Totaal aantal pageviews

14 januari, 2018

Toontje

Achtergelaten ? Baasje overleden ?
Wie zal het zeggen. Zo 'n 12 jaar geleden bezoek op ons terrasje: een zwart kattinnetje en een gestreepte kater. Mooi. En lief. Maar niet écht op ons verlanglijstje. Dus adoptie adressen gezocht, het kleine, zwarte poesje kregen we geplaatst, die met het 'cartoon' kopje niet...
Met een verre verhuis in het vooruitzicht niet optimaal.
Geen keuze. Asiel zagen we niet zitten, we zouden het beest wel blijven voeren en we zorgden voor een nestje op het terras.

Paar jaar later, onze 3 kleine huisgenootjes zouden een nieuw leven in een nieuw land te beginnen. Voor Toon, want zo noemden we inmiddels 'die met z'n cartoonkopje' moest er nog een oplossing gevonden worden. Een honkvast dier, paniek als de deur achter hem sloot, nee, we mochten hem niet onthechten, zijn tuintje(s), zijn terrasje, zijn habitat. Buurvrouw K. heeft zich enkele jaren over hem ontfermd als we er niet waren, zodra we weer in B waren, vaste stek op het terras. Toon blij, wij blij. Altijd present. Een tukje, een wandelingetje, een hapje, een snoepje, het zonnetje op zijn bolletje, knus onder het 'jaszeil' op het fleecedekentje bij regen en ontij. Na het vertrek van K en de komst van nieuwe buurvrouw T kwam er wat verandering in, Toontje kreeg een kattenluikje, leek hij wel van gediend, een keertje luilekker op de zetel beneden, het kon hem blijkbaar wel bekoren maar het hoefde niet per se, hij lag net zo lief een hele flink vriezende nacht op 'zijn stoel' op het terras. Ons goed. Zijn keuze. Toontje baas.
Maar sinds vrijdag vond 'k hem wat stilletjes. Niet zijn gewoonte. Bedelen ging hem tot voor heel kort nog heel goed af. 
Gisteren een snoepje voor z'n neusje. Geen reactie maar geen minuut later een flinke epilepsie aanval. Da's schrikken, ook al ken ik het fenomeen nog. 
Buurvrouw T uithuizig, partner B opgetrommeld en wij naar de dierenarts van wacht. Spuitje, pilleke, bloed getrokken. De nacht bracht geen soelaas, Toontje nog steeds voor pampus deze ochtend. 
Had er geen goed oog in. 
Dierenarts heeft hem deze namiddag uit z'n lijden verlost.
Wij lijden onder het verlies van ons lief, gek, tikkeltje vreemd bolleke poezenwol.

Adieu Toontje, ik denk dat ge wel een mooi, fijn leventje hebt gehad. Voor altijd in 'zijn' tuin.



07 januari, 2018

Een week later

De Kobe gezelschap gaan houden. Kobe blij, Vlekje misschien wat minder.
Bamboe bloempotten 1 + 1 gratis in de Hema. Ondertussen al een heel aantal potten die mee moeten. 
En de fiets, die stremt tegen. Zwaar trappen.
Morgen nazicht.

01 januari, 2018

Het begin 1 januari 2018

Ergens eind november kondigde ik 'het einde' aan, een dikke maand later zitten we weer aan het begin. Al is dat natuurlijk allemaal relatief.
Maar goed, ik hou wel van getallen en data, 1 januari is net weer zoveel beter dan 4 februari om met nieuwe lijstjes of voornemens te beginnen, qua aanvoelen dan toch. Een beetje orde en overzicht in de chaos en janboel, 't kan voorzeker geen kwaad.

Toch nog een overzicht om ons toekomstig achteruitdeinzend geheugen te steunen:

We zijn ergens in november blijven hangen. 6 weken om er weer iets spannend van te maken, deze keer in een uithoek van het Oost-Vlaamse land. Ronse. De Vlaamse Ardennen. 

Nieuwe oppassers. Wederom. Wederom noorderburen. Zag er ok uit en is ook wel weer goed afgelopen. Van horen zeggen.
Zit/lig hier weer al even alleen met mijn oud gevlekt moederke dat af en toe nog wel eens zotte kuren vertoont en elke nacht de uitersten van de logaritmische schaal aftast. Decibels dat er uit dat tere poezenlijfje komen.

Het mooi ronde 1 december stond geprikt als vertrekdatum en zo geschiedde. A long long journey. Again. Maar er viel, in tegenstelling tot de vorige keer, wat te beleven, hier en daar wat sneeuw en bevallig licht. Qua temperatuur viel het nog wel mee 's nachts. Geweldige slaapzakken ook. 

De koe. Zou zij geen koude pootjes hebben ?
Poten.




Stillevens in een ooghoek en meerijdende accessoires. Dolletjes.




Toen de zon opkwam, een dorp nog gehuld was in een blauwe waas en de wagen nog over de wegen manoeuvreerde


3 Dagen later. Een week tijd om veel te veel te doen. Enkele uitstellen brachten rust, zelfs de terugvlucht werd uitgesteld. 

Maar eerst opstellen en pizza eten, 2 pizza's én een gratis koffie. Waar was het ? Oudenaarde ? Leve de Pizzahut. Jalapenos.

Een opening op een zondag, veel sneeuw, weggespoeld zout en koude. Ik zou thuisblijven. Anderen bleken het toch de moeite te vinden, van ver of minder ver. Geen solo dat hielp ook.
Eten. En wegwezen.
Slapen en vertrekken.
Valse start.
Gelukkig konden onze oppassers een beetje langer blijven. Marcel vast blij. 
Twee dagen later wél richting P; 

En gisteren de laatste dag van 2017; Park Spoor Oost. Sisyphus. Absurdisme. Water en Vuur.