. 

01 september, 2012

Jody en het hertejong

Voor wie zich het boek of de film niet meer herinnert:

De (teken)film Jody en het hertejong (oorspronkelijke titel: Kojika monogatari) is een bewerking naar het boek "The Yearling" (1938) van Marjorie Kinnan Rawlings. Het gaat over een Amerikaans pioniersgezin waarvan de zoon een jong hertje adopteert, dat echter de oogst steeds opeet en tenslotte dood geschoten wordt. In 1946 is het op een indrukwekkende manier verfilmd met Gregory Peck in de hoofdrol als de vader van Jody. Het boek uit die tijd bevat heel wat foto's uit de film.
(Bron: wikipedia)

Ok, Bobbi werd niet doodgeschoten maar het deed toch een beetje pijn om het blije, gezwind meewandelende beest nog een paar brekkies toe te stoppen en u dan vlug uit de voeten te maken. 

We hadden hem in het kattenmandje gestoken en reden eerst een stukje met de auto zijn huis toe, daarna uitstappen en het bakje openen; Bobje liet blijken dat hij ons wel op weg naar zijn huis zou leiden.......... Trippel trippel, eens achterom kijken of we wel volgden, bij wat afleiding (geritsel in een struik) even afgeleid zijn maar ons dan op een drafje bijbenend weer de weg wijzend. 
Stilletjes zijn huis naderend wilden we hem nog een duwtje in de rug... allez de poep geven maar Bobbi keek ons enkel meelijwekkend aan. "Die honden, die vind ik helemaal niet tof" lazen we in zijn kateroogjes. Een steek door ons hart.
O jee. 
De meegenomen droge brokjes als afleidingsmaneuver hielpen maar we voelden ons toch een beetje schuldig. Nu ja, Zinneke is dan weer wél blij en dus wij toch ook een beetje. 

Ben benieuwd voor hoe lang.

't Is wamr eigenlijk, rond de dertig en weinig wind.

30 augustus, 2012

Blogger

En we kunnen weer geen foto's uploaden. Da's ambetant.

Dan maar zonder.

27 augustus, 2012

Naar de stad...

...Odemira. Voor boodschappen. In de Ecomarché nemen ze nog een ruime middagpauze, precies zoals het hoort in een zuiders land, dus nog even langs de apotheek voor Drontal tegen de wormen in Vlekjes buik. (Net even gevochten met het beest om dat pilletje in haar lijfje te krijgen.) Daarna de Lidl, de op Duitse leest geschoeide winkel en van siësta's allerhande dus geen sprake, even voorbij gereden want ondergetekende en ons aller Samson hadden een groot hongertje en wilden zelfs Portugees gaan eten. Ja écht. Ook willens nillens want behalve een pizzAria, wat dan best wel een beetje Italiaans klinkt maar het vanwege die 'A' i.p.v. een 'E' dus helemaal niet is, zijn er in Odemira en ruime omgeving enkel op Portugese leest geschoeide restaurants. Best wel 's lekker, zo gewoon maar ook gewoon goed. Niet vegetarisch want als 't van dat is is 't hier in Portugal wel top maar niet onze big city... vis dus. Iets dat ik nog nooit gezien had op een kaart maar met koriandersaus dus dat moest goed zijn. Was het ook, vooral die saus dan, de vis was nogal papperig en dat geraamte nam te veel plaats in, enfin de groentjes waren ok en de twee patatjes ook. De wijn ook. Hebben wij anders zelden zin in wijn, nu hadden we beiden zin in een glas (het werd een fles) koele, droge witte. Drinken wij anders zelden nog alcohol, steeg dat ding nogal rap naar onze kop. Een wandelingetje dan maar na het eten, in het parkje aldaar. 

24 augustus, 2012

Ongewenste intimiteiten

Dit exemplaar vindt dat het zomaar op mijn schoot mag klauteren, spinnen en rollebollen.
En i.p.v. op mijn strepen te staan laat ik begaan. Volledig fout bezig dus.


Wij nemen het beest eens mee op wandel gisterenavond maar geen kat trouwer dan dit exemplaar. Stappen als wij stappen, stoppen als wij stoppen, keren als wij keren, even twijfelen of een bekende afrit toch niet interessanter zou kunnen zijn maar algauw beslissen
dat het bij die twee Belgen met hun drie katten toch gezelliger is dan thuis bij al die honden...

Op de wandeling naar onze mislukt uitgedroogde moestuin, met meer fles dan plant, kwamen we buurman J tegen. Alentejaans boerengebrabbel leverde ons wat boontjes, paprika's en 3 pepino's op. Njam, danku buurman. Wij kunnen supermarktbezoek weer een paar dagen uitstellen want het fruit hangt hier momenteel ook te pluk.
80 is hij buurman J.

18 augustus, 2012

De Hitte

Koelte zoeken, afgelastingen vanwege de hitte, warmste weekend van 't jaar, temperaturen tot boven de dertig graden, een sportmanifestatie bij dit weer, 't zal zwaar worden , extra drank, rode kruis, ijs voorzien, natgespoten met tuinslangen, Frank Deboosere, veel drinken,... Er worden zelfs bijna records gebroken.

36°C ? Misschien wel 37°C en in het weekend blijft dit weer aanhouden.

In België en zelfs in Nederland welteverstaan. Dus.

En hier blijft het gezapig rond de dertig hangen en 's avonds koelt het altijd heel netjes af. 



Nogal dor. Dus.

16 augustus, 2012

Bewolkt

Al twee dagen achter elkaar dat het bewolkt is, de dag daarvoor was het wel erg heet, nabij de 40° denk ik.
We waren in Albufeira zondag en hebben onszelf getrakteerd op Indiër. Mmm, lekker.

Dikke zever en een varkentje

Dat het genoteerd moet zeg ik. Terwijl jullie daar in het halfhoge noorden, badend in het zweet eindelijk even mogen proeven van hoe een echte zomer eigenlijk zou moeten aanvoelen maar tezelfdertijd het stiekem toch al een beetje verwensen wegens écht té warm, wel dan mochten wij gisteren genieten van een nooit eerder of toch amper geziene zeverdag. Het begon al met een voorspelling die we zelden serieus nemen (ik kan de voorspelde stormen die slechts een enkel wolkje opleverden niet op twee handen tellen) maar het grijze wolkje met kans op regen bleef de hele week vermeld staan... dus, al wat een niet nat moest worden toch maar afgeschermd. En gisterenochtend dus druppeltjes op ons dak, een echt regenbuitje trok over en voor één keer (putje zomer dan) trok de hemel daarna niet welgezind weer open, nee het bleef zeveren, een hele godganse dag.

Maar het was zacht en dus ideaal om eens op verkenning te gaan in de buurt. De poezen maar 's thuisgelaten en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bobbi op sleeptouw te nemen... richting zijn huis. 't Beest stapte gezwind mee tot twee ruïnes verder, daar verdween hij in het struikgewas... dan maar alleen op schok...
2x boze doch niet bijtende honden getrotseerd, de papa van Bobbi er nog eens op gewezen dat zijn katerzoon weer met geen stokken weg te krijgen is. "Oh, twee dagen geleden heeft hij een hele dag thuis op de zetel liggen slapen" zegt de goede man. Ja dan he. Die Bobbi  't is een patéke. "Ach hij is lief maar onze katten vinden van niet" zeg ik. Tja, ze kunnen hem niet vastbinden he. Senauke negeert hem en is dus de slimste, Vlekje doet haar best maar voelt zich toch niet op haar gemak met zijn aanwezigheid maar Zinneke heeft een heilige schrik en zet het altijd op een lopen voor Bobbiman en da's een beetje zielig.

Bij de andere buurman, die waar de dieren op afstand bestuurd worden, waren ze uiteraard niet thuis. Gewoonlijk loopt het daar wel vol met gevogelte allerlei maar nu geen simpele kip meer. Da's vreemd. Een rover op pad ? Schaapjes wel uitgebreid van 8 naar 11. Eén jong varkentje. Een bang. En een stuk of wat peutertjes. Het bange beestje regeerde zo anders dan varkens gewoonlijk doen, echt zenuwachtig en zich willen verstoppen. Wat zachte, sussende woordjes, de varkensfluisteraar is bij deze dus uitgevonden, en ze taxeerde me algauw met een iets rustiger blik. Ik kwam wat dichterbij en zij ook, ik bleef wat babbeltjes doen zoals ge dat met een bang of onzeker dier doet, ge zegt dan zo vanalles dat ge zelf lief en fijn vindt om te zeggen:  "awel, kom 's hier, braaf, heeeej, varkske, ja zis braaf, en ander kadjagoogoogedoe en toen zei ik onbewust: "'k zal u ni opeten zene"... 

Ze zal nu wel geen Nederlands verstaan maar ik kon er toch moeilijk aan toevoegen: "allez, ikke ni maar...". 't Arm schaap snuffelde inmiddels aan mijn hand, ze mocht mij wel... zag ik.

09 augustus, 2012

Iedereen slaapt

Is het niet óp dan wel ónder de tafel.

De Borsbeekse tafel en stoelen hebben écht héél veel succes.
~
Senauke af en toe een pot water onder haar neus schuiven want anders gaat ze weer op zoek naar het één of ander besmet poeltje terwijl er vers bronwater in haar buurt staat. 
~
Tussen 13 en pakweg 17u30 is het hier nogal broeierig en vertoeft men het liefst op een iets koeler plekje. Een zwembad is er dit jaar niet bij, wel een beetje jammer. 
Ons zwembad werd vorig jaar gevuld met opgevangen regenwater, nu geven we daar de plantjes hun welverdiend vocht mee maar man wat stinkt het uit die regenput en hoe rot moet dat water niet zijn, het lijkt wel alsof er een lijk in ligt te rotten, zo 'n geurtje dat daar aan is. Maar onze planten klagen niet, integendeel, die zijn allang blij dat iemand hun wortelvoetjes wil bevochtigen.
De tomatenplantjes zien er niet super uit, wat er aan hing is klein en wat uitgedroogd maar man wat zijn die lekker, gewoon het idee wat die verfrommelde rode vruchtjes hadden kunnen worden smaakt in elk geval naar opnieuw proberen volgend jaar.

06 augustus, 2012

Festa

Ik zeg: "moeten we nu niet een keer gaan kijken in 't dorp ?".
"Neuh" zegt Samson.
"F. gaat kwaad zijn zene" repliceer ik...


...mijn woorden waren nog niet koud of er komen twee wagens onze weg opgesjeesd.
De Duitsers (klinkt onheilspellender dan bedoeld) en F. met zijn Engelse vriendin T.
Invasie op Monte Dinges dus, in één keer staan er vier extra mensen in onze nederige stulp (zonder water) met veel interesse Samsons werk te bewonderen, want ze kwamen ons dan wel halen om te gaan feesten, het was ook een goede reden om te zien hoe hoe fantastisch wij hier (zonder water) wonen, én zien wat die rare Belgen hier zoal uitspoken. We mochten ons nog wassen (met flessenwater :-)) en dan pikten we nog een olympisch spel mee om ons daarna richting dorpsfeest te begeven. Met inkom €3 voor de heren en €2 voor de dames, best veel geld voor een Portugees maar je kreeg waar voor je geld in de vorm van folklore en drankjes voor slecht 0,80eurocent.
En er mocht gedanst worden... lalala.


En toen ging het over 'het' beest. De Duitsers dachten eerst dat we wat snoefden maar in ons beste Engels een wetenschappelijke verklaring onder hun neus schuivend konden ze niet anders dan gewoon blij zijn dat ze eindelijk wisten wie er de hele zomertijd in hun broek en onder hun oksels het mooie weer maakt. F. noemde het droogweg Bicho Vermelho (rood beest, simpel verklaard want het is dus eigenlijk wel wat meer dan dat), de inboorlingen kennen de boosdoener hier dus wel maar ze houden hem angstvallig geheim. Een taboe doorbroken. Ah ja iedereen denkt aan de gekend als armemensenbeesten als daar zijn: bedwantsen, luizen, schaamluizen en dies meer en durft daar niet mee naar buiten treden. Wij wel.


't Was redelijk laat en Samson doet een uitzonderlijk lange siësta en ik zit nu buiten aan de Borsbeekse tafel en heb net nicht F'ke door photoshop gesleurd. Een verkoelend zeewindje steekt de kop op. Een heli met een missie (op zoek naar eventuele rookpluimen) verstoort de stilte. Senauke zat tegenover mij maar van zodra ik mijn plaatske een seconde verlaten had zat ze op mijn stoel... ah ja daar ligt een kussentje op :-). Krekeltjes. Tsirpende zwaluwen. 
Een foto ? Ok. Straks of morgen...

05 augustus, 2012

Wolken zowaar

Jeuj. Wolken. Een mooie afwisseling met altijd die wolkenloze azuurblauwe hemel. Ze hebben zelfs een onweer voorspeld maar dat gaan we niet krijgen denk ik.
Toch raar wolken in augustus... en zo zijn we nog 's bij Het Weer beland.


Hmm, op de weg hierheen bleven de temperaturen menselijk, zelfs in het extremistische Spaanse Extremadura werd er wel 's met de dertig geflirt maar 's nachts koelde het netjes af zodat waterpokkenman niet al té veel last had. Eens Badajoz voorbij en dus zo goed al op Portugese bodem bleven we netjes rond de 25° hangen, naarmate we dichter bij huis kwamen liep dat even op tot rond de dertig, niet overdreven voor de tijd van 't jaar in de Alentejo.


De voorbije dagen bleven we ook zachtjes wiebelen onder de dertig met af en toe een uitschietertje, de nachten ja zelfs de avonden koelden gestaag af, eergisteren werd het zelfs frisjes in huis en ik heb zowaar een kamerjas aangetrokken, Samson wikkelde zich in een lakentje. Senauke in ons.


Da's toch nieuw, putteke zomer.


Zou het regenen ? Er pakken zowaar grijze wolken samen boven Monte Dinges. Misschien kunnen we subiet de afwas doen... en ons haar wassen... en de was doen...                                                     

04 augustus, 2012

109. Completo

Ok, even kort de gezinssamenstelling qua snorharen even op een rijtje zetten voor diegene(n) die het vorige blogje niet gevolgd hebben of het gewoon vergeten zijn:


In Antwerpen probeerde ik Stafke, mijn grote kater die de dieven wegjoeg, mijn geduld iets te vaak op proef stelde wanneer hij midden in de nacht kwam aanmiauwen om binnen te mogen waarna hij weer dralend de nacht inwandelde wanneer ik de deur of de venster voor hem opende en hetzelfde scenario zich vervolgens nog een keer of twee herhaalde tot ik eerder ongeïnteresseerd deuren en vensters voor hem opende, hem de rug toekeerde en deed alsof ik in bed ging stappen eindelijk ook binnenstiefelde. Om hem niet op deugnietideeën te brengen ging ik quasi nonchalant deuren en vensters sluiten waarna ik een flink snorrende, ruim plaatsinnemende kater in mijn bedstee aantrof. Grmpff.  
Mijn vondelingske was nogal gehecht aan zijn huis en tuin en wilde niet mee verhuizen met mij dus mocht hij zijn oude dag rustig slijten waar hij dat wilde.


Maar Midas Dekkers verwoordde een huis zonder katten ooit als een donker, leeg, ongezellig hol en ik moest dat beamen.


"Drie." zei Samson. "Ga morgen eens mee en als die moeder nog niet terug is dan nemen we ze mee." Vond ik een uitstekend idee.


Mamapoes moest wat overkomen zijn want de kittens lagen nog in hun glasvezelnestje, 't is te zeggen twee van de drie beestjes keken ons met angstige en begerige oogjes aan, van nr 3 geen spoor. Die twee lieten zich dan ook gewillig ontvoeren naar hun nieuwe thuis.
Een zwartje dat we voorlopig Gorilla noemden vanwege zijn totskopje en Streepje om dat ze als lapje behalve veel lapjes ook streepjes op haar bolleke had. Gorilla is nog even over Kabilla gegaan maar mocht dan toch door het leven stappen en klauwen als BACHE. Streepje werd een FRAUKE. Bache werd Samsons beste maatje, Frauke en ik nestelden ons in elkaars haar én hartje.


Een jaar of twee later stapte er in het stadje Beja een ander schepsel ons leven binnen. "Er zit een poezeke in onze motor" stamelde Samson... 
Geen toeval, ze zocht daar warmte en is dat tot nu toe blijven krijgen van ons, zelfs al die jaren in het soms kille noorden want daar hebben we gewoon chauffages om ons mee te verwarmen. Senauke werd genoemd naar een katje dat in een pousada in Sagres zoiets in die aard genoemd werd, denk dat het cenoura (wortel) moet geweest zijn hoewel het geen rosje was.


Drie poezeminnen dus in huis en die zouden mee verhuizen naar Portugal. Bache en Frauke ontvielen ons respectievelijk in juli 2010 en december 2007. Eerst een grote reis heen met twee koten en een reisbakje en dan nog eens een paar keer over en weer met de hele meute. Nu enkel Senauke nog dus.


Vlekje en Zinneke waren oorspronkelijk een deel van de veel te veel beestjes dat een Engels koppel had veroorzaakt, daar hoorde ook nog Basilke bij en nog een paar aanlopertjes. Toen het koppel hun huis en Portugal verliet en wij nog geen heel lange tijden in het land verbleven waren ze min of meer aan hun lot overgelaten, er kwam wel iemand af en toe wat eten geven maar dat volstond uiteraard niet. Basil, Vlekje en Zinneke logeerden bij ons als we er waren en als wij weer vertrokken maakten we hen een voedselsysteem en ook nu doe we dat nog steeds zo. De periodes dat we er niet zijn zijn wel veel korter geworden...


Vlekje en Zinneke horen er dus wel echt wel bij, komen zéér graag in huis, krijgen de nodige voorzorgsmaatregelen maar blijven wel altijd 'thuis' als wij weer eens weg zijn.


Ziezo dat is het zo ongeveer. "Ron ron ron" zeggen ze want er wordt hier serieus geslapen op dit moment...


En oh ja Zinneke is mij gisterenochtend komen wekken, completo dus.

02 augustus, 2012

Concert op dak

Nee, niet van The Beatles, wel van Vlekje die ons blij welkom heette.  En nog steeds is ze zo blij dat ze ons geen seconde kan missen. Af en toe slaakt ze een gilletje voor wat extra aandacht en dan slaapt ze weer  voort, dromend van een huispoesleven met bijvoorbeeld een zacht zeteltje, een groot bed, wat koelte in huis maar ook veel menselijke warmte in en om het huis. Wij verdienen haar niet. Zo trouw en zo lief. Zinneke is van een andere orde zij zal nog even op zich laten wachten, zij trekt meestal de wereld in en zal af en toe een keer een brekkie komen steken. Het is nog wachen op haar. Bobbie, hoewel een eigen stekje over een heuvel of twee bij de 'Australiërs' zal wel vaste klant geweest zijn de voorbije weken en dat heeft Zin natuurlijk geweten.


Senauke is weer een voorbeeldig poezeke geweest: een roadmovie, beste 'foute' hapjes en natuurlijk ook veel menselijke en zonnige warmte onderweg, geen kik laat dat beest, we moesten haar meer mee op trot nemen. 
Aangekomen herkent zij meteen haar stekje en gaat dan wat zeuren en blazen naar Vlekje maar na een natje en een droogje is ze prompt  in een diepe slaap gevallen vannacht en was het enkel Vlekje die wat poezengeluidjes de wereld instuurde.


Eigenlijk mochten ze niet mee het bed in maar dat koneden we dus niet over ons hart krijgen die eerste nacht en bij uitbreiding vast die eerste week. Remember de oogstmijt en haar monsterbaby's.


De reis is eigenlijk niet echt vlot verlopen maar dat was door de nasleep van de waterpokken, de Samsonmens heeft zich suf gekrabt en tussendoor moest ik zijn rug, mits een t-shirt of hemdje tussen voorzien van twee krabbende handen.  De eertse nacht was een hel, de tweede viel voor hem wel mee, voor mij een droom want ik droomde dat ik nog nooit zo goed gelegen had en sliep dus alsof ik op een tempurmatras lag. Voorts was ik de rest van die dag nogal moe en slaperig, dus zo goed zal ik toch niet gemaft hebben.


Maar gisterenanmiddag dus aangekomen in een dor land, onze eigen plantjes hebben het er redelijk vanaf gebracht maar snakten toch naar een druppeltje water... water ? Ja water is natuurlijk een probleem. Er was nog een beetje water waarmee we onszelf konden trakteren op een welverdiende douche, hoe de waterput er nu voorstaat zal niet super zijn dus daarmee moeten we rekening houden... 

29 juli, 2012

Op schema

Het was dan ook een zeer ruim schema :-).
Samson nog naar Tienen en naar Gent en dan nog wat tokkelen, dan doekes doen en morgenvroeg de baan op richting boerendorp om de  remorque op te pikken en dan zuidwaarts...
We gaan uiteraard ook nog zeer uitgebreid een doucheke nemen want wieweet hoe lang het gaat duren eer we nog eens onder stromend water kunnen staan... wordt vast nog vervolgd.
Senauke is er ook klaar voor, z' is 't hier wel een beetje beu maar het arm dierke weet nog niet wat haar te wachten staat (oogstmijtlarven), ik heb wel wat voorzorgen mee maar het resultaat valt nog af te wachten... wordt vast ook nog vervolgd.
Nu nog ff voortdoen.

28 juli, 2012

Wisselweekend

Lange files.
Liever niet dus.
Zondag toch maar schrappen en er ineens maandag van maken ? Op die ene dag zal het nu ook niet steken zeker.
Het gaat vooruit maar of ge nu een week extra hebt of niet, altijd blijft dat vertrek een grote opgave, altijd zijn er dingen die ge pas op 't einde kunt doen, ik kon de kattenbak toch niet twee weken geleden al op 'finished' zetten, ik moet de badjassen toch ook nog wassen tegen terugkomst, de koelkast moest nog dienen en het vriesvakje had ik ondertussen toch ook nog nodig, etc........


't Was koeler aan zee dan in huis gisteren maar dat kwam gelegen. Een koel briesje en een zacht wolkenveldje hielden mijn zonnecrème in het rugzakje.
Voor het eerst heb ik in Oostende een overzetbootje genomen, het was best wat wachten heen en weer maar 't was gratuit dus klagen we niet.
Toch maar naar Carl De Keyzer gaan kijken, zijn foto's althans. Interessant, zeer scherp en vrijwel pixelloos maar nu van achterover ben ik ook niet gevallen... doe ik zelden trouwens... 

25 juli, 2012

102. Heimwee

Een woord dat eigenlijk niet in mijn woordenboek staat maar nu begin ik toch stilaan te snakken naar het huis op de Alentejaanse heuvel.
Ik verlang naar de krekeltjes, dat ene zuchtje wind aan de vooravond, de eenzame steenarend die een jammerlijke gil slaakt, het gerinkel van de schapenkudde, de immer bezige buren en hun boerderijgeluidjes, de haan, het geblaf van Tijger en zijn vriendjes, de zwaluwgeluidjes, geritsel en geruis door het struikgewas, ja zelfs de stilte....


Maar natuurlijk ook onze lieve portupoesjes, hoe stellen ze het ? Hangen ze nog rond het huis ? Of zijn ze de omgeving gaan verkennen ? Hebben ze nog genoeg te eten ? Te drinken ? 


Hopelijk geneest pukkelman vlug en kunnen we eindelijk de biezen pakken. De cortisonespuitjes voor Senauke inclusief.

23 juli, 2012

101. Varicella-Zoster in da house

Vari wie ?
Gewoon de water- wind- of wijnpokken, 't is al eender hoe dat ding heet, het moet weg ! WEG !
Dat begrijp ik uit de zuchten, het gewroet, de bruuske bewegingen en ander onpasselijk gedoe. Hij klaagt en zaagt en heeft vooral veel jeuk en de slaap kan hij niet meer vatten. Net zoals ik, geen karakter om niet te krabben aan die verdomde rode pukkels over gans zijn rompeke en koppeke, ja zelfs in zijn oog en waarschijnlijk ook in zijn keelholte. Arme man toch. Daar moet ge nu zo oud voor geworden zijn. De terugreis werd dus willens nillens uitgesteld want zo kan de mens niet de baan op, hij is zelfs gevaarlijk voor oudere en zwakkere mensen én voor zwangere vrouwen, binnen blijven dus.


Senaukes pootje is ook weer aan 't zwellen = niet goed.

21 juli, 2012

100. The chiggers

Nee, de chiggers zijn niet één of andere nieuwe muzieksensatie. 
Het zijn wel de rotlarven van deze rotbeesten:

http://www.medirecord.eu/parasieten/mijt/oogstmijt.htm

Gezien en gelezen ? Da's pas gruwelen toch. 
En kunt ge u voorstellen dat dat ding lustig in uw onderbroek zit te knabbelen aan bijvoorbeeld uw ballen, niet dat ík er heb maar mijn naaste medemens op de Alentejaanse heuvel staat wel eens ongegeneerd in zijn broek te krabben en ik vind dat dat moet kunnen want is sta in diezelfde periode ook wel eens met mijn nagels aan bijvoorbeeld mijn gat te krabben. Neh.


En wij zien af maar voor onze Senaukespoes was het vorig jaar drie maanden hel. Niemand kon de boosdoener benoemen, zelfs de dierenartsen niet, het werd dus zwaar afzien voor het beestje. Van ellende wist ze niet waar kruipen en wij konden, krabbend onder onze oksels, enkel toekijken en mee ondergaan. Ocharme toch. Zelf hadden we de link met onze eigen jeuk al gelegd maar meer dan dat ook niet; elk puntje, elk ploesjke werd onder de microscoop gelegd, de pootjes van ons bed werden afgeplakt omdat we ook de bedwants niet wilden uitsluiten, biologen werden aan de tand gevoeld maar niemand kon de vinger op de wonde leggen. En nu weten we wie het monsterlijke beest is maar de vraag is of we het zullen kunnen verschalken...


zonder water... Mweh mweh.


Wordt vervolgd.





17 juli, 2012

een yucca enzo

Inmiddels is het alweer 17 juli, Gerrit Komrij is dood en begraven, er heerst verkiezingskoorts in de steden en dan vooral in dé stad der steden, de naft wordt weer duurder, de Gentse feesten zijn begonnen, Gert van dien andere Samson en de blonde zijn uit elkaar, in Syrië is het nog steeds hommeles, in vele andere landen en streken trouwens ook, het regent, 't is nat, het regent en 't is nog natter en ik heb, voor het eerst in mijn leven denk ik (of ik zou het verdrongen moeten hebben), in juli de verwarming aangezet. De Senaukespoes vond dat niet erg.


Als de zomer niet naar hier komt dan ga ik maar naar de zomer toe. Een half idee om aldaar de droogte aan te pakken maar vanzelfsprekend zal het allemaal niet zijn. Het worden nog spannende tijden. Maar er werd eindelijk begonnen aan het nakende vertrek. 
Aanhanger neemt spul mee: tuintafel, 4 stoelen, 2 ligstoelen, plantenbakken, een yucca, 2 design keukenstoelen, een nachtkastje etc... 


Ah ja en ik denk te weten welk beest ons 's zomers plaagt... kom ik nog op terug.
Ook: http://vooralportugal.skynetblogs.be/tag/jeuk



11 juli, 2012

Vegetarisch GENT

Had ik eigenlijk al eens gezegd hoe geweldig ik Gent vind ? 
Vast wel maar nu wil ik nog eens benadrukken hoe lekker vegetarisch er gegeten kan worden, zelfs sommige frituren hebben er vaak ook vegetarische snacks. Maar komkommertijd id buurt vd Limburgstraat is een gewoon restaurant, veganistisch zelfs. 15€ voor een buffet a volonté  inclusief een dagdessertje, een biodrankje of water circa 2€. De bedoeling is dat je niets op je bord achterlaat (tenzij je iets niet lust uiteraard) dus de eerste schepbeurt niet overladen aub want je mag meermaals wat bijhalen.
Tijdens de Gentse feesten zijn ze nog open, dan vakantie tot eind augustus.
Ik mis zoiets in Antwerpen. 
In Lisboa bestaat het wel, hopelijk nog altijd want daar is het spotgoedkoop, 6,90€ all in (deze formule enkel voor het avonddiner), eten, drinken (1) + dagdessert en koffie in de Green Pepper


G14, limburgstraat 14

09 juli, 2012

Beetje dood

We zijn weer bij een migraine aanval bij Samson beland zie en net vandaag moest hij naar de dokter. De dermatoloog ofte de huidziektenarts. En de dermatoloog, want dat klinkt toch iets minder ziek dan het tweede, heeft een grillig vormpje bevrozen, het is héél belangrijk om alle vlekjes, vooral als ze buiten de 'normale' ronding een weg zoeken, eens te laten nakijken. Zo 'n dingetjes kunnen ook een weg naar de verkeerde kant zoeken.


En voorkomen is uiteraard beter dan genezen, de zon heeft er niet altijd mee te maken maar ze helpt wel. De wat ? De zon. Zo 'n ronde oranjegele vuurbol hoog of soms laag aan de hemel. Niet meer gezien zegt u. Spoorloos zegt u dan weer. Ach, niet overdrijven, ik heb haar nog gezien en als ze daar dan is dan laat ze dat met volle overgave vaak weten en moeten sommige huidtypes smeren. Ja ja we zijn nog in Belgenland voor alle duidelijkheid maar dat moet niet te lang meer duren. Nog wat afwerken en afbouwen en dan vegen we onze schup af. Senauke kijkt er ook naar uit. Denk ik.

08 juli, 2012

Aan alle shopwijven:

Kunt ge aub uw vent thuis laten staan. Liggen. Zitten. Voor mijn part hangen, maar laat die mens thuis. Ten eerste: die doet dat niet graag, ten tweede: die doet dat niet graag en ten derde die zou veel liever naar de koers of het tennis zien. En als ge hem dan toch wilt meebrengen parkeer hem dan tenminste buiten, ook niet ideaal maar kom hij loopt dan toch al iets minder in de weg. 
Oh, hij moest ook in 't nieuw ? Neem dan zijn maten, nee niet die, de formaten, en spring als afsluiter nog even de Zara Man of de P&C binnen. Voor de iets chiquere heren mag het uiteraard ook wat anders. Enfin. De kans is klein maar stel dat hij toch zelf mee wil, kom dan een andere keer terug maar! hou het simpel, één winkel, desnoods twee, drie kan eigenlijk echt niet. Goed.
Ah ja en nu ik toch bezig ben, als ge meneer dan thuis laat en niet verveeld gapend voor de voeten van de enthousiaste koopjesjagers gaat laten lopen laat dan uw kroost ook maar achter bij hem, zeker als ze nog in een voituurke zitten/liggen of van ADHD of iets van die strekking zijn, hij gaat dat supergoed doen, ge moogt hem niet overschatten maar zeker ook niet onderschatten.
Da's dan afgesproken. Mooi zo.


Hoe kon het ook anders maar ik heb natuurlijk een geval apart in huis, als 't voor mij is, is 't voor mij en moet hij een ander, laat staan mijzelf, niet voor de voeten gaan lopen maar als 't voor hem is dan doet hij gretig mee aan zoeken, passen, zoeken, passen, laten zoeken, passen, nog meer laten zoeken en urenlang hele winkels volledig uitpassen. Waar haalt de anders zo vlug verveelde mens het doorzettingsvermogen vandaan vraag ik mij dan slepend naar een ander maatje, kleurtje of modelleke af maar ik bijt volhardend door. Dit jaar heeft hij zich enkel nog maar een hoedje gekocht maar ik voel dat er nog hemdjes en broekskes zullen gepast moeten worden... Schoenen niet, hij heeft drie jaar dezelfde dingen aan zijn voeten gehad en onlangs is hij aan het tweede paar van dezelfde begonnen. 

04 juli, 2012

Frietjes !

En omdat mijn eerste maal frietjes zo was tegengevallen wou ik om zeker te spelen naar Frituur N°1 in de koekestad maar het gerucht dat dit gesloten zou zijn, al dan niet voor altijd, werd helaas bevestigd. Dan maar naar één van de laatst overgebleven frietkramen van ''t stad'... 


Geen Chinese friturist en het goedje werd afgeleverd in een puntzak , dat zag er niet alleen goed uit ik heb er ook effectief al slechtere gegeten. Maar wat ons het meest opviel was de prijs of was het de gastvrijheid ? 0,0€. Ik krijg mijn zakje en stap al naar de zitbank wat verderop, Samson krijgt het zijne en sjokkelt achter me aan. "Hadt (ja, met dt wegens 'gij-vorm') gij eigenlijk betaald ?" "Nee" zeg ik overpeinzend. "Ik ook ni." Zegt Samson. Er stond daar nochtans geen volk maar het frituristenkoppel had het wel druk met uitleggen. Ach ja, we zaten niet veraf, ze hadden hun geld dus nog kunnen komen innen, dat deden ze niet en wij dus in de Australian Homemade eens royaal aan kreemgelas gedaan.

02 juli, 2012

94. Rommelmarkt


Ik schuim wel 's rommelmarkten, kringloopwinkels, legers des heils en andere trocs af op zoek naar een boek of iets dat ze bvb. id Ikea niet hebben en soms kom ik dan thuis met een boek en iets dat ze bvb. niet id Ikea hebben.
Deze keer was het een boek van Frans De Waal en een schopje in een middenmaat, in 't geel... om in onze uitgedroogde grond uitgedroogde plantjes en bloemetjes te kunnen zetten en niet te kunnen bewateren wegens geen water. De toekomst ziet er dor uit.


29 juni, 2012

Zeer slecht nieuws

Samson vult bij vertrek nog de tonnen maar komt tot de akelige vaststelling dat de pomp id modder hangt... de put is dus leeg !

Leeg.

We hadden een redelijk zachte maar droge winter en behalve heel de maand mei heeft het ook niet geregend tijdens de lentemaanden.

Een boring ?
Dat kan heel veel kosten en bovendien is er geen garantie op ook maar één druppel.

...

Quorn

En plots was het eind juni en komt Samson alweer bijna terug... om er dan samen een eind aan te maken...


Nee, ik moet u teleurstellen, gewoon aan wat hier werd opgezet en bijgevolg ook aan ons verblijf in B met intermezzo voor Samson. De Portupoezemiekes krijgen a volonté gepresenteerd en over een dikke veertien dagen zullen we weer herenigd zijn. 
Toch nog minstens twee maanden echte zomer tegemoet.


Hier hebben we gisteren een hete dag gehad, de heetste van 't jaar zelfs, naar wat ik Sabine of was het nu Frank heb horen beweren en vandaag is 't alweer aprilweer. Een buitje hier, een drupje daar, truitje meenemen, ... 


Even in enkele woorden hoe de weken voorbijgeschreden zijn:
Aanhangers, braderieën, stoelen, kisten, Gent, alarm, vernissage, teeter-totter, roze bollekes, verf, hanen, faverollekes, falafel, falafel, zeezicht, overvloed, hopper, treinen, belekes, komen eten, kattenbak, bruine chinese frietenpap, graven, oude rommel, nieuwe rommel, zure smoelen, zageman- en vrouw, boenk klop mjieuuuuw, fiets, pekessap, enveloppe, boeken, flitsen, juwelen, (photo)shoppen, quatre mains, ...


En morgen wil de jongen quorn op zijn bord... die krijgt dus quorn op zijn talloor.

15 juni, 2012

Iedereen thuis...

...behalve Senauke en ik dan. 


Zinneke is gisteren ook thuisgekomen, heeft zich naar men zegt op de grond geplaceerd, om wat af te koelen zeker, en is dan aan een slaapsessie begonnen. Huispoezen die twee. Bobbiman hangt ook nog wat rond te dwalen hoewel de constante voedseltoevoer gesloten is. Onzendiederik is een beetje stom zeker, a volonté schijnt hem niet te interesseren, ach ja dat heeft nog ballen aan zijn lijf he, nen echte vent die trekt de wereld in, dat spreekt.


Schoon weer hier voor december eigenlijk, wel grijs en wat regenachtig maar rond de achttien graden. 'Hier' is voor alle duidelijkheid Antwerpen en contreien. Gelukkig staan er nog drie maanden echte zomer te wachten op mij, minstens eigenlijk want oktober is meestal ook nog een meevaller. Vraag me altijd af waarom mensen in druilerige landen blijven wonen of er überhaupt ooit nederzettingen stichtten. Eskimo's bijvoorbeeld, ik snap die niet. 


Niet. Ik vind dat woord ni meer van deze tijd eigenlijk, wie zegt er nu nog 'niet' ? Ik ni. 'Dat' mag ook 'da' worden. Soms. Ik ben tegen de 't'. Soms want moe kunnen vind ik er dan weer over. 

12 juni, 2012

90. Goed en slecht nieuws

Samson heeft het natte grijze land vanmorgen ingeruild voor het warme en zonnige zuiden. Jawel. Treinen, bussen, vliegen weer treinen en dan liften of taxiën want de treinstop o.a. in ons dorp is afgeschaft. Taxi tot aan de landweg want niemand bood een lift aan. Dan is het nog een kwartiertje stappen tot aan het huis. En wie zat hem daar op te wachten ? VLEKJE !!! Jeuj. Nu Zinneke nog en ze zijn quasi compleet. Ongenode gast Bobbi zal wel mee aangeschoven zijn de voorbije weken en Onzendiederik zal ook nog wel 's z'n koppie laten zien. Tot daar het goeie nieuws. Het slechte nieuws: Onze buurvrouw is overleden. Het zat er wel aan te komen want ze had de boerderij al een tijdje ingeruild voor ziekenhuis- en familieverblijven maar het is toch een rare boodschap, ze is er nu echt concreet niet meer. 
Jammer dat ze nooit tot bij ons is geraakt ondanks de vele uitnodigingen. Z. sukkelde al van in den beginne met haar hart en longen maar ze hadden natuurlijk ook met de auto een bezoekje kunnen afleggen, ze zou daar zeker van genoten hebben vooral onze rondleidingen ín het huis worden steeds zeer gesmaakt. Gelukkig hebben wij haar heel af en toe een bezoekje gebracht want daar keek ze naar uit, dat vond ze boeiend. Ze kon ons zo bestuderen als we plaats hadden genomen op een stoeltje in hun huisje. Ik deed dan alsof ik dat niet in de gaten had maar als ik bvb. iets aan mijn been of schoen onder de tafel gedaan had dan zag ik haar nadien discreet een kijkje nemen onder diezelfde tafel en hoorde ik haar denken... En steeds vragen stellen over onze familie en ons verre land in het koude noorden... ze was me er ééntje die buurvrouw van ons. 
En nu die mannen he. Vader en zoon rooien het al een tijdje alleen maar nu vrees ik dat ook vader snel achteruit gaat gaan. Geen idee hoe dat gaat aflopen, zo 'n boerderij kan je niet alleen de baas maar zoon F kan ook niet zonder...


...nu wacht ik verder op goed nieuws over Zin én geen al te slecht nieuws over de plantekes.


Het regent. Hier. Pff, was ik maar daar.

11 juni, 2012

89. Nieuw bericht

Dat het alweer bijna een week geleden is denk ik dan als ik deze blog nog eens open. We zijn een beetje druk in de weer geweest. 


Donderdag ook nog een duur pechje onderwegje. Het geïnstalleerd car jacking systeem hield het even voor bekeken en dus strandden wij veel te laat en veel te moe op een Gentse parking alwaar een touring medewerker het alleronderste uit de kan heeft gehaald om ons weer op weg te helpen.


UitTip: behalve een bezoek aan het gezellige Gent tout court valt er ook meer specifiek in de St-Baafskathedraal een interessante en opmerkelijke tentoonstelling mee te pikken maar daar vlakbij in Galerie 14 in de Limburgstraat 14 vindt momenteel een zeer mooie en pakkende expo plaats van Diederik Boyen. 
Schilderijen en installaties.
Doen !




05 juni, 2012

88. Time flies

't Is al juni en dat betekent dat er hier dringend een update nodig is, kwestie van ons eventueel alibi te kunnen achterhalen indien nodig maar uiteraard ook om persoonlijke redenen.


Nog een weekje en Samson gaat de poezeminnekes weer vervoegen, die flinke meiden trekken hun plannetje wel, betreffende onze plantjes zie ik het iets somberder in, die hebben nu éénmaal geen vier pootjes om zich te voorzien van voedsel/vocht. Die met hun wortels in de vólle grond hebben nog wat gedruppel gekregen van het verdeelde kunstflessenmonsterkunstwerk maar of dat voldoende is... tja dat zullen we dus vlug te weten komen nietwaar.
Normaal gezien gaat, indien nodig, onze buurmanzoon de kattenbrokjes bijvullen  maar de buurvrouwmoeder is er nogal slecht aan toe en buurmanvader en -zoon moeten het al een tijdje alleen zien te redden op die grote boerderij, veel tijd hebben de boeren niet over om ook nog eens onze moes- en andere tuin te gaan besproeien.



Het kunstflessenmonsterkunstwerk verdwijnt in de Alentejaanse bossen en let op....
Het beeld wil verticaal blijven staan.... Finally.

...en hier liggen ze dan... te druppelen.