Wandelen

Die weg eens afstappen en dan die en dan die weer maar halverwege een andere richting uit.

Om de x aantal jaar verandert het hier altijd helemaal, de ene keer is het de beurt aan die heuvel en dan weer aan die, soms ook de onze.

Feit is dat er telkens nieuwe wegen en wegjes ontstaan, dat er weer een nieuw overzicht ontstaat waardoor ge kunt zien hoe het elk jaar weer een beetje leger wordt, kurkeiken sterven, eucalyptussen worden gekapt (en groeien helaas weer helemaal terug), nieuwe plantages van... jawél eucalyptussen... Zot, stapelzot zijn ze hier. Bomen om stekskes (lucifers) van te maken om ze te fikken zodat ze weer terug kunnen groeien (G. Komrij (min of meer)). 

Het gaat heet worden. Niks nieuws onder de z... ja, ok. Alentejo is al altijd heet geweest, kurkdroog ook maar het gaat er niet op verbeteren. De voorbije dagen waren nochtans redelijk, niet verschroeiend zeg maar.

Bonen fretten, daar zouden we nog wel een poosje zoet mee kunnen zijn maar er mag stilaan nog eens wat anders op tafel. Het pipipapier is ook bijna op, dat is natuurlijk de reden bij uitstek om de geciviliseerde wereld in te trekken. Dat kan in het dorp maar meestal trekken we naar de Algarve, we maken er dan een fijne dag van (gaan eten in één van onze favoriete restaurantjes (Eurasia, iets Indiaas of pizza) en liefst blijven we (of ik toch) een nachtje aldaar om dan de volgende dag de boodschappen te doen. Maar ja die onnozele corona. Zullen we het er op wagen ? Vorige maand voor het eerst sinds, op zijn minst, maart 2020 frietjes gegeten in Zeebrugge. Ah ja die familie maar fretten, daar konden we niet langer op staan zien.

Maar goed, hier dus. Pizza zie 'k nog wel zitten, recht uit de oven op ons bord... Mja. Blijven slapen ? Ja graag. Maar die teuteneute gaat dat niet graag doen denk ik, die nievenotto leent zich er wat minder voor ofzo. Pff, ja. Odemira dan misschien, eerst efkes naar Milfontes dan maar ja daar is geen pizzeria of toch geen Pizza -recht uit de oven op tafel- Hut. Blijven slapen ? Zelfde verhaal. 😯 

Augustus Augustus 2021

Wel wel wel.

Augustus dus. 

De tijd. Die staat niet stil.

4 Juni mijn eerste vaccinatieprik gehad, nu ja... eerste... meteen ook de laatste want ik 'mocht' halsoverkop kiezen, ofwel mijn geplande Pfizer ofwel J&J, heel even twijfel maar dan toch overstag gegaan, blijft sowieso een gok denk ik.

1,5 Dag ziekjes (rillen en hoofdpijn) maar kijk 2 maanden later leef ik nog. 

O Senhor (of hoe noemde ik die mens ook alweer) moest een paar dagen na mij maar had helaas geen keuze. We moesten dus beginnen rekenen, hopen en dan voorzichtig gaan plannen. Zouden we eindelijk na meer dan een jaar die heuvel kunnen gaan oprijden ?

Planning eind juli. Vertrek eind juli, éénendertig om precies te zijn. We moesten wel want we hebben op vraag onze stulp als logeeradres vrijgegeven. Eerst iemand die 'k eigenlijk niet ken, tegen mijn principes maar het was via MM, dus vertrouwde ik het wel. De tweede verblijvers zijn de aanvragers (KL&Family) en eigenlijk al vaste 'klanten', zij laten het netjes achter dus dat zal wel goed komen, de laatste zijn Elske en Man, we gaan er maar vanuit dat ook dat wel goed komt zeker.

31 Juli dus. Er ging heel wat voorbereiding aan vooraf want de Boninhos hebben een nieuwe auto. SSY. Een lange auto, ah ja we moesten er in kunnen slapen maar we kwamen een 40 tal centimeters tekort dus daar moest een mouw aangepast. De corbillard staat inmiddels op het erf. Het erf vonden we terug na een klein ommetje via de Franse en Baskische Kust. Eerst nog ff langs buurvrouw Sio, Sio en kinders alleen op hun heuvel want Sio en E zijn aan het divorcen, ge houdt het allemaal niet voor mogelijk maar het is wel zo.

Spinnenwebben aan elk raam, alle kasten, ... Brr. Niet fijn. Gelukkig geen heel grote karbonkels gezien tot hiertoe maar de vuiligheid is niet aangenaam. Klamboe rond het bed want mij gaan ze niet liggen hebben hé, allez wél liggen én nog gerust ook. 

En nu nog steeds aan den opruim en -kuis  bezig, niet alleen dat dikke jaar leegstand maar ook al die catsitters voordien wiens aanwezigheid niet heb kunnen wissen hebben hun sporen nagelaten. Het duurt altijd efkes eer het terug van mij is maar nu begint het stilaan wel vorm te krijgen. Tegen dat we vertrekken... Want ja, het is niet om te blijven deze keer, er zijn nog andere verantwoordelijkheden... De Nieuwpoortse, de Amsterdamse, ... 

Het is nog iet heel heet geweest hier maar dat gaat niet lang meer duren ...