Wel wel wel.
Augustus dus.
De tijd. Die staat niet stil.
4 Juni mijn eerste vaccinatieprik gehad, nu ja... eerste... meteen ook de laatste want ik 'mocht' halsoverkop kiezen, ofwel mijn geplande Pfizer ofwel J&J, heel even twijfel maar dan toch overstag gegaan, blijft sowieso een gok denk ik.
1,5 Dag ziekjes (rillen en hoofdpijn) maar kijk 2 maanden later leef ik nog.
O Senhor (of hoe noemde ik die mens ook alweer) moest een paar dagen na mij maar had helaas geen keuze. We moesten dus beginnen rekenen, hopen en dan voorzichtig gaan plannen. Zouden we eindelijk na meer dan een jaar die heuvel kunnen gaan oprijden ?
Planning eind juli. Vertrek eind juli, éénendertig om precies te zijn. We moesten wel want we hebben op vraag onze stulp als logeeradres vrijgegeven. Eerst iemand die 'k eigenlijk niet ken, tegen mijn principes maar het was via MM, dus vertrouwde ik het wel. De tweede verblijvers zijn de aanvragers (KL&Family) en eigenlijk al vaste 'klanten', zij laten het netjes achter dus dat zal wel goed komen, de laatste zijn Elske en Man, we gaan er maar vanuit dat ook dat wel goed komt zeker.
31 Juli dus. Er ging heel wat voorbereiding aan vooraf want de Boninhos hebben een nieuwe auto. SSY. Een lange auto, ah ja we moesten er in kunnen slapen maar we kwamen een 40 tal centimeters tekort dus daar moest een mouw aangepast. De corbillard staat inmiddels op het erf. Het erf vonden we terug na een klein ommetje via de Franse en Baskische Kust. Eerst nog ff langs buurvrouw Sio, Sio en kinders alleen op hun heuvel want Sio en E zijn aan het divorcen, ge houdt het allemaal niet voor mogelijk maar het is wel zo.
Spinnenwebben aan elk raam, alle kasten, ... Brr. Niet fijn. Gelukkig geen heel grote karbonkels gezien tot hiertoe maar de vuiligheid is niet aangenaam. Klamboe rond het bed want mij gaan ze niet liggen hebben hé, allez wél liggen én nog gerust ook.
En nu nog steeds aan den opruim en -kuis bezig, niet alleen dat dikke jaar leegstand maar ook al die catsitters voordien wiens aanwezigheid niet heb kunnen wissen hebben hun sporen nagelaten. Het duurt altijd efkes eer het terug van mij is maar nu begint het stilaan wel vorm te krijgen. Tegen dat we vertrekken... Want ja, het is niet om te blijven deze keer, er zijn nog andere verantwoordelijkheden... De Nieuwpoortse, de Amsterdamse, ...
Het is nog iet heel heet geweest hier maar dat gaat niet lang meer duren ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten