Totaal aantal pageviews

23 november, 2017

Het einde...

...van november is nabij. 

De zomer of lente of herfst of hoe ge die voorbije weken kunt noemen zijn blijkbaar ook even voorbij.
Sinds de eerste dagen van november waarin er een flinke bui of twee, drie is gevallen konden we enkel nog maar genieten van een geweldige en wel hele late nazomer, plus 20° iedere dag, bovendien vergat de wind te waaien wat die anders altijd doet hier en 's zomers voor een aangename verfrissing zorgt maar 's winters behoorlijk zorgen kan voor minder aangename momenten.
Maar goed, vandaag kwam die wind wél flink opsteken, al woei die uit het zuiden, we waren al snel uitgewaaid. Nog snel het één en ander naar binnen en zonet brak het dikke pak wolken open. 
Eindelijk nog eens wat vocht in de grond.

Vanmorgen onze nieuwe stoofbuis dan maar eens getest want voor de rest heeft die nog geen energie moeten leveren, overdag stond tot een paar uur geleden de deur nog elke dag open en 's avonds onder een nepdonsje, nog geen kou gehad, mooi zo.

Maar we staan alweer op vertrekken, de laatste verf- en andere strepen, opruimen, oprommelen, opkuisen, ... want... we verwachten weer een oppaskoppel, onbekenden weer dit keer, toch altijd een beetje spannend... De Vlek gaat weer mee.

Hierover weer kommer en kwel, E is niet goed en het ziet er niet ok uit, hele familie vertrokken; eerst zouden we de zorg weer overnemen voor de kippen en katten maar het Zweeds/Hongaars koppel met baby heeft hun intrek genomen. Toch wel een beetje 'oef'. Hoe de toekomst er daar gaat uitzien is nog onzeker... 

22 oktober, 2017

Thui-uis

Die madam haar paspoort gevonden en uiteraard niet nodig gehad. 
Madam is weer superbraaf geweest, ik daarentegen was wat lastig. 'k Vond het echt een heel saaie tocht. Voor het eerst dat ik het zo beu was die rechte lijn van punt A naar B. Gelukkig, nu ja overdag is dat dan iets minder, zat de temperatuur wel lekker, zelfs nog helemaal in het noorden van Frankrijk heerste een zwoele nacht. In de Spaanse bergen bleef het +20 's nachts, het was wél half oktober hé. Nu ja ook in B genoot men van de heetste 15de oktober sinds de metingen. 'k Geloof dat er iets aan de hand is.

Ook in Portugal loopt het helemaal uit de hand, het land, en dan vooral het noorden en midden is stilletjesaan geroosterd.
Slechtheid, domheid en slecht beheer; subsidies voor eucalyptus, er is iets dat ik niet snap.

Maar zie daar, het land in lichterlaaie maar eindelijk, finally, finalmente... regen... een druppeltje op een hete plaat hier maar de nacht nadien toch flink wat vocht uit de hemel gevallen, geen dag te laat.
Inmiddels alweer volop zon, iets koeler maar nog warm genoeg voor korte mouwtjes overdag en de stoof moet absoluut nog geen dienst leveren.

Nog maar pas gearriveerd of we moesten al naar de keuring met onze kleine T, geslaagd... oef. 
Dag nadien overnachtend bezoek, Ni & Ti, uit Spanje, Ni dacht dat we zo goed als buren waren, zijn we ook, in land uitgedrukt dan, in kilometers niet echt.

En dan alweer naar de Algarve, voor boodschappen deze keer, gewone maar ook bouwmarkt ophalingen, onze steentjes... jeuj... en een bezoekje aan de nieuwe Ikea voor deuren, snuisteren id koopjeshoek dát helpt, ons budget werd er weer wat ruimer door... jeuj... een inkomdeur, nog nooit zo een dure deur gekocht denk ik, in die stomme MaxMat dan nog. 
In die Maxmat loopt geen kat, het is er 's zomers een sauna en het personeel is er niet gelukkig, althans naar de klanten toe lijkt dat toch zo. 


Rood is mijn lievelingskleur.
Ikea eten is zieke mensen eten.
Zinneke is een zeurtje.


... en hierover zijn ze ook terug. We waren reeds uitgenodigd 'for a meal' maar Ni & Ti moesten ook eten krijgen en dus ging dat ff ni door. Volgende, inmiddels deze, week, moeten we maar 's langskomen... ja, maar deze week rollen we de rode loper voor I uit, dus ja... we zien wel.

Oppassers. He & Vi hebben dat weer goed gedaan, de nieuwe staan al id steigers...

Nog maar weinig rust gehad tot nu toe en we moeten er de komende maand ook flink tegenaan gaan alleen weten we nog niet goed hoe... maar vandaag Jan S op de chat met een fijne vraag 😊. 








13 oktober, 2017

Vertrek zuidwaarts

Et voila, we staan weer bijna vertrekkensklaar. Linkeroever, Meerhout, Antwerpen en Rotterdam achterlatend.
Lieve Roshi, molligedollige Sunny, wat een schatjes waar ik (en de koningin-moeder) voor mogen zorgen heb. Die laatste gaat haar verjaardag nog vieren zeventigen aldaar.

Het waren me wel een drukke weken zeg, weet helemaal niet meer hoe het eigenlijk allemaal in elkaar zat, uren, dagen, data, bedden, katten 😆 'k sla ze allemaal door elkaar maar ook de seizoenen kloppen niet meer in mijn hoofd, of ligt dat niet enkel aan mijn hoofd ? 
+20 nu, te Antwerpen, 13 oktober
de afgelopen weken +30 in Portugal

Hmm.

ANNA3, TARMAX, we zullen het niet gauw vergeten.

Nu die madam haar paspoort (waar ze overigens nog nooit naar gevraagd hebben zoeken)...

03 oktober, 2017

Rotterdam al

OK tober. Al.

Tamara is al lang weer verleden tijd.

Veel gedoe om vertrekkensklaar te geraken vorige maand, schilderijen opsturen (en hopen dat ze p tijd zouden aankomen), het huis klaar maken voor de oppassers met ervaring H&T, de achterblijvertjes over de eerste dagen heen helpen, onszelf klaar maken én ons Vlekje in het verhaal laten passen want die zou voor het eerst gaan vliegen.

Haar paspoort laten zoeken. Gelukt !
Laten opsturen. Gelukt !
Een mandje kopen. Bij de Chinees. Pff.
Een overnachting boeken. Orient.

Het station vond ze niet prettig.
Tijdens de treinreis werd ze na een twintigtal minuutjes toch wel moe van haar eigen gezeur en ging ze een uiltje knappen.
Orient. Kwartiertje stappen tot het appartement, dat zou ze ook nog wel aankunnen.
Na 5 minuten exploratie vond ze het helemaal ok en mocht ze wat ons betrof alleen thuisblijven. 
Wij gaan schransen.
A volonté, dessert inbegrepen, drank niet. 12,5€ pp

The next morning terug in haar benepen mandje gepropt en allemaal samen naar de luchthaven. Zij en ik op een Brussels Airlines, Samson vijf uur later met de veewagen... als die al vertrekken zou. 

Braaf Vlekje. Flink gevlogen. Geen kaka noch pipi.
Ook niet in de auto op Zaventem want ze had een privéchauffeur toegewezen gekregen. 

Een paar uur later samen thuis.

En dan.
Toch maar slapen.
Volgende ochtend vanallesennogwat.
Daarna naar Meerhout maar eerst hopen op de aankomst vd schilderijen.
Oef. Jusqu'a temps. Pfieuw.
Zaterdag onze laatste krachten in vrijwillig drankjes serveren én afwassen.
Zondag de laatste honneurs waarnemen id kerk.
Werkjes meegeven...
En al aan de afbouw beginnen. 
Maandag voortdoen... 
... en 's avonds naar Rotterdam, Roshi en Sunny wachtten.
De rest vd week ook. Ik helemaal, Samson een stukske.
Dan met 1000 kg rugzak een Flixbus op.
Thuis. En Thuis.
Slapen.
Tweede weekend is inmiddels ook al gepasseerd.

Week twee R'dam.
Met I&M een kleine stukje stad ontdekt, een koffie/thee, een kubuswoning in, een drankje, een wandeling, een hapje, een lekker hapje, en terug.








  


12 september, 2017

Tamara nog

Ah ja die Tamara. Was haar al bijna vergeten. Tamara en haar halve trouwbroek Olaf. Olaf. Met een 'f' dan nog.
Eén jaar getrouwd en iedereen moest het weten, oproepen her en der om er een onvergetelijke dag van te maken maar 't mocht toch niet te veel kosten. Of we in de buurt misschien slaapgelegenheid kenden want ze zouden graag eens kennismaken met het oog op oppas of huisruil inclusief poezenoppas. Kende ook wel iets maar 't was hoogseizoen -dus ja- . Tamara en de halve trouwbroek maar toch vooral Tamara stuurde aan op een gratis overnachting, nu ja gratis moest niet maar mijn voorstel werd wel in dank afgenomen.
Of ze konden barbecuën ?
Een domme mop of een misplaatste vraag ? Net als er tientallen branden woedden, een deel maar niet geblust geraakt en er reeds vele slachtoffers gevallen zijn wilden Tamara en de trouwbroek vleesjes spietsen. "Dacht het al maar ja beter voorkomen dan blussen hé." Fout Tamara fout.
Goed. Of niet, ze zouden mogen blijven logeren maar ik zou tussen pakweg 18 en 19 uur wel even mogen beschikken over ons voorlopig enige keuken.  
Geen probleem. Tja, voor die prijs doet ge al eens een effort. 
Ze zouden wel een bijdrage doen in de kosten voor het eten, ah ja ik maak graag een diner klaar maar niet voor God en klein Pierke, ken die mensen niet en achteraf bekeken wil ik dat zo houden ook. Geen ruil, geen oppas, al zeker niet met de trouwbroek die hun Main Coons, jawél merkkatten, een stamp geeft als ze op bed springen; ok 10 kilo kat is nog net iets meer dan die 3 of 4 kilootjes van die van ons, maar toch. 
Tamara eet als een anorectische muis. "Ligt aan mij hoor. Wat zijn die korreltjes ?, Ja gisteren zat er ook ui in ons eten, tja spijtig want ik lust wel zoete aardappel, etc..." En de broek maar schransen. Wij lustten zijn wijn dan weer niet. De cake achteraf wel, T ook.
Zo even langs de neus weg toch melden dat mijn pekesstoemp (wortelpuree) veruit de lekkerste van de wereld is... Gelukkig maar of ze moest zonder eten naar bed.
"Goeiemorgen."
"Grmpf, ja goeiemorgen. Ligt aan mij hoor want het is hier best wel mooi." 
Maar die geluiden 's nachts, het dak kraakte, lag aan haar hoor... enfin, T en Broek hadden zich niet eens gewassen. 
Ze vonden mijn eten 5€ waard. 'k Heb al slechter gegeten voor meer.

10 september, 2017

10 september 2017

7 jaar geleden wachtte ik op een hotelkamer te Lissabon mijn blind date af. Die avond zouden we naar ons beider geliefde Cohen gaan kijken en luisteren. Zo geschiedde. Onvergetelijke avond. 3 jaar later spraken we nog eens af, O Senhor ging mee.
Blind date heeft ons inmiddels ook al aan veel house/catsitters geholpen waaronder zijzelf. 

Ik keek uit het raam en schatte in dat ik toch maar in het zwembad zou springen mocht het branden. 
Ik belde, 'k wist het toen nog niet maar 't zou de laatste keer zijn dat ik een verjaardag zou wensen, roepen eigenlijk. Het water glinsterde voort.
Een dame keek op. Zou ze dat zijn ? Mijn trouwe volgster. 
The times they are a changin'

26 augustus, 2017

Eind augustus

Met een hele lijst naar de Algarve gaan en om elf uur 's avonds met niks thuiskomen. 
Nu ja niks is natuurlijk veel gezegd, we hadden wel onze normale boodschappen bij maar zelfs dat was maar amper gelukt.
Wel een veel te klein kattenbakje én beiden nieuwe schoenen. Jeuj.
Sketchers. Ik loop op wolkjes... als 'k ze aan heb toch.

Een deur, een voordeur eigenlijk, een stoof, niet voor nu natuurlijk en tegeltjes. De deur was nogal duur, de stoof nogal zwaar en de steentjes niet op voorraad. Kut.
Allemaal samen ook nogal zwaar en laten brengen buiten de zone...
Enfin, we wendden ons tot andere oplossingen.
De deur wordt een herstelde oude deur, 95 kg stoof kan wachten en de steentjes gaan uit Odemira komen.
De andere stenen zijn besteld en zullen we pas id herfst gaan ophalen.

Eerst nog wat doorwerken, afwerken en kunstwerken dan heen met het vliegtuig, dan weer terug met de auto. Opbouw, afbouw en nog een afbouw, tussendoor Rotterdamse poezen gaan gezelschap houden én graag de stad gaan ontdekken.
Ondertussen zullen onze poesies verzorgd worden door hun personeel. H & V zijn habitués dat zal wel los lopen, na lange tijd, veel zoekwerk én over en weer geschrijf toch nog twee gegadigden gevonden, een moeder en haar zoon, weer noorderburen, ze zijn met veel die mensen én ze reizen graag. 

De hele tijd bijna oppassers maar altijd wat vers...
"Ons mama wilt ni mee, die hé schrik van muizen."
"Moet ik dan mijn reis zelf betalen ?"
"...dus moet ik een auto huren ? Goh nee dan maar."
" 'k Wil alleen komen, anders zoekt ge maar een ander."
"Mijn vriendin moet uitgebreid kunnen douchen." 
Tot... hou u vast... "verblijven en slapen die in dezelfde ruimte als wij ?" Die zijn onze lieverdjes ! 

Eén van onze lieverdjes is trouwens al op vergevorderde leeftijd, ons Vlekske telt 17 jaar en 5 maanden, is teer, potdoof en heeft warmte nodig, geen mensen die zogezegd voor uw katten komen zorgen maar er eigenlijk vies van zijn, wat is me dat nu.

Ons Vlekje heeft trouwens wat vreemde momenten. Af en toe het zot maar soms ook wat afwezig. Oud beeske.

En de Marcel, zo een lieve, zachte zweverige kater, hij lijkt soms wel onzichtbaar.

Nu beetje moe van frieten met mayonaise te eten en cola te drinken maar 'k moet eigenlijk voortdoen morgen komt Tamara. Tamara ? Ja, Tamara. Ken Tamara eigenlijk ook niet maar Tamara komt morgen heeft ze gezegd. En als ze niet komt, komt ze niet hé, hebben wij toch maar mooi nog eens alles opgeruimd en gepoetst, als dat niet top is. Ehm, Tamara zou wel voor maandagavond terug moeten vertrekken want anders weten wij niet wat er met de Waldek is gebeurd. Zotte Julia of smerige Mayra (lees: Marja).
Tamara brengt haar man mee, 'k hoop dat dat al is. Verslag 'Tamara' volgt nog.

Sinds juni, elke dag 's morgens én 's avonds 9 wezentjes (6 cats, 3 hens) gaan lossen, voeden en terug opsluiten (alleen die laatste 3 dan) en het einde is toch nog niet concreet in zicht. Familie Engels verkeert in bijzonder penibele omstandigheden, hopelijk komt alles weer goed. 

Hola, drie dikke druppels. Zomaar gratis uit de hemel gevallen. De herfst kondigt zich al aan. Slechts 32° nu, én een vochtigheid van Afrikaanse allure. 

Boren, kloppen, zagen, zeuren, kuisen, opruimen, ... Tamara komt... of niet.





28 juli, 2017

Bijna Augustus

Precies 1 maand na Samson, 26 juli eindelijk het vliegtuig opgestapt. 
Richting Faro deze keer, dus vanuit Charleroi.

Weekendjes naar Linkeroever, roltrappen, 1 x willens nillens met de lift en nadien met het bootje. Dat laatste is prettig, jammer dat het zo snel gaat.

Hier elke dag naar de overkant: poezen en kippen.
5 Poezen plotsklaps twee dagen verdwenen maar nu toch weer herenigd met het ene poesje dat wel present was.
En kippen. Kippen gaan pas op stok als de kippen op stok gaan dus moeten wij het zo regelen dat we pas arriveren net voor zonsondergang.
Zo heel veel schiet er niet over van haar moestuin. Nog een paar tomaatjes, groeiende pepertjes en peterselie.
En de kippen die hebben al een tijdje een nieuwe legplaats, en maar kakelen en kippelen maar de nieuwe plaats is voor ons nog geheim.
Onderweg wel nog appeltjes geplukt maar niet in de zure appel gebeten, heb ze tot moes geslagen. Een ovengerechtje in de pan klaargemaakt en voor mezelf appelspijs toe. 

36°
Niks aan toe te voegen.

Huis breidt zich beetje bij beetje uit. 'k Kijk vooral uit naar een oven... :) ... en steentjes, alleen nog kiezen... 

Loeka, Lena, Jade en Wednesday... eh Raven voor de oude lens, de nieuwe nog ontdekken...



06 juli, 2017

Lalala

Juni, helemaal overgeslagen zeg en inmiddels al een stukje juli.

Ahum, waar zal ik beginnen graven in m'n geheugen ?

Ik ben in B, D al een tijdje terug in P maar hoe ging dat allemaal in zijn werk en waarom ging het zo.

Begin juni, de zaken vrijwel afgerond. Auto al een tijdje klaar maar steeds komt er dan nog iets tussen en kan ik opnieuw beginnen.
Het vuil wegbrengen, nog een keertje shoppen en slapen id Algarve en dan het huis oppasklaar maken. Mae & Pai zullen de zaken behartigen. Vlekje zal thuis blijven. Oh mijn Vlekje, ze wordt zo oud en fragiel en we laten haar achter. Tijdens het oppassen zo erg niet maar id periode daarna, 4 dagen alleen, maar niet echt, de buren hebben haar elke dag wat liefde en knuffels gebracht, het was nog uitkijken of the boys namen haar mee. Mag niet. Is nu ons Vlekske. Marcel laat zich de knuffels ook welgevallen, Zinneke moet het wat zelf uitzoeken maar haar pootje doet het goed en ze is nog zelfredzaam mits wat droge brokjes en water id buurt.

Uitwuiven enneh weg 8 juni. 8 juni ? Nee, een dag later dus. Lag niet aan mij noch aan het klaar zijn maar Samson wou het zo.

Maar twee dagen voor het vertrek kreeg het allemaal nog even een andere wending. Ik was ziek, had het niet helemaal door maar ik bleek erg ziek. De hoest van een verstokte roker terwijl ik niks aanraak en verondersteld wordt in de goeie lucht te verblijven, niet goed dus. Samson vond dat we nu toch maar eens dringend een dokter moesten opzoeken; eerst nog weigerachtig wegens weer helemaal naar de Algarve maar 'k ga nu eenmaal liever naar daar dan naar dat medisch centrum alhier, daar wordt ge alleen al misselijk vd sfeer en de onpersoonlijke behandeling. Nee, naar dokter L, de man spreekt een stuk of wat talen waaronder zelfs Nederlands, dat treft.

"U heeft een longontseking." deelt hij me een klein beetje boos mede. Ik schrik. Dokter L geeft me een paardenmiddel, in de hoop dat het bacterieel is moet ik na een week genezen zijn. Was ik ook maar kon het thuis nog wel even uitleggen. Longontsteking zonder koorts. Wel lelijk hoesten, piepen tijdens het joggen en u dan afvragen of er toch niet iets mis is ook gewoon tijdens het wandelen, berg af dat ging nog maar berg op deed best wel wat pijn maar ik beet maar door. Kieken.

Over kiekens gesproken... nee nog niet.

Eerst het vervolg.

Drie dagen later aangekomen, uitgeziekt en erin gevlogen, heb het iets rustiger aan gedaan, S is tot het uiterste gegaan.

Maar het resultaat mag er weer wezen:
http://www.anna3.be/2017/2017-07-01%20De%20dag%20des%20oordeels%20-%20Diederik%20Boyen%20-%20Ajin%20Hara%20-%20Zomertentoonstelling.html 

25 opening, met tegenzin van 1 van hen id bloemetjes gezet.
Onszelf 's avonds id Indiër id bloemetjes gezet en een dag later was S alweer vertrokken. Naar onze verschoppelingen. Die blij. Ik ook.
Behalve dan met de overblijfselen van de bom die hier ontploft was. Toch een dag of drie mee zoet geweest.

En nu kijk ik uit naar mijn vertrek maar eerst nog een paar weekends de honneurs waarnemen, niet verplicht deze keer.



26 mei, 2017

Beteuterde buurman/vrouw

't Was even geleden dat we onze loopschoenen nog eens aangetrokken hadden. Altijd maar druk bezig hé.
Maar Samson heeft er nieuwe gekocht, zijn voetjes smeekten erom dus hij ook. Sportzone binnenstebuiten gekeerd maar aan de overkant in de meest afstotelijkste sportwinkel van de wereld, een soort Seats and Sofa"s maar dan voor sportuitrustingenen aanverwanten... of niet.
Lopen, lopen, lopen en wandelen. Buurman José staat daar.
Te staan.
Te wachten ? Op Godot ?
Hoe lang al ?
Zijn auto onwaarschijnlijk schuin in de gracht gereden. 
Is die zat ? Nee, zo zag hij er toch niet uit.
Blind ? Of toch op zijn minst aan een brilletje toe ?
De mens rijdt daar al 100 jaar zijn auto op en af maar nu lijkt hij het spoor bijster geweest te zijn.
Vreemd.
Hij heeft al wat planken en stenen gelegd maar dat gaat niet lukken denken we. We stellen voor om te helpen. 
We lopEn op onze oude en nieuwe loopschoenen terug, nemen een teug water en keren weerom.
Boer J. , de boer op afstand heeft het gezelschap van zijn dochter, ook zij staat er maar sip bij. Ze snapt er volgens mij ook niks van. 'Hoe kon dat nu gebeuren ?' Ze geeft een al even slap handje als haar moeder, zal iets genetisch zijn, touw aan de auto's, zij kruipt -en letterlijk kruipt- tussen de bramen door en neemt plaats achter het stuur... en trekken maar, voila, boer J. kan weer aan de slag met zijn schapen en kiekens. 
Hoeveel hij ons moet ?
Ja zeg, daar zijn we buren voor.
"Lusten jullie patatten ?"
Ja, maar we hoeven die niet.
Net gekocht trouwens.

Ongeveer 2 weken geleden een berichtje van de andere buren, of de buurvrouw dan toch want mijnheer buur is zelden aanwezig, de kinderen te druk bezig met potten te breken. Moet kunnen.
Een boom op de baan en een zaag die niet voldoet.
Wij met de onze naar daar. Net groot genoeg om een grote en nog gezonde sluipmoordenaar van een kurkeiken zijtak in mootjes te hakken. Buurvrouw al een beetje blij maar moest toch nog het hart luchten. Persoonlijke besognes maar ook net met auto op weg naar mechanieker en dan niet kunnen passeren, mechanieker gesloten. Geheel toevallig sleutelt Samson ook wel eens graag aan een bolide, even zoeken en ziedaar probleem gelokaliseerd. Zij naar de garage, olie kopen, gieten en klaar was kees. 

Wat is Samson toch een redder in de nood. 

Wat later werden we beloond met geitenkaasjes. Njam.



03 mei, 2017

In mei leggen...

...bijna alle vogels een ei.

Had ik al geschreven dat we voor de poesjes, de kipjes  en de bonen en ander gewas gezorgd hebben hierover. 
Lekkere zwavelrijke eitjes -ahum- van gelukkige kipjes geraapt, het was niet enkel Pasen het leek ook zo.
De bonen gefret. Veel lekkere, biobonen mogen plukken en gesmuld. Koriander tiert daar net iets weliger dan hier.
Ach wat is dat nu ? Geen groene vingers ? Bomen kweken doen we anders als de beste. Wat eetbaars is moeilijker. Weinig water, harde grond, veel te veel wind, ... of de combinatie. Uit de wind, in de zon én in pot krijgen we wel wat tomaatjes rood maar meer hangt er hier niet aan de struiken. Jammer.
Hebben we ook nooit geweten dat er hierover een nespeira staat, anders hadden we wel 'ns kunnen gaan plukken in al die jaren van hun afwezigheid.

Ah ja we waren uitgenodigd 'for a meal'. 
Hmm, in onze herinnering betekende dat een bord waterige spaghetti met hier en daar een drijvend ajuintje en met een vergrootglas kon er nog iets rood ontdekt worden. Ach ja, de Engelse keuken, behalve dat ge er heerlijk Indian food achter de kiezen kunt steken, geen hoogvlieger qua culinaire uitspattingen. Jamie en Nigella doen hun best, de eerste spettert wat veel mondslijm in het rond en die Nigella zou beter haar haar bij elkaar houden maar ze kunnen wel koken die twee. Goeie ideeën al van gepikt trouwens, i.p.v. rijst, licht gekookte gemalen bloemkool gebruiken, perfect om sausjes op te nemen. Currysausjes, coconut etc..

Middagpauze.
Er wordt weer veel geslapen. Vlekje op S' billen.
wee andere ergens ten velde. Midas waarschijnlijk ook.
Die zijn gedrag is weer aan 't veranderen, meer thuis = meer gevaar voor de anderen. Het rode gevaar.

Regen ? 2 x enkele druppels, nee daar doen we het niet mee, wordt een droge zomer vrees 'k. Het zand voor ons zwembad ligt klaar, nu nog water oppompen uit de rivier want die gaat weldra droog komen te staan. 
Brandsite in de aanslag. Pff. Als ze die brandstichters er nu eens allemaal zelf inzwieren, zijn we daar ook weer vanaf, blijven er natuurlijk nog de loemperiken.

28° blue sky.
Overal gele bloemkes, lavendel ten velde, roze en fuchsia bloemkes hier en daar, olijfbomen volop in bloei, klaver heeft inmiddels het loodje gelegd.

Geen zwaluwtjes dit jaar, 't is te zeggen, ze zijn wel komen kijken maar ééntje is helaas gesneuveld, mss mama wel want kort daarna nog weinig beweging van hen in de lucht. Ocharme toch.
Goed nieuws in onze reuzebamboestokken waarmee we een afdak maakten, daar zien we regelmatig twee vogeltjes (koolmeesjes) in en uit vliegen. Oh... hopelijk een ei, of twee, of meer... én de katten kunnen er niet aan ! 


Droogte

... en reeds vrij warm voor de tijd van het jaar.

We wachten op toch een paar enkele kletterende regenbuien. De plantjes, de waterputten én het zwembad moeten nog gevuld, dus komaan...

Siberische lissen weer later in bloei dan we gewend zijn. Nieuwe, fel fuchsia en gele bloemen van mijn nieuwe strandoogst van verleden jaar, de hottentotvijg ...
(Carpobrotus edulishttps://nl.wikipedia.org/wiki/Hottentotvijg


Een vlieg. Ik haat vliegen in huis. Buiten of dood.

Iedereen slaapt.
Zinneke in waakstand.
Vlekje in een ander universum (zo doof als een pot).
Samson waarschijnlijk ook in een soort waakstand.
Marcel ergens ten velde en Midas, het beest dat ik sinds veertien dagen nog maar twee x gezien heb zal ook wel ergens zijn roes liggen uitslapen.
Ikke redelijk wakker, om 7u15 lichtjes ontwaakt maar besloten om de slaap weer te vatten, het werd 10u, vrij laat eigenlijk want tegenwoordig ontwaak ik redelijk spontaan rond 9u15 ongeveer.

Precies half april richting Algarve gereden, langs de westkust het surfersstrand links laten liggen en de rotsen opgereden. Vrijwel alleen.
Verderop nog een VWbusje. 



02 april, 2017

Joepie

Gisteren precies 8 jaar geleden verbleven we in een motel te Petaluma. Die avond zouden we voor de tweede keer Number One weer zien: John Weldon Cale ofte JJ Cale, the man himself. 💓

Helemaal los daarvan een update sinds begin maart.
15/03 Samson en ik + Vlekje herenigd.
15 dagen hard labeur. 
Schilder- en verfraaiingswerken te Berchem.
Gisteren eindelijk een soort van wandelende, klimmende en ontdekkende rust. Een dagje Luik. Een aanrader. Of nee. Maak er een verlengd weekend van. 
Misschien gaan we daar wel even wonen. Hmm. 
Of aan de Noordzee.
Of in Petaluma.

Maar eerst onze oppassers gaan aflossen. Zij vertrekken vandaag. Wij ook.
Ben benieuwd want voor mij is het een poosje geleden. Gelukkig voel ik me snel overal thuis maar 'k ga het daar toch nog even terug van mij moeten maken, 'k vrees da'k niks meer ga vinden enzo.

Echter, er zal flink gewerkt moeten worden want God zal ons niet genadig zijn anders, of beter de dienaars van bovengenoemde zullen niet content zijn. 
Eerst nog een lange boeg voor de weg... eh... weg voor de boeg...
Al een beetje moe en nog niet eens vertrokken.
Arme Marcel op zichzelf aangewezen voor de nacht en arme Zinneke geen bezoekje, of jawel de buren gaan langs da's waar. Weer nieuwe gezichten, ze zal blij zijn als haar lievelingsmens terug is.

Nog even voortdoen nu. Over een dag of drie, vier het vervolg... of later natuurlijk.
Hopelijk houdt ons Vlekje het gezond want die voelde zich even onwel gisterenavond (inentingen ? Val ? ... ?) . Nu slaapt ze maar ze heeft toch al gespeeld én gekeeld, weer de oude dus. Joepie.

10 maart, 2017

Zomer Lente

In P zomert het met 25+ graden, hier eindelijk wat lentekriebels.
Af en toe wat zon en 10+ 😐 ... en daar ben ik dan al een beetje blij mee. Nog steeds een hoofddeksel en sjaal, soms nog handschoenen.

Vlekje gaat niet akkoord als ik de verwarming niet altijd aan zet als zij al kou heeft dus dien ik als verwarming indien mogelijk.
Vlekje kan heel lief zijn maar kent haar eigen klauwtjes niet, dat kan pijnlijk zijn of zelfs bloederig. Gneh.
Ook haar stem is ze nog niet verloren. Kweek. Auch. Om 7u doet dat extra pijn.

We tellen af. Eerst naar de arrivering van Samson en dan naar het vertrek, want amai zene...

Maria kijkt toe.
Of ni natuurlijk.

08 februari, 2017

2 Maanden...

...gescheiden.

Er komt nog wat bij maar het einde is in zicht.

https://youtu.be/gGR4h3bFbxs


Vlekje vindt dat het om één uur 's nachts welletjes is geweest en dwingt een slaapplaats af in mijn oksel. Rond 6 uur, schat ik, is madam klaarwakker, ze gaat dan uit eigen beweging iets eten, wat drinken, een kakje, een pisje, even het beest uithangen met één van haar vele caoutchouc slachtoffers, komt dan opnieuw mijn nog steeds diep slapende richting uit, zet dan precies naast mijn buis van Eustachius haar keel wijdopen. Net zo lang tot ik eindelijk doorheb dat ik het deken omhoog moet doen zodat ze zich opnieuw in mijn oksel nestelend luid spinnend weer kan opwarmen. 
Poezeke.
Soms zou ik haar nekske kunnen omdraaien maar de liefde haalt het dan.
Ze ligt in haar hangmat naast de chauffage nu.
Snurk snurk. 

13 januari, 2017

Afgedankt

De ene boom is de andere niet:


De hoekboom



Het muurboompje



De gekruisigde én ingepakte boom



De bondage boom



De verdwenen boom



De Chanoeka boom



De ándere soort boom



De kale boom


Oei

Niet enkel mijn kader valt gedeeltelijk weg ook het gegeven baart me zorgen. Arm boompje, 12 januari, net voor een tweede winterprik, en zie hem bloeien. Het is nu toch niet zo warm geweest dat ie een beetje verward zal geweest zijn. Hij hoort bij een kerk, mss is dat het probleem.

01 januari, 2017

R.I.P. C.

Sinds een jaar of twee was ze opgeslagen met haar prijzen. Een cola of een pintje betaalden we wel 60 cent ipv 50, rijk zal ze er niet van geworden zijn maar arm was ze sowieso niet. 
Clemencia is niet meer. 
We hoorden haar botten kraken, haar spieren lichtjes knarsen en ze kromp meer en meer maar het vocht bleef vlot over de toonbank gaan, nu ja vlot, ze schuifelde na de bestelling dan naar haar koelkastje, boog zich voorover en haalde de flesjes boven. Ja flesje, bedenk ik me nu, geen afval van blikjes of plastic, nee oeroude glazen flesjes bij Clemencia. Mooi zo
In een heerlijke slow motion nam ze dan de opener ter hand en liet het koolzuur ontsnappen. 50cent, 60cent, met schroom namen we dan het wisselgeld terug want ja het was geen Euro dus kregen we geld terug.
Ze vroeg ook steeds van waar we ook alweer kwamen, zowel plaatselijk als paspoordelijk, zo gaat dat want ja wij zijn geen Duitsers en dus net dat ietsjes anders. 
Ze wist eigenlijk alles, legde ook contacten, gaf informatie; over waterputgravers, zonnepanelen- of cementleveranciers en zag dat het goed was. Haar leven was haar cafeetje, het cafeetje haar leven. Ben blij dat ik haar kort voor het ziek worden nog gefilmd heb, heel kort, maar toch de waardin in beweging. 
Rust zacht Clemencia. 

En ja 1 januari 2017.

22 november onze katten en huis overgeleverd aan de nieuwste oppassers. H&V. 'k Was er gerust in en dat was terecht. Zinneke wegens een poot probleem én al op leeftijd toch maar afgesloten van de grote boze honden- , vossen en Midaswereld, gelukkig zal ze niet geweest zijn maar ze heeft die veertien dagen wel overleefd.
Marcel iets honkvaster mocht zelf kiezen of hij binnen dan wel buiten het mooi weer maakte. Midas bleef uiteraard gewoon buiten met nacht- of rustverblijf in garage.

3 december Anthropocene, 30 december gedaan. 

Vlek en ik in A'pen, hij met de rest in P.

En ziedaar wandelaars op onze nieuwe weg. Zij Portugese, hij vanalles met een Engelse naam en voertaal. Onze nieuwe buren zijn nie Angelina en Brad, ah ja die moesten zonodig scheiden, nee 't zijn A&S.

Over buren gesproken. We zijn on speaking terms met de andere buren. Ze konden ook niet anders, hun oppasser zou niet komen opdagen en hun nieuwe vierpoters maar vooral hun kiekens moesten verzorgd voor veertien dagen. Samson dus elke dag twee x per dag berg af, berg op, berg af, ...
Kipjes blij, poesjes ook en de buren ook... nemen we aan.
Even voor 14 dagen over en weer met de auto naar Engeland, pfieuw.

Voor de rest vooral kou in A. , +-17° in P... 😐