Totaal aantal pageviews

22 februari, 2018

Samenvatting

Toch ook nog vlug een samenvatting.

De reis

Deze verliep een tikkeltje anders dan gewoonlijk. Auto groot maar niet groot genoeg om ons er nog bij te leggen; zonnepanelen van een behoorlijke afmeting in de kofferruimte. Vlekje kon er nog net bij.
Vlekje braaf.
Drie hotels op stelten gezet maar voor de rest braaf.
Neuh, Vlekje écht braaf, soms haar keel eens open maar nooit op volle kracht. Maar Vlekje een beetje ziekjes, in het laatste hotel werd het wat moeilijk met kaka en/of pipi...
Zondag aangekomen, onze sitters nog ontmoet, danku S & E, onze beestjes weldoorvoed, huisje netjes én een kadootje (2 tassen, een chocolaatje, een kaartje en kattensnoepjes 😆 ), ook veel kaas achtergebleven, da's altijd goed maar biokaas en geitenkaas is extra fijn; nu 'k er zo over nadenk... nee 'k ga 't ni zeggen... of toch... 't waren dan ook weer Nederlanders die hier het mooie weer mochten maken... ahum... kaaskoppen dus... voila nu heb 'k toch toch gezegd maar 't is met de beste bedoelingen. I love kaas... én keeskoppen. Ze zijn soms wat luid maar dat zijn Antwerpenaars ook. 

Hotel 1 in Fr. was een barakje, een wooncontainer, behalve niet zo 'n proper ogend hoofdkussen (waar ik verder toch nooit mee slaap) en dat dus al een zwier kreeg, was dat ding best handig, een bed, een wc en een douche, meer moest dat niet zijn. Het ontbijt was ook heel eenvoudig maar wél lekkere croissants en échte boter.
Hotel 2 in Sp. was heel ok, een wel héél erg goeie douche, dus de haartjes nog wat uitstel tot de volgende bolwassing gegeven. Het ontbijt was héél goed, nootjes, da's toch een plus en voorts al wat nodig was om lekker én al dan niet gezond te ontbijten. Daar gaan we mss nog wel eens, net het middelste dus dan kan wel eens lukken.
Hotel 3 in P. was dan weer een beetje minder, mooie grote kamer maar verwarming via airco, ok goed beter dat dan niks maar er waren wat mankementjes, slechte ramen, badkamer ook mooi en ruim maar geen goeie douche en de wc bleef stromen, het ontbijt was ok maar niet zoals de dag voordien. Wel elk apart gaan ontbijten voor poezemieke, die was wat minder.

En dus maandag al naar de dierenarts, Samson wat veel op de pot gezeten die nacht en ikke... een kop op halfzeven... maar toch meegegaan, had niet gedacht dat het zo erg zou worden, die panelen zaten nog in de koffer en daar had ik me bij neergelegd, ik kon ook niet anders, barstende koppijn, kotsmisselijk... Van hier naar daar en telkens weer naast de panelen neergevlijd. Even een wandelingske, ik zou wel kotsen waar het me uitkwam maar mss kon ik wel ergens iets discreter een vinger in m'n keel gaan steken.
Het licht deed pijn. 
"Naar de zee ?" vroeg Samson.
Ik zei dat dat goed was. Frisse lucht en ongegeneerd de darmen uit m'n lijf kotsen, 'k zag het al helemaal voor me. 😁
'k Haalde het niet, gelukkig stond daar voor me het kattenbakje van ons Vlek, het arme dier zou het mss nog moeten gebruiken nadat we haar weer zouden gaan ophalen later maar 'k kon me niet inhouden en gelukkig stond het er toch maar, waarvoor kattenkorrels al niet goed zijn. Daar was 'k al vanaf, de koppijn zou ook wel gaan wegdeemsteren en zo geschiedde, poes nog opgehaald en the long way home...
Vrijdag nog eens terug met haar pipi. Grmpf, waarom wonen we ook in het hol van Pluto. 
Vrijdag terug met de pipi én met ons Zinneke, zeuren én zeveren...
Ons kleintje eet ons arm maar dat is omdat ze dus een schuldklierprobleem heeft wist onze dierenarts te zeggen. Ocharme. 
Maandag weeral terug, voor haar medicatie deze keer.

Wel lekker gegeten en niet gekotst, ons vegetarisch restaurantje te Albufeira, voor geen geld (7,5€) en verzorgd lekker. 
Eurasia. Doen


21 februari, 2018

Alarmfase 10

De palmkever.
Heb hem of waarschijnlijk háár gezien vandaag, oog in oog met de vijand. Mijn liefste, mooiste boom, de Phoenix Canariensis, mijn palmboom, als klein ukje gekregen, heeft prijs. Snik. De angst was steeds daar maar 'k hoopte dat we ver genoeg van de volgende boom zaten maar de smeerlappen hebben er dus een neus voor.
Mijn trots, mijn zuiders gevoel... 't is aangetast. En het ergste van al is uiteraard dat er niks tegen te beginnen is, er bestaan wel bio-probeersels en het zware geschut zou ook ingezet kunnen worden maar da's vuiligheid en er heerst hier al net iets teveel vuiligheid naar m'n zin.
De boertjes buurman zouden ook twee geiten hebben kunnen inzetten maar neen: de gifspuit erop, op de bramen, de bramen die woekeren, ze overwoekeren zeg maar, maar op grond die ze toch nooit meer zullen bewerken, wat voor zin heeft het dan ? Juist. Geen. De smeerlapperij zit nu dus in ons grondwater.
In ons wát ?
Ons grondwater ?
Water ?
H20 ('k Weet ni hoe ge zo 'n klein tweetje maakt.)
Enfin, water dus... wel dat staat op een héél laag peil. Alarmerend laag zeg maar, de waterput is diep, héél diep en het water dat vormt nog een bodempje, veel te weinig dus.
De regenput is ook bijna leeg. Ramp o ramp dus. 
De voorspellingen kondigen soms regen aan maar in laatste instantie verandert dan dat bericht, zouden de komende druppels van aanstaande week ook al snel opgedroogd zijn of zullen de sluizen eindelijk eens opengaan. 
Ik zet mijn regendanske alvast in zondagavond...

We hopen dus op regen maar heel stiekem genieten we natuurlijk ook van de zachte temperaturen overdag, de zon krijgt alle kansen, af en toe een wolkje of wind uit een foute hemelstreek maar het zijn weer mooie dagen op heuvel M. 17/18°C, meer moet dat niet zijn nu. 



05 februari, 2018

Troost

Van hot naar her. Het land doorkruist. Brussel, Herman Van Veen Park in weetikveelwaar, Beringen, Beernem, Oostende, Ronse, Blankenberge, Uitkerke, Zichen-Zussen-Bolder, maar écht hé, Zichen-Zussen-dinges, The Dutch Mountains, Maastricht, ... 

Vandaag een arend in Zelzate, een ooievaar in Knokke en een kiwiboom in Blankenberge, mijn dag had niet meer stuk gekund, ware het niet dat er een interessant pand door onze neus werd geboord. We hadden toch de plannen gevraagd, we zouden maandag toch terugbellen ? Tss, voorts geen klachten van die immo mensen eigenlijk feitelijk, alleen dat dus. Oostende, koningin der badsteden wij geven niet op.

Kon niet anders dan toegeven aan de frietbegeerte van Samson en daarna werden we getroost met een warme chocomelk en... een bakje troost, Italiaanse dan. 
Naast een vuurtje in de zon mocht het buiten rustig verder vriezen en waaien. Naast onze warme drankjes, een plakje cake én een mini chocomousse, tot het uur ons uit onze ontdooiingsfase wekte, op naar het volgende pand dat ons het gemiste echter niet kon doen vergeten.