Totaal aantal pageviews

30 augustus, 2012

Blogger

En we kunnen weer geen foto's uploaden. Da's ambetant.

Dan maar zonder.

27 augustus, 2012

Naar de stad...

...Odemira. Voor boodschappen. In de Ecomarché nemen ze nog een ruime middagpauze, precies zoals het hoort in een zuiders land, dus nog even langs de apotheek voor Drontal tegen de wormen in Vlekjes buik. (Net even gevochten met het beest om dat pilletje in haar lijfje te krijgen.) Daarna de Lidl, de op Duitse leest geschoeide winkel en van siësta's allerhande dus geen sprake, even voorbij gereden want ondergetekende en ons aller Samson hadden een groot hongertje en wilden zelfs Portugees gaan eten. Ja écht. Ook willens nillens want behalve een pizzAria, wat dan best wel een beetje Italiaans klinkt maar het vanwege die 'A' i.p.v. een 'E' dus helemaal niet is, zijn er in Odemira en ruime omgeving enkel op Portugese leest geschoeide restaurants. Best wel 's lekker, zo gewoon maar ook gewoon goed. Niet vegetarisch want als 't van dat is is 't hier in Portugal wel top maar niet onze big city... vis dus. Iets dat ik nog nooit gezien had op een kaart maar met koriandersaus dus dat moest goed zijn. Was het ook, vooral die saus dan, de vis was nogal papperig en dat geraamte nam te veel plaats in, enfin de groentjes waren ok en de twee patatjes ook. De wijn ook. Hebben wij anders zelden zin in wijn, nu hadden we beiden zin in een glas (het werd een fles) koele, droge witte. Drinken wij anders zelden nog alcohol, steeg dat ding nogal rap naar onze kop. Een wandelingetje dan maar na het eten, in het parkje aldaar. 

24 augustus, 2012

Ongewenste intimiteiten

Dit exemplaar vindt dat het zomaar op mijn schoot mag klauteren, spinnen en rollebollen.
En i.p.v. op mijn strepen te staan laat ik begaan. Volledig fout bezig dus.


Wij nemen het beest eens mee op wandel gisterenavond maar geen kat trouwer dan dit exemplaar. Stappen als wij stappen, stoppen als wij stoppen, keren als wij keren, even twijfelen of een bekende afrit toch niet interessanter zou kunnen zijn maar algauw beslissen
dat het bij die twee Belgen met hun drie katten toch gezelliger is dan thuis bij al die honden...

Op de wandeling naar onze mislukt uitgedroogde moestuin, met meer fles dan plant, kwamen we buurman J tegen. Alentejaans boerengebrabbel leverde ons wat boontjes, paprika's en 3 pepino's op. Njam, danku buurman. Wij kunnen supermarktbezoek weer een paar dagen uitstellen want het fruit hangt hier momenteel ook te pluk.
80 is hij buurman J.

18 augustus, 2012

De Hitte

Koelte zoeken, afgelastingen vanwege de hitte, warmste weekend van 't jaar, temperaturen tot boven de dertig graden, een sportmanifestatie bij dit weer, 't zal zwaar worden , extra drank, rode kruis, ijs voorzien, natgespoten met tuinslangen, Frank Deboosere, veel drinken,... Er worden zelfs bijna records gebroken.

36°C ? Misschien wel 37°C en in het weekend blijft dit weer aanhouden.

In België en zelfs in Nederland welteverstaan. Dus.

En hier blijft het gezapig rond de dertig hangen en 's avonds koelt het altijd heel netjes af. 



Nogal dor. Dus.

16 augustus, 2012

Bewolkt

Al twee dagen achter elkaar dat het bewolkt is, de dag daarvoor was het wel erg heet, nabij de 40° denk ik.
We waren in Albufeira zondag en hebben onszelf getrakteerd op Indiër. Mmm, lekker.

Dikke zever en een varkentje

Dat het genoteerd moet zeg ik. Terwijl jullie daar in het halfhoge noorden, badend in het zweet eindelijk even mogen proeven van hoe een echte zomer eigenlijk zou moeten aanvoelen maar tezelfdertijd het stiekem toch al een beetje verwensen wegens écht té warm, wel dan mochten wij gisteren genieten van een nooit eerder of toch amper geziene zeverdag. Het begon al met een voorspelling die we zelden serieus nemen (ik kan de voorspelde stormen die slechts een enkel wolkje opleverden niet op twee handen tellen) maar het grijze wolkje met kans op regen bleef de hele week vermeld staan... dus, al wat een niet nat moest worden toch maar afgeschermd. En gisterenochtend dus druppeltjes op ons dak, een echt regenbuitje trok over en voor één keer (putje zomer dan) trok de hemel daarna niet welgezind weer open, nee het bleef zeveren, een hele godganse dag.

Maar het was zacht en dus ideaal om eens op verkenning te gaan in de buurt. De poezen maar 's thuisgelaten en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bobbi op sleeptouw te nemen... richting zijn huis. 't Beest stapte gezwind mee tot twee ruïnes verder, daar verdween hij in het struikgewas... dan maar alleen op schok...
2x boze doch niet bijtende honden getrotseerd, de papa van Bobbi er nog eens op gewezen dat zijn katerzoon weer met geen stokken weg te krijgen is. "Oh, twee dagen geleden heeft hij een hele dag thuis op de zetel liggen slapen" zegt de goede man. Ja dan he. Die Bobbi  't is een patéke. "Ach hij is lief maar onze katten vinden van niet" zeg ik. Tja, ze kunnen hem niet vastbinden he. Senauke negeert hem en is dus de slimste, Vlekje doet haar best maar voelt zich toch niet op haar gemak met zijn aanwezigheid maar Zinneke heeft een heilige schrik en zet het altijd op een lopen voor Bobbiman en da's een beetje zielig.

Bij de andere buurman, die waar de dieren op afstand bestuurd worden, waren ze uiteraard niet thuis. Gewoonlijk loopt het daar wel vol met gevogelte allerlei maar nu geen simpele kip meer. Da's vreemd. Een rover op pad ? Schaapjes wel uitgebreid van 8 naar 11. Eén jong varkentje. Een bang. En een stuk of wat peutertjes. Het bange beestje regeerde zo anders dan varkens gewoonlijk doen, echt zenuwachtig en zich willen verstoppen. Wat zachte, sussende woordjes, de varkensfluisteraar is bij deze dus uitgevonden, en ze taxeerde me algauw met een iets rustiger blik. Ik kwam wat dichterbij en zij ook, ik bleef wat babbeltjes doen zoals ge dat met een bang of onzeker dier doet, ge zegt dan zo vanalles dat ge zelf lief en fijn vindt om te zeggen:  "awel, kom 's hier, braaf, heeeej, varkske, ja zis braaf, en ander kadjagoogoogedoe en toen zei ik onbewust: "'k zal u ni opeten zene"... 

Ze zal nu wel geen Nederlands verstaan maar ik kon er toch moeilijk aan toevoegen: "allez, ikke ni maar...". 't Arm schaap snuffelde inmiddels aan mijn hand, ze mocht mij wel... zag ik.

09 augustus, 2012

Iedereen slaapt

Is het niet óp dan wel ónder de tafel.

De Borsbeekse tafel en stoelen hebben écht héél veel succes.
~
Senauke af en toe een pot water onder haar neus schuiven want anders gaat ze weer op zoek naar het één of ander besmet poeltje terwijl er vers bronwater in haar buurt staat. 
~
Tussen 13 en pakweg 17u30 is het hier nogal broeierig en vertoeft men het liefst op een iets koeler plekje. Een zwembad is er dit jaar niet bij, wel een beetje jammer. 
Ons zwembad werd vorig jaar gevuld met opgevangen regenwater, nu geven we daar de plantjes hun welverdiend vocht mee maar man wat stinkt het uit die regenput en hoe rot moet dat water niet zijn, het lijkt wel alsof er een lijk in ligt te rotten, zo 'n geurtje dat daar aan is. Maar onze planten klagen niet, integendeel, die zijn allang blij dat iemand hun wortelvoetjes wil bevochtigen.
De tomatenplantjes zien er niet super uit, wat er aan hing is klein en wat uitgedroogd maar man wat zijn die lekker, gewoon het idee wat die verfrommelde rode vruchtjes hadden kunnen worden smaakt in elk geval naar opnieuw proberen volgend jaar.

06 augustus, 2012

Festa

Ik zeg: "moeten we nu niet een keer gaan kijken in 't dorp ?".
"Neuh" zegt Samson.
"F. gaat kwaad zijn zene" repliceer ik...


...mijn woorden waren nog niet koud of er komen twee wagens onze weg opgesjeesd.
De Duitsers (klinkt onheilspellender dan bedoeld) en F. met zijn Engelse vriendin T.
Invasie op Monte Dinges dus, in één keer staan er vier extra mensen in onze nederige stulp (zonder water) met veel interesse Samsons werk te bewonderen, want ze kwamen ons dan wel halen om te gaan feesten, het was ook een goede reden om te zien hoe hoe fantastisch wij hier (zonder water) wonen, én zien wat die rare Belgen hier zoal uitspoken. We mochten ons nog wassen (met flessenwater :-)) en dan pikten we nog een olympisch spel mee om ons daarna richting dorpsfeest te begeven. Met inkom €3 voor de heren en €2 voor de dames, best veel geld voor een Portugees maar je kreeg waar voor je geld in de vorm van folklore en drankjes voor slecht 0,80eurocent.
En er mocht gedanst worden... lalala.


En toen ging het over 'het' beest. De Duitsers dachten eerst dat we wat snoefden maar in ons beste Engels een wetenschappelijke verklaring onder hun neus schuivend konden ze niet anders dan gewoon blij zijn dat ze eindelijk wisten wie er de hele zomertijd in hun broek en onder hun oksels het mooie weer maakt. F. noemde het droogweg Bicho Vermelho (rood beest, simpel verklaard want het is dus eigenlijk wel wat meer dan dat), de inboorlingen kennen de boosdoener hier dus wel maar ze houden hem angstvallig geheim. Een taboe doorbroken. Ah ja iedereen denkt aan de gekend als armemensenbeesten als daar zijn: bedwantsen, luizen, schaamluizen en dies meer en durft daar niet mee naar buiten treden. Wij wel.


't Was redelijk laat en Samson doet een uitzonderlijk lange siësta en ik zit nu buiten aan de Borsbeekse tafel en heb net nicht F'ke door photoshop gesleurd. Een verkoelend zeewindje steekt de kop op. Een heli met een missie (op zoek naar eventuele rookpluimen) verstoort de stilte. Senauke zat tegenover mij maar van zodra ik mijn plaatske een seconde verlaten had zat ze op mijn stoel... ah ja daar ligt een kussentje op :-). Krekeltjes. Tsirpende zwaluwen. 
Een foto ? Ok. Straks of morgen...

05 augustus, 2012

Wolken zowaar

Jeuj. Wolken. Een mooie afwisseling met altijd die wolkenloze azuurblauwe hemel. Ze hebben zelfs een onweer voorspeld maar dat gaan we niet krijgen denk ik.
Toch raar wolken in augustus... en zo zijn we nog 's bij Het Weer beland.


Hmm, op de weg hierheen bleven de temperaturen menselijk, zelfs in het extremistische Spaanse Extremadura werd er wel 's met de dertig geflirt maar 's nachts koelde het netjes af zodat waterpokkenman niet al té veel last had. Eens Badajoz voorbij en dus zo goed al op Portugese bodem bleven we netjes rond de 25° hangen, naarmate we dichter bij huis kwamen liep dat even op tot rond de dertig, niet overdreven voor de tijd van 't jaar in de Alentejo.


De voorbije dagen bleven we ook zachtjes wiebelen onder de dertig met af en toe een uitschietertje, de nachten ja zelfs de avonden koelden gestaag af, eergisteren werd het zelfs frisjes in huis en ik heb zowaar een kamerjas aangetrokken, Samson wikkelde zich in een lakentje. Senauke in ons.


Da's toch nieuw, putteke zomer.


Zou het regenen ? Er pakken zowaar grijze wolken samen boven Monte Dinges. Misschien kunnen we subiet de afwas doen... en ons haar wassen... en de was doen...                                                     

04 augustus, 2012

109. Completo

Ok, even kort de gezinssamenstelling qua snorharen even op een rijtje zetten voor diegene(n) die het vorige blogje niet gevolgd hebben of het gewoon vergeten zijn:


In Antwerpen probeerde ik Stafke, mijn grote kater die de dieven wegjoeg, mijn geduld iets te vaak op proef stelde wanneer hij midden in de nacht kwam aanmiauwen om binnen te mogen waarna hij weer dralend de nacht inwandelde wanneer ik de deur of de venster voor hem opende en hetzelfde scenario zich vervolgens nog een keer of twee herhaalde tot ik eerder ongeïnteresseerd deuren en vensters voor hem opende, hem de rug toekeerde en deed alsof ik in bed ging stappen eindelijk ook binnenstiefelde. Om hem niet op deugnietideeën te brengen ging ik quasi nonchalant deuren en vensters sluiten waarna ik een flink snorrende, ruim plaatsinnemende kater in mijn bedstee aantrof. Grmpff.  
Mijn vondelingske was nogal gehecht aan zijn huis en tuin en wilde niet mee verhuizen met mij dus mocht hij zijn oude dag rustig slijten waar hij dat wilde.


Maar Midas Dekkers verwoordde een huis zonder katten ooit als een donker, leeg, ongezellig hol en ik moest dat beamen.


"Drie." zei Samson. "Ga morgen eens mee en als die moeder nog niet terug is dan nemen we ze mee." Vond ik een uitstekend idee.


Mamapoes moest wat overkomen zijn want de kittens lagen nog in hun glasvezelnestje, 't is te zeggen twee van de drie beestjes keken ons met angstige en begerige oogjes aan, van nr 3 geen spoor. Die twee lieten zich dan ook gewillig ontvoeren naar hun nieuwe thuis.
Een zwartje dat we voorlopig Gorilla noemden vanwege zijn totskopje en Streepje om dat ze als lapje behalve veel lapjes ook streepjes op haar bolleke had. Gorilla is nog even over Kabilla gegaan maar mocht dan toch door het leven stappen en klauwen als BACHE. Streepje werd een FRAUKE. Bache werd Samsons beste maatje, Frauke en ik nestelden ons in elkaars haar én hartje.


Een jaar of twee later stapte er in het stadje Beja een ander schepsel ons leven binnen. "Er zit een poezeke in onze motor" stamelde Samson... 
Geen toeval, ze zocht daar warmte en is dat tot nu toe blijven krijgen van ons, zelfs al die jaren in het soms kille noorden want daar hebben we gewoon chauffages om ons mee te verwarmen. Senauke werd genoemd naar een katje dat in een pousada in Sagres zoiets in die aard genoemd werd, denk dat het cenoura (wortel) moet geweest zijn hoewel het geen rosje was.


Drie poezeminnen dus in huis en die zouden mee verhuizen naar Portugal. Bache en Frauke ontvielen ons respectievelijk in juli 2010 en december 2007. Eerst een grote reis heen met twee koten en een reisbakje en dan nog eens een paar keer over en weer met de hele meute. Nu enkel Senauke nog dus.


Vlekje en Zinneke waren oorspronkelijk een deel van de veel te veel beestjes dat een Engels koppel had veroorzaakt, daar hoorde ook nog Basilke bij en nog een paar aanlopertjes. Toen het koppel hun huis en Portugal verliet en wij nog geen heel lange tijden in het land verbleven waren ze min of meer aan hun lot overgelaten, er kwam wel iemand af en toe wat eten geven maar dat volstond uiteraard niet. Basil, Vlekje en Zinneke logeerden bij ons als we er waren en als wij weer vertrokken maakten we hen een voedselsysteem en ook nu doe we dat nog steeds zo. De periodes dat we er niet zijn zijn wel veel korter geworden...


Vlekje en Zinneke horen er dus wel echt wel bij, komen zéér graag in huis, krijgen de nodige voorzorgsmaatregelen maar blijven wel altijd 'thuis' als wij weer eens weg zijn.


Ziezo dat is het zo ongeveer. "Ron ron ron" zeggen ze want er wordt hier serieus geslapen op dit moment...


En oh ja Zinneke is mij gisterenochtend komen wekken, completo dus.

02 augustus, 2012

Concert op dak

Nee, niet van The Beatles, wel van Vlekje die ons blij welkom heette.  En nog steeds is ze zo blij dat ze ons geen seconde kan missen. Af en toe slaakt ze een gilletje voor wat extra aandacht en dan slaapt ze weer  voort, dromend van een huispoesleven met bijvoorbeeld een zacht zeteltje, een groot bed, wat koelte in huis maar ook veel menselijke warmte in en om het huis. Wij verdienen haar niet. Zo trouw en zo lief. Zinneke is van een andere orde zij zal nog even op zich laten wachten, zij trekt meestal de wereld in en zal af en toe een keer een brekkie komen steken. Het is nog wachen op haar. Bobbie, hoewel een eigen stekje over een heuvel of twee bij de 'Australiërs' zal wel vaste klant geweest zijn de voorbije weken en dat heeft Zin natuurlijk geweten.


Senauke is weer een voorbeeldig poezeke geweest: een roadmovie, beste 'foute' hapjes en natuurlijk ook veel menselijke en zonnige warmte onderweg, geen kik laat dat beest, we moesten haar meer mee op trot nemen. 
Aangekomen herkent zij meteen haar stekje en gaat dan wat zeuren en blazen naar Vlekje maar na een natje en een droogje is ze prompt  in een diepe slaap gevallen vannacht en was het enkel Vlekje die wat poezengeluidjes de wereld instuurde.


Eigenlijk mochten ze niet mee het bed in maar dat koneden we dus niet over ons hart krijgen die eerste nacht en bij uitbreiding vast die eerste week. Remember de oogstmijt en haar monsterbaby's.


De reis is eigenlijk niet echt vlot verlopen maar dat was door de nasleep van de waterpokken, de Samsonmens heeft zich suf gekrabt en tussendoor moest ik zijn rug, mits een t-shirt of hemdje tussen voorzien van twee krabbende handen.  De eertse nacht was een hel, de tweede viel voor hem wel mee, voor mij een droom want ik droomde dat ik nog nooit zo goed gelegen had en sliep dus alsof ik op een tempurmatras lag. Voorts was ik de rest van die dag nogal moe en slaperig, dus zo goed zal ik toch niet gemaft hebben.


Maar gisterenanmiddag dus aangekomen in een dor land, onze eigen plantjes hebben het er redelijk vanaf gebracht maar snakten toch naar een druppeltje water... water ? Ja water is natuurlijk een probleem. Er was nog een beetje water waarmee we onszelf konden trakteren op een welverdiende douche, hoe de waterput er nu voorstaat zal niet super zijn dus daarmee moeten we rekening houden...