Australian Homemade

The Best 

Kieken

Nog net in juni.

In België, waar ik nu alweer 14 dagen het mooie weer maak, brandt de zon, in Portugal lijkt er geen haast om zwaar te gaan zomeren, de temperaturen blijven onder de 30, af en toe nog flink wat wolken en zelfs hier en daar een druppeltje. Goed voor de natuur, die na de verwoestende branden van vorig jaar zich verder kan herstellen.
Dat milde weer daar zit de overheid voor niks tussen want 'k ving op dat er eigenlijk nog niet veel gewijzigd is qua aanpak; 'k las over afgebrande stukken grond die nu bebouwd mogen worden. Grmpff.
Eucalyptus wordt nog steeds niet de kop ingedrukt maar de graafmachines maken wel flinke bufferzones, ook bij ons. 
Maar gerust zijn we natuurlijk nooit. 
En dan zullen we binnenkort het lot zelfs aan anderen overlaten; wij naar 't zeetje, het noordzeetje en zij op de Monte. 2 x 2 koppels, bij de laatste met een kind, een Lila kind... een leeuwenkind... 
Spannende tijden, stof en zere ruggen zullen ons deel zijn.
Ons Vlek mag er deel vanuit maken.

En dan ons kieken hé.
Een slachtpartij aan de overkant en één survivor. In een doos, ritje over berg en dal en het nieuwe kot in; 1 dag, 1 nacht en op ontdekking bij ons.
Een zwarte met een beetje rood borsthaar, of -pluim en een felrode kuif. Een schoon, vrank dier. Scheitlaarsje en schoefelbroek.
Pokki ? Chickie ? Nathalie ? 't Werd Kiki Dee.
KikiDee legt elke dag een ei, eet ontzettende hoeveelheden spaghetti, nochtans een kippenmaag al eens van dichtbij gezien, zo groot is dat ook weer niet maar 't gaat allemaal snel in zo 'n kippevogellijfje denk ik; elke dag een ei ! Stel u voor dat wij elke dag een ei zouden moeten maken én leggen. Maar Kiki zonder problemen. We vreesden nog even even of ze niet te eenzaam zou zijn want een kip dat moet kakelen en scharrelen met haar vriendinnen. En de pikorde wordt hier dan maar buiten de soort bepaald: Vlek, Wij, Kiki, Marcel en Zinneke.

Nog 4 dagen en wereweg, dan na een kleine 14 dagen alweer de baan op...

JUNI

Die 28 graden op 6 mei was in B.

Inmiddels weer een markt, een reis, gewone oppassers (Liesje & Ferdy), Mooji aanhang, een Brusselse expo, een kieken, Duitse pizza met ei en een migraine-aanval verder.
Het leven aan de overkant dunt uit.
De hele familie terug en noodgedwongen helemaal nog niet terug, ziet er daar niet goed uit.
Was te denken dat ge niet zo nog maar eens een aantal kippen moest gaan bijnemen maar deden ze toch; onverbeterlijk, zal wel psychologisch zijn, gelukkig werd er het mes gezet in het kattenpopulatie, qua zaad en ei dan.

Dat van die Moojies volgt nog.
Resultaat was dat O Senhor noodgedwongen terug moest én moest blijven en pas terug kon komen om af te bouwen in Brussel; alwaar een schetkont ons mooi liggen had, de tr*t. Ze zit nu nog met een ei, gelukkig anders was het helemaal zuur geweest.

Snel snel Antwerpen wat bijwerken en dan snel snel weer naar Pff.
Wordt ondertussen flink saai dat over en weer gerij, kostelijk ook.
Maar het moest want Zin en Cel (en Mies) alleen thuis.

Slecht nieuws vd overkant want Janet (die het zou overnemen) had slechts één kipje getroffen; ééntje is geentje, toch niet om elke dag berg en dal te gaan trotseren, dus Geentje verhuisd; 
Na de Duitse/Hollandse pizza met ei.
Dus een chique kip, zwart met rood en geel loopt hier nu soms rond (nu nog even hokarrest tot ze gewend is).

Nu toch even de katjes gaan voorzien....