Totaal aantal pageviews

30 september, 2011

Zo lang geleden.... en knapperige bananen....

Goed. Voor de verandering eerst even over het weer : heet !
Alsof de zomer nu pas wil doorbreken in alle hevigheid; we gaan in één keer over de dertig, nog niet om over naar huis te schrijven maar dat is toch ruim boven het gemiddelde van afgelopen zomer.

Ook in België blijkt er plots nog een zomertje doorgebroken te zijn, de seizoenen lijken zich een beetje te verplaatsen in voor en na. Toen het hier oudewijven regende in april/mei verbleven wij in het heerlijke voorjaarszomertje te Antwerpen en omstreken. Als we half oktober weer noordwaarts trekken zal het wel gedaan zijn met het mooie weer aldaar.

Maar ik wou het eigenlijk hebben over de bananen. Portugese bananen. Meer bepaald van het eiland Madeira maar dus officieel echt wel inheemse vruchten.

Wel die bananen zijn zo slecht. Als je daar in bijt lijkt het wel een knapperige vrucht a la appel ofzo. Portugese bananen kraken dus als je daar in bijt. Echt. En jammer. Wat graag koop ik seizoensgebonden en liefst Iberisch maar die bananen die zijn behalve krom ook veul 't 'ard, die komen er niet meer in...

En de (Galia)meloenen die ze hier naar uwe kop gooien in deze tijd van het jaar die trokken de laatste keer ook op niet veel. Maar we sluiten positief af : de pruimen waren top en iets groter dan die in onze buurtuin; de papaya was ok; de appelsienen zijn meestal overheerlijk; de citroenen doen hun werk naar behoren; een ananas kan wel 's tegenvallen maar levert behalve een nieuwe plant ook lekker vlees... en zeker met een laagje chocolade; de perziken en nectarinen smaken naar 'toen Toon Hermans ze nog at';

Ah ja de papaya was niet Portugees, de chocolade overigens ook niet.

17 september, 2011

Laffe aanval en veel gezwel

Pijnlijke bulten bij Hem en bij mij, veroorzaakt door respectievelijk een wesp en één of meerdere dazen.

Niet voor het eerst dat Hij een wesp in al haar bezigheden stoort en deze vervolgens wraak neemt. Een allergie kunnen we het niet noemen aangezien dat toch nog net iets ernstiger gevolgen zou hebben maar de geslachtofferde hand ziet er helemaal niet meer normaal uit. Het heeft intussen meer weg van een elephantitisch ledemaat, een grote dikke babyhand met putjes achter de vingers en al. Klinkt schattig maar dat is het niet, het doet een beetje pijn en het trekt en het is helemaal rood en is dus afgrijselijk gezwollen maar 't is geen allergie. Gelukkig maar want mocht Hij allergisch zijn, hij was binnen de kortste keren dood.

Ik daarentegen hoef mijn agressor niet eens te storen, hij of beter zij, want meestal is dat wat steekt of bijt van het vrouwelijk geslacht, vindt mij en dan vooral mijn schouderbladen.
Ik lijk wel de bultenaar van Notre dame, ik snij nu stukjes uit mijn matras om toch nog eens op mijn rug te kunnen liggen.

Maar waarom nu altijd moi ? En waarom nu precies mijn schouderbladen nondedju, ge ziet de onverlaten niet eens aankomen, nee een laffe aanval in de rug; mijn rug.

Ik zal het zeggen.

Ik tooi mijzelf weleens in het zwart. Precies. Dát in combinatie met mijn.... juist.... paardenstaart veroorzaakt totale verwarring in het venijnig kopje van de beestjes. Mijn rug lijkt gewoon een paardengat. Een paardenpoep. Een paardenkont. Het achterwerk van een paard dus. Ja echt dat moet het zijn.

15 september, 2011

Hoofdstuk afgesloten

En oud boek geopend om er nog een hoofdstukje of twee, drie aan toe te voegen. Het oude, inmiddels nogal voorspelbare boek, mag dan door een jury beoordeeld worden. Dat ze maar eens moeilijk gaan doen zie. Hopelijk moeten ze niet met een rolwagentje tot hier komen want dat eerste stuk is niet onze verantwoordelijkheid, vanaf het huisplan zou alles dan wel van een leien dakje lopen. Een licht stijgend doch vloeiend opritje en vanaf de voordeur opgehoogde vloertjes die zelfs mét drempelvrees, want drempels zijn er niet, kunnen gepasseerd worden. Hopelijk zullen ze in onze badkamer verblind worden door schoonheid en esthetiek want euh.. een bad hebben we niet en de douche heeft wel een drempel.

Enfin we houden nog wat steentjes, zand en cement over voor het geval er iemand gebetoneerd moet worden. En geen smiley !

11 september, 2011

Voedsel

Soms vaker maar we proberen het te rekken tot 10 dagen tegenwoordig. Om de dikke week een supermarktbezoek, héél soms tussendoor een dorpswinkelbezoekje. Zo een dorpswinkeltje hoor je eigenlijk te steunen en als we in 't dorp komen dan kopen we meestal toch wel iets maar om profijtig uit te komen moet je dat vooral niet doen.

Nu hebben wij een vrij ruim voertuig en daar ligt nu wel een half huishouden in (ge weet maar nooit waarvoor ge een extra onderbroek, een aardappelschiller of een matras met toebehoren nodig hebt) maar zelfs dan zouden we nog een balzaal moeten overhouden in vergelijking met een doorsnee wagen. Maar dus om één of andere reden hebben wij steeds plaatsgebrek. Goed zo 'n inkopen voor tien dagen dat neemt plaats in, dat spreekt maar toch...

Wat brengen wij dan allemaal zoal mee ?

Gisteren nu niet omdat de laatst bezochte winkel een redelijk simpele Aldi betrof maar meestal zit daar een grote zak diepvriesbroccoli bij. Thuisgekomen gaat dat meteen een grote pot in en maak ik soep voor twee, drie dagen.
Ook een hele reeks yoghurtjes komt mee, witte zonder toevoegingen maar ook met stukjes chocolade of romige met aardbeidjes of andere rode, oranje of gele vruchtjes.
Tomaten, veel tomaten, 's zomers dan; voor in slaatjes of ook voor soep als de broccoli verorberd is.
Soyamelk: vanille, chocolade en natuur, om te drinken, jawel maar ook om papjes of puddinkjes van te maken... enzo.
Katteneten, veul katteneten, in allerlei maten, vormen en smaken maar altijd veel... hoewel een héél pak minder dan vroeger toen we nog een pak meer kostgangers hadden... en niet de minste :-).
Fruit. Kilo's fruit: appelsienen, pompelmoezen, meloenen, ananassen, bananen, pruimen, 't kanni op, 't is te zeggen 't kan wel op.
Water, jawel water, er komt hier géén drinkwater uit de kraan, stel u dat eens voor u daar ! En wij drinken elke dag minstens 1,5 l, in hete zomers kan dat een pak meer zijn.
Wc- en andere papieren want ah ja veel drinken.... wij doen ook ruim aan keukenrol, niet eens onze eigen schuld, dat schuiven we in de S-poes haar boot, zij is de reflux itself en zij zet zich graag op een andere dan voorziene plaats om de blaas te lozen (als ze niet onder supervisie staat). Het zij zo, daar hebben wij mee leren leven, veel tapijten of iets in die stijl zal je hier niet treffen, steen, meestal steen, soms hout en de al even makkelijk te onderhouden kurk.
Nootjes=vitamientjes voor veggies. Vervangwaren voor vlees: soya, Tofu, groenteburgers, ... het aanbod is hier niet heel groot maar het valt best mee.
Fruitsappen zonder toegevoegde suikers.
En zo al eens een ongezond snoepje of zoet drankje, ja dat hebben wij ook in huis: coca, chips, koekjes...


... en nog veel meer..........

08 september, 2011

Indian summer

1 en 2 september regende het hier nog oude wijven maar sinds 3 september is het hier aan 't zomeren als nooit tevoren. Goed, dat is wat overdreven want vorige septembers telden misschien amper één regendag en vorig jaar was het hier in deze periode zwaar aan 't hittegolven met temperaturen die flirtten met de 40°C, maar ik doel meer op zomer 2010. Goed, dat is mss ook lichtjes van de pot gerukt want er zijn uiteraard wel hete dagen gepasseerd de voorbije maanden maar nu ook weer niet overdreven veel, om niet te zeggen waanzinnig weinig. Hij is nog niet voorbij (pas 21 sept.) maar het is geen understatement om te zeggen dat het een relatief zachte zomer was, voor Alentejaanse normen uiteraard.

En nu is het dus warm, heel warm. En hoort ge ons klagen ? Een klein beetje mss omdat het ts 12 en pakweg 17u wel heel erg heet is om iets te forceren id buitenlucht. Maar ik ga ze vangen die warmte, ik laat haar niet meer los, ik ga haar stapelen in elke hoekje van het huis en ik ga haar koesteren. Ik ga haar koesteren tot die kille, grijze, natte dagen het weer gaan overnemen en menig houtje gestookt zal moeten om het enigszins wat gezelliger te maken. Hopelijk krijgen we nog wat respijt, zo net ongeveer tot we het hier weer gaan achterlaten de tweede helft van oktober.

@ ms: antwoorden via de reactieknop lukte niet dus hier mijn antw. op uw reactie: 'A'penaren moet toch kunnen naast A'dammers'.

04 september, 2011

Eucalyptus geen kattenpis

Ons reukzintuig, de neus in de volksmond, wordt dezer dagen zwaar verwend. Ik weet dat ik in herhaling ga vallen als ik het weer eens over dat vreemde Zuid-Portugese zomerweer van 2011 zal gaan hebben maar het moet, het moet nog maar 's gezegd, het is nu 4 september en het lijkt wel volop begin november. Ook die specifieke herfstgeur is reeds van de partij: kruidig, oriëntaals, soms zoet of indringend maar altijd lekker. Indringend is de geur van eucalyptus, een verwenste exoot maar oh zo'n heerlijk aroma dat die verspreidt.
En dus knijp ik wel eens een takje af om tijdens de verdere tocht te kunnen genieten van dit verfrissende en neusholtesopenende luchtje. Eergisteren echter had ik enkele blaadjes gekneusd in mijn handen omdat zo de olie nog intenser vrijkomt.

Maar gisterenochtend werd ik tot aan de ontbijttafel (stel u daar wat bij voor) wakker met een achtervolgend bouquet van kattenpis en kattenpis. Het is in onze familie al eerder voorgekomen dat iemand de hele dag blijft klagen van een pisgeur en zich dan ook meestal terecht afvraagt of deze of gene vierpotige medebewoner misschien ergens een plasje buiten haar/zijn bakje heeft gedaan. Wat vaak bevonden die opgedroogde pipispetters dan ergens op het kledingstukstuk van het onfortuinlijke slachtoffer. Niet erg als je je even kan ontdoen van de besmeurde kledingstukken en na een opfrissessie kan omkleden maar des te erger als dat dus niet mogelijk is.

Enfin, ondergetekende dus overtuigd dat er pipimoleculen in de buurt waren en bijna valse beschuldigingen uitend, tot nader onderzoek uitwees dat het slechts om mijn door eucalyptusgeoliede handen ging. Stinken dat dat dus gaat doen zelfs na een douche en meermaals wassen.

02 september, 2011

2 september

Al. Reeds. Time flies. Een weekje in A (voor die ene die niet weet dat A Antwerpen is: A=Antwerpen ofte A'pen voor wie het schrijvend wil afkorten).

Het was een natte, bewolkte week maar om één of andere reden heb ik daar haast niks van gemerkt. Geen druppel gevoeld, soms wel gezien van binnenuit dan. Ook over de temperaturen weinig klachten.

Dan na een vermoeiende week het vliegtuig weer op, gelukkig wat vlotter dan in Lisboa ondanks een handbagage die het dubbel woog dan toegestaan. "De vlucht zit niet vol, ik zal het voor één keer door de vingers zien" zei de vriendelijke dame van de check in. 'De vlucht zit niet vol', wat klonk dat heerlijk ontspannend in mijn oren na een nacht van een half uurtje slaap. En inderdaad 3 plaatskes voor bibi. Ben een fan van luchtbeelden maar deze keer lag ik algauw horzontaal en werd ik pas 2,5 uur later zachtjes gewekt door het gemompel van de piloot: 30°C of zei die nu 13°C ??

Ach, 't was al zachtjes gestegen tot een 17°C toen ik gepakt en gezakt de luchthaven verliet en mij begaf naar één van de mooiste moderne stations dat ik ken: Orient (Lisboa).

Orient - Lisboa
Overblijfsel van de wereldtentoonstelling in .... Euh.... Ja Lissabon dus maar wanneer ook weeral ?