Kieken

Nog net in juni.

In België, waar ik nu alweer 14 dagen het mooie weer maak, brandt de zon, in Portugal lijkt er geen haast om zwaar te gaan zomeren, de temperaturen blijven onder de 30, af en toe nog flink wat wolken en zelfs hier en daar een druppeltje. Goed voor de natuur, die na de verwoestende branden van vorig jaar zich verder kan herstellen.
Dat milde weer daar zit de overheid voor niks tussen want 'k ving op dat er eigenlijk nog niet veel gewijzigd is qua aanpak; 'k las over afgebrande stukken grond die nu bebouwd mogen worden. Grmpff.
Eucalyptus wordt nog steeds niet de kop ingedrukt maar de graafmachines maken wel flinke bufferzones, ook bij ons. 
Maar gerust zijn we natuurlijk nooit. 
En dan zullen we binnenkort het lot zelfs aan anderen overlaten; wij naar 't zeetje, het noordzeetje en zij op de Monte. 2 x 2 koppels, bij de laatste met een kind, een Lila kind... een leeuwenkind... 
Spannende tijden, stof en zere ruggen zullen ons deel zijn.
Ons Vlek mag er deel vanuit maken.

En dan ons kieken hé.
Een slachtpartij aan de overkant en één survivor. In een doos, ritje over berg en dal en het nieuwe kot in; 1 dag, 1 nacht en op ontdekking bij ons.
Een zwarte met een beetje rood borsthaar, of -pluim en een felrode kuif. Een schoon, vrank dier. Scheitlaarsje en schoefelbroek.
Pokki ? Chickie ? Nathalie ? 't Werd Kiki Dee.
KikiDee legt elke dag een ei, eet ontzettende hoeveelheden spaghetti, nochtans een kippenmaag al eens van dichtbij gezien, zo groot is dat ook weer niet maar 't gaat allemaal snel in zo 'n kippevogellijfje denk ik; elke dag een ei ! Stel u voor dat wij elke dag een ei zouden moeten maken én leggen. Maar Kiki zonder problemen. We vreesden nog even even of ze niet te eenzaam zou zijn want een kip dat moet kakelen en scharrelen met haar vriendinnen. En de pikorde wordt hier dan maar buiten de soort bepaald: Vlek, Wij, Kiki, Marcel en Zinneke.

Nog 4 dagen en wereweg, dan na een kleine 14 dagen alweer de baan op...