Totaal aantal pageviews

29 september, 2015

Het rommelt (foto's)

In onze buikjes ook soms. Boontjes en 't is prijs.

Het rommelt id lucht. Gisteren eindigde de warme dag (31-32°) 's namiddags in een warmte onweer.
Plens plens. Heerlijke verfrissing, de natuur geniet en de aroma's verspreidden zich later over Monte Dinges. Allemaal goed en wel maar niet aangekondigd en dus waren we net een venster aan 't steken, grmpff. Gelukkig kwam de slagregen vd andere kant en sloeg de bliksem niet in deze keer. 

Alles gaat uit als het hier gaat rommelen een derde of was 't reeds vierde inslag kunnen we missen.

Vandaag zagen en hoorden we het weer aankomen uit de Algarve maar het bleef een droog onweer, de regen verdampte reeds onderweg naar de aarde, een beetje zoals een 'nies' die niet komen wil, ge voelt het kriebelen maar het exploreert niet.
Jammer, ik heb dat eigenlijk wel graag zo een bui en dan weer warm.


De cumulonimbus 


Dezelfde 10 minuten later


Een convectie-onweer of warmteonweer ontwikkelt zich in verschillende fasen:
  • cumulus- of ontwikkelingsstadium (congestus);
  • volwassen of volgroeide stadium;
  • oplossings- of uitdovingsstadium.
In het cumulusstadium groeit de cumuluswolk uit tot een cumulonimbus. Deze groei gaat gepaard met stijgende bewegingen met 5-10 m/s van warme lucht.
In het volgroeide stadium zijn neerslagelementen ontstaan die richting het aardoppervlak vallen. Door de wrijving neemt deze neerslag koude lucht mee naar beneden, zodat er zowel stijg- als daalwinden zijn.
In het uitdovingsstadium gaan de daalwinden de stijgwinden overheersen. De koude daalwinden spreiden zich bij het aardoppervlak horizontaal uit, veelal gepaard met windstoten, en snijden daarmee de toevoer van warme vochtige lucht af. Zonder deze voedingsbron regent de bui uit om uiteindelijk op te lossen.
Onweer kan langer aanhouden als de daal- en stijgwinden gescheiden zijn.


24 september, 2015

Lente

Euh herfst.

Dat was dus écht een lapsus. Ik wou schrijven dat het na dat ene buitje alweer erg genazomerd heeft voor september. Niet dat het dan echt nat, koud en vochtig moet zijn hier in de Alentejo en dat we niet ver over de 30°C moeten zitten maar we beleven toch echt mooie dagen alsook avonden en nachten. Er is al een voorraadje hout aangelegd maar de stoof mag vooralsnog in zomerslaap blijven.

Hopelijk gaat het toch nog een beetje regenen id nabije toekomst en als ik dan toch verder mag wensen dan hoop ik ook op een mooie nazomer vanaf volgede week in B want ik zak even af.

Onze kruiwagen heeft het zo goed als begeven.
Het bospad is weer een pad.
Eigenlijk zouden we tol moeten vragen, al zeker aan die onverlaten van een jagers.
Er ligt een leger op ons terrein, allez op de grens met het onze eigenlijk.
Dikke kak.
Aldaar ook.

Het waait. Warme wind.

Onze neus is verstopt.
De wc niet.



19 september, 2015

Het vensterraam

En dat venster dan. Pfff. Ze staat wat haaks op zichzelf en dus scheelt er altijd wel iets maar om ze nu ook nog verkeerd te kantelen dat is eigenlijk niks voor Samson. Dus lag die mens wakker. Er weer uit en weer erin. Nu blijft ze staan.

Laat die regen maar komen. Of nee nog niet, ze moet nog afgewerkt worden en hopelijk doen we er wat langer mee dan met die houten ramen. Niks voor hier, hout.

Portugezen die zingen graag over een raam. Wat zeg ik, zeuren man, over hun vensters; misschien omdat ze nooit recht staan, er scheelt wel altijd iets met die vensters hier.

Maar, 't ziet er goed uit, zo met die stenen.

15 september, 2015

's Nachts op het strand

Praia do Castelo nabij Albufeira mocht vorige keer dan een indrukwekkende plaats om bij te ontwaken  geweest zijn, de kuststrook is hier lang genoeg om eens iets anders uit te proberen.

Praia Grande zag er goed uit op de Google Earth kaart, dus wij daar naar toe... in het donker...

Wegje in, zandpadje uit, weer terug, een draaitje in het niets, zometeen vallen we nog in 't water.
Toch maar wat verder. Samson zag het niet zitten want zag niets.
Mja, dan even vertrouwen op de GPS die wel niet echt wist waar we waren maar toch wel iets in beeld bracht. Blauw = het water.

In the middle of nowhere, 's nachts dan toch en een Portugees staat bij ons dan wel om bekend om de zogenaamde blitzbezoekjes aan aangelegde danwel natuurlijke schoonheid maar daar aan Praia Grande werd er toch wel héél veel geblitzt.
Er valt daar in die achterduinen na 20 uur niks te beleven, ik verwachtte hooguit een avontuurlijke Franse mobilhomer of een omgebouwde oude bebloemde Duitse Mercedesbus  maar geen af en aan gerij van meerdere gewone grijze familiekarretjes .

Hmm. Samson was weer een beetje ongerust.
Ik zag dat.
Vissers ? Hmm nee. Denk 't niet. 
Drugstrafikanten ?
Of nee, wapentrafikanten.
Slavenhandelaars ?
Vrouwenhandel ?
Autodieven ?
Ontvoerders ?
Moordenaars ?

Een wandelingetje over de houten wandelbrug. In het pikkedonker. Kwakende kikkers, krakende planken.
Een eenzame wandelaar.
Zonder hondje. Grrr.
Eens uitwaaien zeker. Kan iedereen overkomen. Een verlies, een scheiding, de crisis, geen reden te gek om de neus eens in de wind te steken.
Die meneer was vast ook liever alleen geweest want er kon na taxering amper een goeienacht af.
Hmm, rechtsomkeer, die wandelbrug blééf al duren.

Lichten gaan aan, lichten gaan uit.
Auto's keren, auto's par keren.
"De onze staat er nog." hoor ik S denken.

Ik breek me het hoofd. En ineens begon het te dagen.

"Ja, zou kunnen." zegt S. Ja ja, denk ik toch wel gerustgesteld.
"We rijden toch maar wat verder." zegt S.
Ok dan. (Schijter)
En zo belandden we weer op ons plaatsje van vorige keer. Praia do Castelo. Een omgebouwde paarse Citroen met een doodskop stelt ons gerust.
Rust.
Oh, een uiltje. Mooi. Zo ongegeneerd strijkt die meermaals langs ons neer. Hij ziet mij en kijkt naar het vogeltje. Een blitzer, een échte, verjaagt hem even maar Mijnheer of Mevrouw de Uil komt weer terug.
De foto heeft u al gezien.


http://gay-algarve.weebly.com/armaccedilatildeo-de-pera.html