Totaal aantal pageviews

31 december, 2015

Vlug vlug...

...nog ééntje om af te sluiten.

Ik schrijf dit trillend en rillend en zie de zee.
Knokke.
Even dacht ik teveel bontjas te moeten gaan waarnemen maar 't zijn moderne Milletuitvoeringen geworden waarmee de Knokkenaars hun lijf en leden verwarmen dezer dagen.
Geen stijl maar alles beter dan het jasje dat eigenlijk iemand anders toebehoorde.
Nochtans droomde ik van een marmotten-jawel-marmotten-geen-idee-of-ze-dat-ook-stropen- kwekerij. En van een schuilhut.

Expo: Oud en nieuw, hoe bedenken we het in deze periode van het jaar.
Is te goed hé, niks voor de gemiddelde vakantievierende Knokkenaar.
't Moet mooi zijn.

Inmiddels al een hele poos in het Belgenland, veel te lang, gelukkig maakten we tot hiertoe een zachte winter mee.
Een last minute net voor vertrek dus draaide het even anders uit, geen trektocht met kat en andere bagage, nee Samson alleen op trot en ik op strafkamp.

De Zotte Morgen. De Zjef is niet meer.


Even opgezocht, jawel marmotten verworden soms ook tot jas of muts.

28 november, 2015

Oppas gearriveerd

Ziezo, ons derde oppaspaar is gearriveerd.

Marcel heeft hen al helemaal van hem gemaakt, Zinneke is iets minder tuk op vreemden.

De week is voorbijgevlogen, morgen een week aan de gang geweest, eerst de para's in de bezette stad verschalkt dan de andere Ikea te Lissabon ontdekt; (hier echter geen vier rondjes gemaakt.(inside joke))

Een half nieuw keukentje, wassen en nog eens wassen, alles wat niet dringend was deze zomer bleef maar wachten op een waterrijke winter, die is gepasseerd en een mooie herfst is in de plaats gekomen, veel zon, een zacht briesje en de wasmand raakte bijna leeg. Opruimen, opkuisen, klaarmaken en verwelkomen. 't Is niet af maar wel gebruiksklaar, hopelijk houden ze het hier 14 dagen vol.

Nog een nacht, een dag, een nacht en een halve dag het huis delen en dan weer het vliegtuig op richting kou en ander winters gedoe. Hier halen we met gemak 19°C id schaduw, t-shirt-met-korte-mouwen-weer van 11 tot 17 uur.


20 november, 2015

Vergissen en een kater

Ik had, of wij hadden gedacht dat ik nu toch ergens in Lissabon in een brico of Ikea zou staan maar mijn incheckpapier beweerde wat anders gisterenavond en tegen incheckpapieren hebt ge natuurlijk niks in te brengen, die hebben (bijna) altijd de gelijk. 
Het betekent dat ik plots een andere invulling heb te maken maar dat heb ik eigenlijk al ruimschoots voor elkaar.
Vlekje, Toon en dienandere zijn er vast niet rouwig om.
Wat een gedoe, zo een vreemde die het eten van uw vertrouwde poezensnoet van zijn bordje eet, ja zelfs de troon heeft overgenomen. Het arme oude schaap zit nu in een doosje... met dekentje weliswaar.
Dienandere lijkt dan nog op hem, zo grijs/zwarte streep met veel wit ad onderkant.

Iemand een kater ?


14 november, 2015

13/14 september 2015

Als november al sowieso een triestige maand is dan heeft die van 2015 flink haar steentje bijgedragen.

Vorige week rond deze tijd keken we met ons drie naar Parijs. Nu bloedt de stad.
Als het toch zoveel beter is in die hemel van hen dat ze dan eens in één keer massaal vertrekken. Iedereen blij toch ?

Voor onszelf is de week voorbijgevlogen, een lange reis, honger, een Frans fishquickie om u tegen te zeggen, tekenwinkels, in het kader van veel kaders, een ziekemensenmaaltijd van veggieballetjes en knolselderpuree met een chocomousse toe in een Zweedse meubelgigant (over die nieuwe drankjes nog te zwijgen want behalve minder suiker lijken de bubbels er ook aan te moeten geloven, plat water dat eigenlijk geen plat water moest zijn),  migraine aanvallen, broccoli, witloof, Borsbeekse pekesstoemp (wortelpuree) en andere gezondere dingen om onze vitamientjes aan te vullen, een opdringerige kater en Toon die zie niet genoeg zijn mannetje staat, vermoeidheid, gewone hoofdpijntjes, fietsen in redelijk goed halfnovember weer met een meter bollekesplastic op mijn porte bagage, slapen met Toon, de ronde van de Ikea Gent, zowel indoor als outdoor grmpff, in een vliegende vlucht naar de Tentoonstellingslaan Cultuurloft, broodje vd Bioshop en wat zagen die taartjes er ook lekker uit, puzzelen met schilderijen en muren, hoofdpijn, moeheid, cola, coca cola, de echte, hoofdpijn over, cola ? , frietjes vh frituur op de hoek maar in quickformaat en vorm, veel te veel, cola, écht slecht bezig, water met prik, echte prik, oh ja voetbal, wie gaat er komen, door de kou en al wat regen, den Danny vd kerk, den Danny is onder de indruk, den advocaat, de vrienden vd Noël, Nini&Bart, Solange en vriend Bart, de man vd apothekeres, ... toch wat volk, ondertussen gingen in Parijs een paar malloten te werk, naar N&B Ze Boyz te logeren leggen, berichtje W&I dat ze vastzaten in Br. , huiswaarts met 12 flessen wijn en 3 zoete patatten. Vrijdag de dertiende was al een paar uur voorbij.

Day after. Rust.


25 oktober, 2015

Op en af en op en af

Wijzelf kunnen er vooralsnog nog aan uit maar om het anderen diets te maken is er een beetje moeite nodig.

We vertrekken samen, Samson gaat terug, ik iets later, dan komen we samen terug en tot nader order vertrekken we dan weer samen. Het eerste en het laatste 'samen' vertrek is inclusief Vlekje.

Wegens werken aan het huis maar nog te veel op doek kunnen we nu even niet voort en omdat we onze gasten/oppassers een beetje proper willen ontvangen is er nog wat werk aan de winkel.

Nieuwe vensters geplaatst maar de afwerking is nog maar half werk.
Een houten aanrecht. Het is miserie. DOE HET NIET. Mooi en gezellig maar qua hygiëne niet altijd je dat... dus ook nog 'even' aanpassen.
Voorts nog wat oprommelen, wassen wat tijdens de droge periode is blijven liggen wegens niet dringend en vervangbaar... alleen mag de zon nog 's wat meer komen piepen.
We mogen niet klagen, sinds mijn aankomst maandag, stond ik op ontdooien en dat zonder probleem wegens wel 24° maar sinds gisteren is het wat wisselvallig geworden, nog niet koud 18/20° maar iets teveel wolken=niet genoeg om de was te doen.

Voorts houdt 'The Hum' ons soms bezig.

18 oktober, 2015

Van de regen in de

...drup ?

Maar wel minstens 10° extra, daar ga ik voor.

Morgen weer het vliegtuig op naar man en poezenkinderen.

Ergens onderweg in het West-Vlaamse landschap: kerktorekens en boompartijen.

















29 september, 2015

Het rommelt (foto's)

In onze buikjes ook soms. Boontjes en 't is prijs.

Het rommelt id lucht. Gisteren eindigde de warme dag (31-32°) 's namiddags in een warmte onweer.
Plens plens. Heerlijke verfrissing, de natuur geniet en de aroma's verspreidden zich later over Monte Dinges. Allemaal goed en wel maar niet aangekondigd en dus waren we net een venster aan 't steken, grmpff. Gelukkig kwam de slagregen vd andere kant en sloeg de bliksem niet in deze keer. 

Alles gaat uit als het hier gaat rommelen een derde of was 't reeds vierde inslag kunnen we missen.

Vandaag zagen en hoorden we het weer aankomen uit de Algarve maar het bleef een droog onweer, de regen verdampte reeds onderweg naar de aarde, een beetje zoals een 'nies' die niet komen wil, ge voelt het kriebelen maar het exploreert niet.
Jammer, ik heb dat eigenlijk wel graag zo een bui en dan weer warm.


De cumulonimbus 


Dezelfde 10 minuten later


Een convectie-onweer of warmteonweer ontwikkelt zich in verschillende fasen:
  • cumulus- of ontwikkelingsstadium (congestus);
  • volwassen of volgroeide stadium;
  • oplossings- of uitdovingsstadium.
In het cumulusstadium groeit de cumuluswolk uit tot een cumulonimbus. Deze groei gaat gepaard met stijgende bewegingen met 5-10 m/s van warme lucht.
In het volgroeide stadium zijn neerslagelementen ontstaan die richting het aardoppervlak vallen. Door de wrijving neemt deze neerslag koude lucht mee naar beneden, zodat er zowel stijg- als daalwinden zijn.
In het uitdovingsstadium gaan de daalwinden de stijgwinden overheersen. De koude daalwinden spreiden zich bij het aardoppervlak horizontaal uit, veelal gepaard met windstoten, en snijden daarmee de toevoer van warme vochtige lucht af. Zonder deze voedingsbron regent de bui uit om uiteindelijk op te lossen.
Onweer kan langer aanhouden als de daal- en stijgwinden gescheiden zijn.


24 september, 2015

Lente

Euh herfst.

Dat was dus écht een lapsus. Ik wou schrijven dat het na dat ene buitje alweer erg genazomerd heeft voor september. Niet dat het dan echt nat, koud en vochtig moet zijn hier in de Alentejo en dat we niet ver over de 30°C moeten zitten maar we beleven toch echt mooie dagen alsook avonden en nachten. Er is al een voorraadje hout aangelegd maar de stoof mag vooralsnog in zomerslaap blijven.

Hopelijk gaat het toch nog een beetje regenen id nabije toekomst en als ik dan toch verder mag wensen dan hoop ik ook op een mooie nazomer vanaf volgede week in B want ik zak even af.

Onze kruiwagen heeft het zo goed als begeven.
Het bospad is weer een pad.
Eigenlijk zouden we tol moeten vragen, al zeker aan die onverlaten van een jagers.
Er ligt een leger op ons terrein, allez op de grens met het onze eigenlijk.
Dikke kak.
Aldaar ook.

Het waait. Warme wind.

Onze neus is verstopt.
De wc niet.



19 september, 2015

Het vensterraam

En dat venster dan. Pfff. Ze staat wat haaks op zichzelf en dus scheelt er altijd wel iets maar om ze nu ook nog verkeerd te kantelen dat is eigenlijk niks voor Samson. Dus lag die mens wakker. Er weer uit en weer erin. Nu blijft ze staan.

Laat die regen maar komen. Of nee nog niet, ze moet nog afgewerkt worden en hopelijk doen we er wat langer mee dan met die houten ramen. Niks voor hier, hout.

Portugezen die zingen graag over een raam. Wat zeg ik, zeuren man, over hun vensters; misschien omdat ze nooit recht staan, er scheelt wel altijd iets met die vensters hier.

Maar, 't ziet er goed uit, zo met die stenen.

15 september, 2015

's Nachts op het strand

Praia do Castelo nabij Albufeira mocht vorige keer dan een indrukwekkende plaats om bij te ontwaken  geweest zijn, de kuststrook is hier lang genoeg om eens iets anders uit te proberen.

Praia Grande zag er goed uit op de Google Earth kaart, dus wij daar naar toe... in het donker...

Wegje in, zandpadje uit, weer terug, een draaitje in het niets, zometeen vallen we nog in 't water.
Toch maar wat verder. Samson zag het niet zitten want zag niets.
Mja, dan even vertrouwen op de GPS die wel niet echt wist waar we waren maar toch wel iets in beeld bracht. Blauw = het water.

In the middle of nowhere, 's nachts dan toch en een Portugees staat bij ons dan wel om bekend om de zogenaamde blitzbezoekjes aan aangelegde danwel natuurlijke schoonheid maar daar aan Praia Grande werd er toch wel héél veel geblitzt.
Er valt daar in die achterduinen na 20 uur niks te beleven, ik verwachtte hooguit een avontuurlijke Franse mobilhomer of een omgebouwde oude bebloemde Duitse Mercedesbus  maar geen af en aan gerij van meerdere gewone grijze familiekarretjes .

Hmm. Samson was weer een beetje ongerust.
Ik zag dat.
Vissers ? Hmm nee. Denk 't niet. 
Drugstrafikanten ?
Of nee, wapentrafikanten.
Slavenhandelaars ?
Vrouwenhandel ?
Autodieven ?
Ontvoerders ?
Moordenaars ?

Een wandelingetje over de houten wandelbrug. In het pikkedonker. Kwakende kikkers, krakende planken.
Een eenzame wandelaar.
Zonder hondje. Grrr.
Eens uitwaaien zeker. Kan iedereen overkomen. Een verlies, een scheiding, de crisis, geen reden te gek om de neus eens in de wind te steken.
Die meneer was vast ook liever alleen geweest want er kon na taxering amper een goeienacht af.
Hmm, rechtsomkeer, die wandelbrug blééf al duren.

Lichten gaan aan, lichten gaan uit.
Auto's keren, auto's par keren.
"De onze staat er nog." hoor ik S denken.

Ik breek me het hoofd. En ineens begon het te dagen.

"Ja, zou kunnen." zegt S. Ja ja, denk ik toch wel gerustgesteld.
"We rijden toch maar wat verder." zegt S.
Ok dan. (Schijter)
En zo belandden we weer op ons plaatsje van vorige keer. Praia do Castelo. Een omgebouwde paarse Citroen met een doodskop stelt ons gerust.
Rust.
Oh, een uiltje. Mooi. Zo ongegeneerd strijkt die meermaals langs ons neer. Hij ziet mij en kijkt naar het vogeltje. Een blitzer, een échte, verjaagt hem even maar Mijnheer of Mevrouw de Uil komt weer terug.
De foto heeft u al gezien.


http://gay-algarve.weebly.com/armaccedilatildeo-de-pera.html





31 augustus, 2015

E-mail adres poezenoppas

Wie interesse heeft in oppas: best uw e-mail adres toevoegen want anders kan ik geen extra info sturen. Vanzelfsprekend ga ik dat adres NIET publiceren, ge kent mij toch hé :D .

Zet ik er hier alvast bij dat het voor max 2 personen maar ook min 2 personen is.

...hoor ik u nog ? MINIMUM 2 , ja  MAXIMUM ook ! dus nee ge moet niet proberen.

U bent dierenvriend en dan vooral poezenvriend, voor minder gaan we niet, dat spreekt.

Voorts weet de vaste klant hier alles over het weer en ander gereil en gezeil maar ook u beste vaste klant krijgt extra info toegestuurd... maar wel uw adres of FB toevoegen dan.

Alvast bedankt !


Indian Summer

Had ik eigenlijk al gemeld dat er nog... ja NOG een zwembad -nu ja zwembadje- is bijgekomen.
Weer een maatje kleiner maar dat is niet erg, het plonst lekker weg... dicht bijeen is warm én er staan viskes op. Het afdekzeil is ook veel kleiner en dus handiger en bla bla blub...

De andere baden zullen blijven dienst doen als watervoorraad in de toekomst of als vijver voor de kikkers en andere liefhebbers. Daar beneden in het grootste en oudste bad hebben ze een fles gekregen alwaar ze mits een kurken afdakje wat gekkeplonskikker kunnen zijn. Marcel, doctor in de biologie is volop bezig met zijn thesis 'het leven van de kikker in de Alentejaanse afdankzwembaden met een fles in' , enfin, de titel kan nog veranderen.

Die vroege herfstdagen waren maar om te lachen, de zomer nam het zonder morren met zo een 34 graden weer vlotjes over; warm ja; maar niet écht puffen, de 40 werd niet gepasseerd dit jaar, we kunnen spreken van een zachte zomer, hopelijk zet die trend zich verder.

Geen buren meer. Het wordt eenzaam aan de top. Eh, op de top. De heuveltop. De heuvel van overal zichtbaar maar toch oh zo ver.
Ook geen voedseloverschotten meer, geen buurman met een zakje lekkerste groentjes of vruchtjes in ruil voor een klusje dat we al lang vergeten waren. Goed buurmanschap is geld waard.
Gelukkig liepen we 'de zoon van de oude burgemeester en diens vrouw en kersverse baby' tegen het lijf in het restaurant met dure wijn te Odemira.
Barbecue ? Morgen ? Euh gegrilde groentjes dan.
Het werd gebakken -jawel gebakken- zalm. En salades van de lekkerste tomaten en ander plukrijp gewas. Njam.
Kregen we daar dan een hele zak mee, weer eten voor een hele week en zó lekker, die waterige supermarktbrol ligt nu nog te wachten op consumptie. Jammer.

En alsof dat nog niet genoeg was kwamen we tijdens onze bramenpluk toch wel een druivenplant tegen zeker. Zomaar beneden in de jungle. Net niet onze jungle maar toch ook een beetje wel. Druiventrosjes tot meters ver en hoog de bomen en struiken in, ge zoudt voor minder uzelf door het slijk sleuren.
Munt (nu weet 'k pas wat 'k daar al jaren rook) heb 'k ook geplukt, thee ga 'k er niet van trekken en niks viezer dan dat in uw eten maar naar het schijnt zijn spinnen geen fan én 't is nog een mooi plantje maar toch vooral dat van dat nietfanzijn.

Op de koop toe kregen we nog een adrenalinestoot everzwijn op ons denkbeeldig bord. Eerst een kleintje dat zich een aapje schrok van ons en dan een monster van een beer dat gelukkig ook de aftocht blies.

En we hebben een oppas, nietwaar ? Jaja ! Dame 1 ons bekend, dame 2 nog niet maar jullie gaan dat hier goed doen hé M'ke ? In tegenstelling tot wat velen denken valt 'weer' niet te bestellen we kunnen alleen maar hopen dat het mooi wordt en anders liggen de regenjassen en caoutchouc botkes klaar, de 4 op een rij ook. :)

24 augustus, 2015

Oppas gevraagd in Portugal

Voor onze katten.
Begin november en begin december zullen er twee periodes volgen van een dag of 10.

Info: stuur een berichtje en ik stuur alle info

Brrr

Dat juli en augustus in Portugal ALTIJD heet en droog zijn moet ik herzien.

Na een redelijk bewolkt begin in augustus trok de hemel opnieuw wat open en klommen de temperaturen weer voor enkele dagen maar nu is het alweer prijs, koele ochtenden, grijze lucht en het kwik zal amper stijgen tot 26° straks; De avond zal ook vroeg vallen, wat vroeger donker dat is normaal maar ook de kilte maakt zich al vroeg meester over de heuvels, een trui is aangeraden bij 14°. Brrr.
Ach ja, de meeste mensen slapen dan wat beter en overdag kan er iets gedaan worden dat enige inspanning vraagt. En of er hier inspanningen geleverd worden; het nieuwe deel wordt momenteel aangepakt... Casco voor een tijdje maar het geeft toch toekomstperspectief... op papier... nu ja op computer ook...

Wordt vervolgd...

09 augustus, 2015

Krijg nou wat (foto)

Regen. 't Is te zeggen, toch enkele druppels, in de verte echte buien met bliksem en donderslagen en al, een onweer zeg maar. Al drie dagen een witgrijze wolkenhemel, des ochtends redelijk koel (22°) en naar de middag toe zwoel, ja heel zwoel, drukkend zwoel, warm en vochtig, tropisch eigenlijk, alsof er zometeen in een evenaarsland in 't regenseizoen een tropische regenbui van jewelste gaat losbarsten. Enkele druppels. Tja.

Onlangs hier (Guia kust) wakkergeworden: 






kijk uit voor vallende stenen, rotsen of hele stukken afbrokkelend Portugal

Seagulls

05 augustus, 2015

Zwemmen

Nu ja zwemmen, het bad staat nog zo 'n 40cm schat 'k. Net genoeg om wat af te koelen maar mss ook net genoeg om een kleiner bad in doorsnee weer helemaal te vullen, ja toch ?
We zullen eens gaan kijken maar eerst nog een duik, als die wc duiker van de pot gerukt kan worden want die doet niet enkel pipi en kaka als hij op de wc zit die begin daar ook nog eens boekskes te lezen en wat na te denken en dat terwijl die werpselen er al lang... ah daarisie. In bikini.

btw: het thuisfront is al op de hoogte maar we zijn niet verdronken in het meer en de boottocht was prettig. Roeien roeien en 's zien naar een extra paar klikspanen...

Beeldekens volgen.

31 juli, 2015

Te water

Het heeft zonet gedruppeld.

Dat was aangekondigd. Een koele dag (max27°C) en er zou wat regen kunnen vallen.
Een mooie dag om ons vaartui te water te laten dachten wij zo.

Zwemvesten check
Zwembandjes check
Luchtmatras (als reddingsvlot) check

...

Het is aan de andere kant vh Santa Clara stuwmeer dat we ons zullen bevinden... dus als er hier maandag ofzo nog geen teken van leven is....

... nee nee komt in orde

26 juli, 2015

Monchique (de Foia)

Iemand heeft zich geamuseerd.

"Komen jullie op bezoek in ons 'klein huisje' ?"
"Ja hoor."
'Casa Pequena' was helemaal niet zo klein maar vooral het uitzicht was enorm.




Bovenop den berg;
Eigenlijk niet.

OP den berg is 't eigenlijk helemaal niet zo fraai...
nogal spacy.


Lees.

Een uitstapje naar het Monchiquegebergte is meer dan de moeite al ge dan toch id Algarve zijt, klim de Foia op en geniet (bij helder weer weliswaar) vh uitzicht: de Algarve kuststrook tot in Sagres en achter denoek de Westkust. 
What a view !

...en dan een afdaling langs Aljezur, zuur Marreja, Odeceixe en de Zwitser...


21 juli, 2015

Bobbi

Oooooh. Bobbi was een sloeber maar voor ons mensen toch ook zo lief.
Bobbi. Soms veel te dik na een verblijf tijdens onze afwezigheid maar wel voorzien van een 'a volonté buffet'.  We rolden hem dan weer richting zijn heuvel en familie maar vaak vergeefs want de volgende morgen stond die na een paar beklimmingen en afdalingen weer aan te schuiven.

Tot we hem twee jaar geleden, hij heeft Marcel en Midas nog net gekend, voor goed wegbrachten. Het is te zeggen, het was vlak voor een vertrek van ons en mss heeft hij nog geprobeerd om terug te komen maar de Midas is ook gene gewone, die heeft vast zijn territorium verdedigd;

Geen Bobje meer gezien sindsdien. Goed voor onze poezen maar we hebben hem ook wel een héél klein beetje gemist.

Bobbi moet nog een jaar geleefd hebben na de deportatie, zal een jaar of elf geweest zijn.
Toen hebben zijn Oostenrijks/Duitse dieanaars hem gevonden. In het bos. :'(
Oh.

R.I.P. Bobbieke

Per ongeluk

En toen was ik plots op mijn oude blog aan 't schrijven en posten:

Druk dan maar even op de link: http://bovaristenco.blogspot.pt/

15 juli, 2015

Deliverance

Ah ja, de HemelseStrekenjuffermoeder helemaal in paniek na het lezen der laatste blogberichten.

Draaikolken, katteneters, wespenaccidenten en andere onheilsboodschappen. Bang.

En dan nog niet nagedacht over die rivierafvaart zekerst, ikzelf begin al een beetje te huiveren.
Ah ja, vorige vrijdag een paar dagen na onze exploratie, zendt men toch wel Deliverance uit zeker, hoewel stilaan een beetje last van het verouderingsproces, gedateerd zeg maar, blijft die film één van mijn favorieten. Het was lang geleden deze keer en ik vond niet eens alle acteerprestaties zo super noch de geloofwaardigheid op sommige momenten maar ik heb er toch weer graag naar gekeken; maar dat we binnenkort hier mss ook wel 's een rivier gaan afvaren en dat hier toch óók lelijke gemene jagers zitten die zelden een stad van dichtbij zien doet me toch een beetje huiveren. Ja toch wel een beetje zo. :)

Ondertussen zitten we hier al een halve week te wachten op die van 't masjien want die ging komen om ook hier het één en ander te kortwieken. De wegen, nu ja wegen, de paden zijn heraangelegd, nu ja heraangelegd... de veiligheidsstroken zijn getrokken, in de hele buurt zelfs, Samson is gerustgesteld want heeft vernomen dat de andere landeigenaars gewoon hun land wilden reinigen en hier en daar wat kurkpellers niet in een jungle laten terechtkomen. Geen verkoop van buurhuizen en dus geen nieuwe buren. Ok ? Geen koppijn meer krijgen dus.

Enfin, die mens gaat al een paar dagen komen en de machine staat er al maar het leven loopt hier niet volgens de kalender laat staan een klok. We wachten. Alleen, stellen we onze winkeldag al even uit en het is raar maar de muizen beginnen stilaan dood te gaan...

Het is te zeggen, er ligt nog wel wat droogvoer maar het versvak is leeg.

Ach ja.

Het is een beetje cloudy vandaag, de temperaturen houden zich wat in, 33° ? Zoiets vast. Koele dag zeg maar.

12 juli, 2015

Stof tot nadenken

Dat we het hier niet zo nauw nemen met en onze outfit is gelukkig niet alom geweten.
Dat we ons zwembad induiken met met een wel heel erg ongewone lichaamsbedekking weet goddank niemand.
Maar dan zit ge in dat bad te genieten vh nat en verre omgeving komt daar toch wel een graafmachine langs zeker en nu hebben we dat toch wel nodig zeker zo een machine. De banen (tegen eventuele brand) mogen hier nog 's getrokken worden; dat zijn banen langsheen uw terrein, meestal ergens ts de 1 en 7 ha, soms zelfs 20 of 50 vr de iets grotere grootgrondbezitters.
Enfin, Samson wordt dan een beetje lastig maar die mens is bezig dus krijgen we ruim de tijd het bad in een ommezien te verlaten en ons wederom in een toonbaar pakje te hijsen.

Hij komt vandaag. Of morgen.

Ondertussen werd de weg richting dorp nog 's serieus plat gereden en gekortwiekt, het werd zo stillekesaan tijd want er was bijna geen doorkomen meer aan, de esteves (cisteroos) stond hier en daar al minstens een meter hoog. Echter, er werden ook banen getrokken langsheen onze 'buren', ts aanhalingstekens omdat het eigenlijk enkel over de grond gaat. De huisjes iets verderop (die we ooit zelf kwamen bekijken met de eigenaars want vr slechts 200 000 Frank te koop) kreeg in den beginne zo een keer of drie per jaar van één van die eigenaars bezoek, het is te zeggen hij kwam toen wel 's langs gewandeld met zijn hondje, meer om 's te checken wie die grond (de onze) dan wel gekocht had of mss eerder om te zien wat wij dan wél de moeite hadden gevonden in plaats van het hunne, gewoon nieuwsgierigheid dus. Zo een jaar of drie geleden passeerde hier op een keer een vrouw met een jongere man, zij een beetje een half Chinees type ?, té netjes gekleed voor een bezoek in de heuvels, hij al even proper. Nauwelijks een knikje krijgend vh koppel intrigeerde het ons wel. Twee maand geleden is hier nog 's een familietje gepasseerd en dan slaat de fantasie op hol.

Mijn conclusie was dat de eigenaar(s) gestorven wa(s)ren en dat de erfgenamen 's een kijkje kwamen nemen.

Maar het huisje hiernaast én de twee verderop hebben nu dus een ook beetje banen gekregen. Waarom ? Voor wie ? Waarom beiden ? Waarom werd de weg langs die kant in orde gezet ?
Bij Samson gaat het dan spoken. Is die migraine aanval vandaag daarvan het gevolg ?
Stel u maar 's voor dat daar iemand komt wonen, die zullen dan ongetwijfeld 's winters ons wel passeren want beneden veel te nat. Stel u maar 's voor dat daar écht iemand zou komen wonen. Oh help. Dat we buren hadden aan de overkant vonden we ok, zowel de Portugese als die ander, er zitten immers een valleitje en een heuvel tussen maar hier vlak naast; oh nee. Misschien mensen met grote honden... die ook poezenvlees lusten of... of... die graag vurekestook doen... of een stelletje vieze lelijke Duitsers... of luidruchtige Hollanders... of Antwerpenaars godbetert, oh help!

'Maar nee', stel ik hem gerust, nu ja gerust, 'dat is immers voor die onnozel jagers, die moeten doorgang hebben en volgende maand is het weer zover. Misschien nog liever buren denk ik dan, een rustig koppel Limburgers of Schotten (van vooroordelen gesproken maar ja heb daar een zwak voor, ik smelt als 'k 't hoor :) ) die een paar keer per jaar van de rust op hun Alentejaans heuveltje met huisje komen genieten en zo af en toe willen oppassen op het onze met miauwende aanhorigheden. Perfect scenario mocht het zover komen maar het zal wel voor dat stelletje schietende onverlaten zijn, zij zijn hier de baas.

Helaas.

09 juli, 2015

COMMENTAREN

Mag ik meegenieten vd commentaren ? Die vd tv of die van hier thuis ?
Die eerste hoor ik niet, die tweede amper... tenzij het een interessant weetje is. Soms stel ik zelfs zelf een vraag en krijg dan een antwoord dat het niet per se duidelijker maakt. Ik snap het niet altijd goed die koers of ik snap het wel maar vind het onlogisch of maar raar, nee geef mij maar tennis of voetbal da's veel simpeler, zelfs buiten spel heeft voor mij geen geheimen.

Die foto van gisteren dan;

Heb het altijd een beeld van verrukkelijke vrijheid gevonden en altijd al 's willen doen: een Amerikaanse pick up met laadbak, die stopt, de chauffeur doet teken naar achter. In de film zwiert een liftende reiziger dan zijn plunjezak in de laadbak en springt er vervolgens achteraan. Soms denk ik dan: 'vlug ! zometeen rijdt ie ervandoor met uw spullekes en dan staat ge daar in the middle of nowhere' maar dat doen ze meestal toch niet. Wij hadden behalve mijn klein rugzakje niks mee, er in springen was net iets teveel gevraagd, klimmen ging ook en voor we het wisten reden we gezwind met wapperende haren de baan op. Hobbel hobbel, krak krak, tsjoewww........

Eigenlijk mag het niet maar buurman José, vrouw en kleinzoon spotten ons op twee, drie kilometertjes van huis langs de lange klimmende baan en vonden het vast een beetje zielig om ons door de doorbrekende zenderende hitte te zien marcheren.

José, you made my day.



08 juli, 2015

Gezakt en patati en patata

De temperaturen zijn even gezakt tot net onder de dertig, nu zitten we er iets boven. Best te doen dus eigenlijk, geen gezeur.

Geen rookpluimen meer gezien maar dat betekent niet dat het niet érgens wél brandt, iets boven Lisboa staat het weer te fikken.

Ons zwembad doet dienst maar flauwe bezen als wij zijn vinden wij het nu wat te fris om een duik(je) te nemen, als het zeil er heeft opgelegen warmt het lekker op daaronder maar anders is dat maar koud. Een echt zwembad is waarschijnlijk niet aan ons besteed.

Het middagdutje is gedaan daarboven, ze strompelen de trap af. Die twee. Samson en zijn hondje... euh... ja Samson en zijn hondje... zijn kat eigenlijk maar ze loopt achte hem als een hondje.
Vlekje dut naast mij op de zetel, Marcel speelt waarschijnlijk ergens ten velde velcro-mannetje en Midas ligt ergens rond het huis, de man met nog ballen aan zijn lijf is nog de meest standvastige.

Het was warm boven, ze zijn wat uitgedroogd geloof ik. S is precies een rozijn. Zinneke een dikke druif.

Oh nee de koers. Bla bla bla en patati en patataaaaah...


Deze is voor de volgende...

04 juli, 2015

De pest en andere dingen

We willen ons bootje op 't water maar die draaikolken in de barragems baren ons een beetje zorgen.

Ziehier een filmke van Youtube geplukt:

https://www.youtube.com/watch?v=FIPTReglm4c

Daar wilt ge nu toch niet in verdwijnen ? Waarom wordt daar niet over gewaarschuwd ?
Wij snappen het niet zo goed.
Enfin, we zouden er ver genoeg vanaf blijven want de doop zal waarschijnlijk wel op een stuwmeer plaatsvinden.
Gisteren de Mira, de plaatselijke rivier, eens gaan bekijken, van op een afstandje want het gras langs de oevers is wel steeds vrij hoog en nogal ondoordringbaar. Op een bepaald punt konden we er wel bij. Zag er mooi uit. Geen levende ziel te bespeuren, nu ja iets verderop waren we wel op kurkpellers gebotst, die zullen ook gedacht hebben 'wat komen die hier nu doen'.

Het is dus sowieso niet makkelijk aan een oever te geraken maar op een plaats net iets voorbij Odemira konden we een poort inrijden. Die stond open en er stond geen verbodsbord dus wij er door.
Bleek daar een vis?kwekerij te zijn geweest in betere tijden.
In één kweekvijver zwommen nog erg grote vissen. Voorts verval en verlatenheid.

Een huisje dat nog niet zo heel lang geleden gerenoveeRd moet geweest zijn, voorzien van het moderne comfort maar uiteraard wel uitgebroken.


Ooit samengezten in een verzamelbak maar bak kapot en plastic vliegt alle kanten op. Waarschijnlijk visvoerverpakkingen. Niemand die dat eens komt ruimen, er moet daar toch ook een dorp en dorpshoofd zijn waar het terrein aan toebehoort.



Euh ?
Rentokil.
Pest control.
Perigo ! (Gevaar)
Euh ?

Die poort staat daar open, kinderen kunnen daarbij; is er iets (geweest) ?

Enfin, dat staat daar te verkommeren. Het was daar anders heerlijk, in het bos, open ruimte, veel water, nabij de rivier, verkoelende wind en niemand... nie-mand... eat that Waes, daar moeten wij ni voor naar niemandsland. :)





29 juni, 2015

Brand en rook

Zag ik daar een rookpluim net na de middag, een rookpluim die een hele wolk werd, ja zelfs het Monchiquegebergte verborg, dat is toch zowat een halve zuiderse kim zeg maar.

Vliegtuigjes verlieten pas in de vooravond het front, het moet één vd zwaarste branden in de omgeving geweest zijn sinds jaren, in elk geval was het gisteren de zwaarste vh land, en er zijn er veel elke dag opnieuw. Onbegrijpelijk, want het moet toch meestal iemands fout of zelfs slechtheid zijn. Triestig, al die beestjes en al die arme (of iets minder arme) mensen die have en goed moeten verlaten én dat soms in de vlammen zien opgaan. Arme brandweerlui, of stoere lieden zeg maar, die in deze hoge temperaturen (bijna 40 sowieso) de strijd aangaan, gisteren leek het in elk geval zo een strijd die moeilijk te winnen viel, tot na zonsondergang bleef er een gloed achter in de niet zo heel verre verte.

Wij zetten een evacuatieplannetje op, auto's id goede richting, kattenhokjes er in en bespreken wat mee moet, als dat nog kan natuurlijk.
Wat redt een mens dan: zijn beestjes, een rugzakje met camera en harde schijf, laptop, de metalen koffertjes (camera, video's,...), foto's, papieren (die vh huis en de verzekering toch alvast want denk niet dat het hier makkelijk regelen is om eventueel opnieuw op te bouwen (als 'k dat al zou willen)). Mocht er tijd over zijn, nog wat waardevolle spullen en mss wat onafgewerkte schilderijen, liefst ook wat kleding. S neemt de oude Toyota Landcruiser, ik de Mitsu.
Hopelijk komt het nooit zover en kunnen we gewoon net zoals gisteren verder genieten van bvb. een plons in het bad. Heerlijk, alleen het uitzicht was minder vrolijk dus: de zich nog steeds uitbreidende wolk... niet in onze richting, dat maakte de bedreiging iets kleiner en ons wat minder gespannen.
Het moet in de buurt ontstaan zijn alwaar onze oppassers logeerden onlangs.

Had ik al iets over onze boot gezegd ?
We hebben een boot. Een schip. Een scheepje. Een gummy one maar toch. Toch ?
Samson is net wakker en zegt iets over het bootje daarom dat ik er aan denk.
Maar goed, wat zegt hij ? Er zit iets bij dat bootje om het water droog te houden.

Huh ?



24 juni, 2015

Zigzaggend over de baan voor twee koppen

Er kwam net geen auto laat staan een vrachtwagen uit de andere richting want ik nam het stuur dan wel over vanuit de passagiersplaats, het had te laat kunnen zijn.
Soms, heel soms kijkt Samson net iets te lang weg van de baan omdat hij een antwoord van me verwacht ofzo en wanneer ik dan al helemaal de crashhouding aanneem eindelijk beseft dat er een fout bij hem ligt maar dit geheel terzijde.

Er was een wesp binnengevlogen langs het raam, die raakte verstrikt in Samsons weelderige haardos. Wespen houden dan niet van een aaitje dus besloot deze haar angel te gebruiken.
Gevolg: Pijn, gejank én een auto die de verkeerde richting uitging. Mhow. Gelukkig ook geen afgrond.
Vandaag een hand drie maal het normale volume. Geen allergie blijkbaar wel een hevig reactie die hij niet in de mond of keel moet krijgen. Gelukkig neemt die zwelling wel haar tijd zodat hulp nog op tijd zou komen... laat ons toch maar hopen.

Toch in de Algarve geraakt om twee koppen aan te kopen voor onze satelliet. Veel geduld vraagt dat zo een satelliet, althans het vinden toch. We zijn er nog niet mee klaar da's duidelijk.

Zo waren we in de buurt van het hippe (not) Faro beland, wist ik toch nog wel een vegetarisch restaurantje zeker. Lekker alleen jammer dat mijnheer nogal een zure was.  's Iets anders dan Indiër.




20 juni, 2015

Hot !

Hot.

Die Indiër gisteren.

De temperaturen de laatste dagen.
37°C vandaag, dat begint toch al.

Of het in de Alentejo ook zo warm is vroegen ze in het Indisch restaurant.
Tja, nog warmer dan hier eigenlijk ja, nu toch id zomer dan.
Het kon deels in het Nederlands want 1 meneer, een Sikh waarschijnlijk, was bekend in de driehoek Hasselt, St-Truiden, Borgloon, zo ratelde hij de hele buurt af.
"Lekker ?" "Euh ja hé."
"Snoeien." "Dat dan weer niet nee maar ik denk wel dat ik weet waar ge het over hebt."
"Appelen en peren."
Ja ja. Mijnheer Singh (dat denk ik dan maar) heeft een tulbandje op het hoofd, dus mijnheer zal vast een Sikh zijn.
Een plukker.
En dat het weer hier toch net iets beter is dan in dat driehoekske daar in het verre hoge noorden.
"By car ?" Ja, toch wel. 2000 en nog wat kilometers, reken de miles maar zelf uit, ik vergeet dat altijd en mensen die in miles rekenen die weten dat wel, dat dacht ik er dan maar bij... ge ziet toch ook da'k aan 't zweten ben én aan 't huilen. Weinig servetjes eigenlijk vandaag.
Ver. Dat is zeker maar aan hun kopke te zien toch precies verkeerd gerekend of gewoon aan andere afstanden. India, da's ver. Maar wel goe van eten.
Het mocht 'hot' maar 'Indian hot' hoefde nu ook weer niet, die op de Gitschotellei weet het precies beter te doseren.

En ineens was 't vijf uur en hadden we nog geen boodschappen gedaan, eerst Leroy Merlin, als ge zin hebt om eens een Frans gezin tegen het lijf te lopen ga dan naar de Franse brico, ze hebben daar alles en vooral ook veel personeel. In groen-zwarte pakjes, kwestie van duidelijk te maken dat het daadwerkelijk personeel is want veel meer dan met een ladderke of een hamerke rondlopen doen ze daar ook niet. Gewoon veel te veel personeel, verdeling van de banen veronderstel ik, inclusief het loon natuurlijk. Enfin, ze zijn er wel de Fransen, alleen vallen ze zo in 't algemeen niet op, op een ander hoort ge Duits, Engels, Belgisch Nederlands, Hollands Nederlands, Belgisch Frans, ja zelfs Pools, Russisch en iets Indisch maar Frans Frans toch niet zoveel. Fransen gaan dan ook eerder in Frankrijk blijven denk ik, bedenken we ons zelf ook wel eens als we halverwege onze autorit hebben uitgezeten en -gelegen: als we nu iets in Frankrijk hadden dan waren we er al. 't Is hier toch ook schoon en vast goe van eten. 
Het was al laat toen we thuiskwamen met ons restauratiemateriaal voor de slaapkamer en een heel klein beetje voedsel wegens beu van winkelen. 

Ice tea. Veel ice tea. Selfmade. 37°C. Samson heeft een dutje gedaan en ziet er voos uit. Doet ook voos. Man man man. 't Is warm. "Amai." Zegt 'm. Geeuw.



15 juni, 2015

Nog nat in Portugal

Wie een weekje Portugal had geboekt in deze periode had hopelijk een regenfrakske en caoutchouc bottekes bij.

Had ik al geschreven dat 'dievanierover' er weer zijn. Derde keer in zes maanden tijd met twee kinderen; wij natuurlijk nieuwsgierig hoe de vork in de steel zit, bijna elke dag is er iemand met de auto weg. Werken die hier af en toe ? Wonen die in Lissabon ? Doen die aan thuisonderwijs ?

De ander boerderij blijf behalve een wekelijkse of veertiendaagse passage van de zoon en een paar grazende koeien met hoeder en honden voor stil en leeg.

Dat de route die ooit gevolgd werd met de schaapjes helemaal overwoekert mag geen wonder heten. Wel jammer, het is daar zo mooi beneden in het bos maar het verwordt stilaan tot een jungle, nog een herfst en winter en in de lente is er geen doorkomen meer.

Ik maak erwtensoep. Heb je ooit. Al komen die +30 temperaturen er stilaan aan, nu is het nog koel op Monte Dinges dus een stevige snert zal smaken.

Tv is nog niet voor vandaag, daaarvoor moeten we naar de Algarve, er schijnt nog iets te ontbreken.
Hopelijk kunnen we 'de laatste' nog zien want er lijkt weer vanalles te gebeuren volgens de korte inhouden. :D

14 juni, 2015

Regen, veel regen en geroosterde ooievaar

Samson terug thuis eind mei. Samen in vertrekmodus. Van hot naar her, kruiden, muesli, stevia, dropjes, dweilen vd Krak en ander spul. Geen uitpuilende auto deze keer maar wel een schotelantenne om de gedigitaliseerde zenders beet te krijgen want 't is hier gedaan met tv vl, enkel de Nederlandse en een stuk of 400 andere van een beetje interessante tot amper interessante ja zelfs ronduit oninteressante zenders maar geen Vlaamsche meer, RTBF of RTL hebben er zelfs nooit opgestaan. Een enorme schotel dus aan onze voeten maar Vlekje liet het niet aan haar hartje komen, twee redelijk stille nachten en één waar er teveel boeiende passages waren om er echt te gaan bijliggen.

De reis was ook slechts anderhalve dag verlaat maar dat bleek niet zo erg te zijn, een nachtje Parijs en dan doekes doen, volgende ochtend pas om 9u op de baan, Samson moet nog moe geweest zijn want geen geëmmer aan mijn nog slaperig hoofdje rond de zessen. Redelijk mooi weer nog maar niet te heet want vensters kunnen niet wagewijd open wegens kat aan boord, airco heeft even dienst gedaan.
De volgende ochtend wel geëmmer aan mijn nog soezende oren, een dampende speculaaskoffie in mijn handen geduwd en veel te vroeg kartonnen dozen en een kattenbak moeten verhuizen, er was nochtans geen haast bij, de oppasmadammen verwachtten ons pas vrijdag, in 't slechtste geval mocht het zelfs zaterdagochtend worden.

On the road again. Spanje. Hmm, koud in Spanje. 9°C en zo bleef het een hele dag schommelen rond de 12°C. Frisjes en bewolkt. Beetje na de middag brak dan de hel los, regen, veel regen ja zelfs een volmondige wolkbreuk, geen steek voor de ogen van het ene moment op het andere. Zéér gevaarlijk op een autostrade met voor en achterliggers; met bakken viel het eruit, we trotseerden één van de ergste onweders ooit, althans voor ons op de baan, we zaten er middenin, bliksemschichten flirtten met onze kooi van Faraday, regen kletterde op onze ruiten, wij hielden er de aandacht bij tot we het eindelijk konden achterlaten. Brand op een elektriciteitspaal... oh... een ooievaarsnest, beestjes vast geroosterd, zal wel vlug gegaan zijn maar toch jammer dat nieuw jong en ouderlijk leven in de Spaanse pampa's.

Tegen de avond konden we eindelijk de grijze massa volledig achter ons laten want het ene onweer volgde het andere op, de temperatuur steeg tot boven de 25, ah eindelijk Spaanse en/of extremadura junitemperaturen, om 10 uur 's avonds werd het bijna drie maal zo warm als die ochtend.

Portugal in zicht. Grens over. Eten in een veel te duur hotelrestaurant, niks meer dan in een doordeweeks Portugees restaurantje, wél gebakken i.p.v. geroosterde vis, zoals gewoonlijk lekkere rijst en voor Samson nog drie stukjes broccoli en voor mij de slechtste frieten... frieten ? ooit... eh nee die van shuva en teressa waren nog slechter, enfin. Maar het was zwoel, de bestemming bijna bereikt en we hadden vooral grote honger naar een warme maaltijd, het dubbele van een gewone rekening namen we er dan maar bij, de veel te luide Spaanse radio en de plots bijgeplaatste tv door Mijnheer de Baas en de muggen ook.

Katjes, honden, weetikveelwatnog hielden onze kleinste passagier die nacht in de ban, ongegeneerd stapt dat beest dan over ons heen, springt op onze overvolle pipiblazen en begon zelfs te emmeren naar de ochtend toe.

Tijd om te vertrekken naar onze eindbestemming.
A&L wachtten ons op, wij moe, zij uitgerust. Of ook moe ? Zo een afsluit vraagt immers wat opruim- en poetswerk. Onze Marcel bleek twee dagen vermist te zijn geweest maar was alweer terecht, Zinneke had slechts een oproep nodig, Samson is haar gaan halen in het bos en samen zijn ze id 'halve slaapkamer' gaan overnachten, ik koos voor de auto, met Marcel, wat is dat beest een verademing, zo braaf, zo zacht, zo stil, een droom, een droom voor ons allebei, denk dat het zes weken geleden was dat ik nog 's doorgeslapen had.

En dan de volgende ochtend de madammen naar de trein gebracht, richting Sintra en M. Et voila, dat is weer goed meegevallen zeker voor iedereen. Alleen jammer dat Zinneke daar niks aan heeft.
De nieuwe oude auto heeft wel goed dienst moeten leveren, hij staat nu te blinken in de regen.

Regen ? Ja regen. Het regent en het is ook hier frisjes. Half juni, ik heb altijd puftemperaturen gekend in de zomermaanden maar net als vorig jaar mogen we hier nu nog water opvangen... het zwembad zal blij zijn... eh wij zullen blij zijn... binnenkort.

Voorts staat het huis hier nog een beetje ontmanteld om nog meer ontmanteld te worden, bweurk, nieuwe panlatten, nieuwe vensters (zet nooit houten vensters in de Alentejaanse heuvels want ge gaat het u beklagen) en de slaapkamer verder ontruimen en herinstalleren... en nog veel meer. Gent wacht eind dit jaar, een neef al eerder vrees ik, een Kempisch huis voorjaar 2016 en het huis van God in 2017; we zullen onze bezigheid hebben.

Samson slaapt, Z en V ook denk ik, ik niet, M weet ik niet.
't Is grijs dus stofzuigen zal ik maar zo laten, de enorme wasberg sowieso.

Ook duiven gaan soms plots dood.
(A'pen naast de spoorweg, mei 2015)




03 juni, 2015

End of the Line

Ziezo, het einde is weer in zicht. Samson keerde weer weer enkele dagen geleden en nieuwe madammen hebben het even overgenomen. Marcel laat het zich welgevalle, Midas ondergaat en Zinneke zal het vast van op een afstandje bekijken.
Ons zagemieke zal ook blij zijn om terug te mogen keren, overdag slaapt dat als een roos, 's nachts om de twee uur hebben we het geweten. Grrr.
En nu zijn we moe maar we gaan naar het MAS en dan Indiaas.
Indiaas, schrijf ik omdat Indisch niet juist is maar het gaat gewoon lekker zijn

25 april, 2015

Geeuw

Geeuw.

Het is hier zo van dat geeuwweer maar wij zijn beiden ook ontzetend moe eigenlijk. Een driedaagse autoreis achter de rug maar vooral ook ons Vlekske bij. Vlekske is zo braaf tijdens de autoreis, zo braaf. Iets minder braaf is ze dan eens aangekomen. Nu ligt ze hier naast mij iets te slapen als een roos. Een vredig snurkend poezeke, echter des nachts worden haar demonen wakker, als ik de kans krijg dat geluid op te nemen zal ik het hier delen. Monsterlijk, gruwelijk, door merg en been snijdend maar vooral slopend voor onze nachtrust.

Geeuw.

Eigenlijk moeten we hier vooral voort doen, donderdag moet alles vernist zijn want dan is het... jawel vernissage.

Geeuw.

16 april even op de kalender aanhalen als geheugenopfrisser voor de komende jaren.
Iets ten noorden van Zambujeira do Mar ligt ts de steile rotsen een klein vissersgehuchtje. Er is daar een restaurantje. Lang geen slecht restaurantje. Alles badend in de olijfolie, look en koriander, vaak miet dat meer niet zijn. Het uitzicht kregen we er gratis bij. De Atlantique.
Een foto ?
Grrr. Nachtmerrie oh nachtmerrie, mijn camera vergeten. Maar ik was hem niet vergeten, ik had alleen de batterij er niet terug ingestopt. Grrr.
Die wonderbaarlijke, afbrokkelende kliffen, die enorme duinpartijen en die moskee-achtige toestand bovenop de heuvel staan enkel in mijn geheugen gegrift. + wat instagrammetjes en videokes  op het mobieltje, toch iets.

Ons huis, Marcel, Zinneke en Midas worden inmiddels bewaakt door de koninginmoe en -va.

Terug tot de orde van de dag...

Da-aaag Maaike tot volgende week mss...

10 april, 2015

De zagemannen zijn weg...

De lijn loopt door.

De regen ook.

Het regent nu al bijna een week, de temperaturen zijn van 27° gezakt naar zeiktemperaturen.
Maar de putten lopen wel vol, dat is dan weer goed nieuws. Zwemmen we deze zomer ?

De zageventen zijn weg. 't Werd tijd.

De katten zoeken onderdak... ja ja, we dachten vd stoof vanaf te zijn maar die levert weer dienst, eerst 's avonds even maar nu ook af en toe overdag. Alles is veel te vochtig en kil anders en natuurlijk is ons Vlekje daar ook nog met haar veelzeggende blik richting stoof.

Het begint weer te korten, de finishing touch is in gang gezet.

Is het spinnenkoppentijd ? Ja het is.

De koekoek geeft niet op. Goed zo.

Heeft die grote de kleine verjaagd ? Hij liet ongenoegen blijken, dat heb ik gezien maar is dat dan niet tegen de natuur ? Is hij verhuisd naar madame id slijkput ? Of is er een reiger gepasseerd ? Kikkerbilletjes kunnen lekker zijn naar het schijnt. Enfin, het kikkeraantal is gehalveerd, althans in het grote bad toch. Jammer.

Teken zijn monsters én met veel te veel.

De zagemannen zijn dus weg, de bomen ook. Volgend jaar gelukkig nieuwe blauwe scheuten want die eucalyptussen blijven terugschieten.

24 maart, 2015

Koekoek terug vertrokken ?

Twee dagen geleden luidde de koekoek de lente in maar sinds gisteren, een dag later dus, niks meer van hem gehoord.
Kan ik hem ongelijk geven ? Nee. Het vriest hier godverdomme. Nu ja toch minstens 8° onder 20, dat is koud want die noordenwind maakt het enkel nog killer. Brrr.
Van de zwaluwen trouwens ook geen spoor meer. Weer vertrokken naar warmer oorden, kan hen geen ongelijk geven. Brrr.
Poezen blijven ook liever binnen want buiten brrr.
Stoofke brandt en blijft aan.
En vorige week was het zo lekker warm, enfin voor volgende week beloven ze temperaturen die gaan flirten met de dertig, het kan verkeren hier, toch nog afwachten. Mits enkele opklaringen om de batterijen op peil te houden zou ik eigenlijk liever een paar fikse, zwoele regenbuien krijgen... de putten en graag ook nog het zwembad mogen nog gevuld.

De laatste rechte lijn werd ingezet... ingezet ? Worden rechte lijnen ingezet ? Enfin: END OF THE LINE_____________________________________________________ .

13 maart, 2015

Lente

En we zijn weeral een maand verder.

De mimosa is bijna uitgebloeid.
De paasbloemen ook.
De roodborstjes vertrokken weer noordwaarts maar de zwaluwen zijn gearriveerd.

Niet de onze blijkbaar want ze halen hier dan wel hun modder, ze vliegen er wel elders mee heen.
Nog even wachten zeker. Er heeft op de plaats van hun nestje wel een vijand geleefd (of mss nog steeds) maar die hebben we nu al een tijdje niet meer gespot. Mijnheer of mevrouw de uil heeft het daar wel goed ondergescheten.
Moet wel zeggen dat de muizenpopulatie wat gekrompen is. Evenwicht.
Carla. Of Carlo. Die is ook ontmoedigd.

Veel wind hebben we al gehad, vooral in februari maar toen ging die liggen en stroomde de lente binnen. Temperaturen tot bijna 25°C.
Vandaag beginnen we echter grijs en koel. Soms trekt dat pas laat id nog namiddag open, ik hoop dat dat vandaag ook zo is want ben eigenlijk wel al weer gewend aan het buitenleven.

Nog nieuws ?

Hmm.
De eucalyptussen worden gekapt aan de overkant, een jaar of twee een kale plek maar dan groeien de blauwe welriekende blaadjes weer aan.

Nog iets ?

Hmm.
Die familie hierover blijkt weer terug.
Moe, va en twee jongens.
Na hun kerstvakantie op de heuvel en zijn onze stille vermoedens bevestigd.
Waarschijnlijk zijn die na 7-8 jaar weer neergestreken om hun leven daar de hervatten.
Pfff.
Dat die twee poezenmeisjes het niet wagen daar op bezoek te gaan he of ze kunnen maar zorgen dat ze weer daar blijven en overleven op één brekkie per dag. :)

En natuurlijk dit nog:

De blokskes krijgen vorm. 't Werd tijd. Drie, vier of zijn het nu vijf versies ? De deadline nadert dus niks te vroeg.
Volgende maand richting noorden.
Eerst de keizer en keizerin later een verrassingskoppel, wij zijn benieuwd maar hopen het beste.
Dat ze onze Marcel op en stond maar zijn docu geven want dat is belangrijk.





19 februari, 2015

Vooral Portugal

Ja ja, ik weet het. Als 't goed is moeten we dat ook melden natuurlijk, na mijn mailtje zijn ze tijdens de kantooruren meteen aan de slag gegaan en even later stond Vooral Portugal alweer te blinken en vooral mijn geheugen weer  op te frissen.

In de Hemelstreken schijnt de zon en is de wind iets milder vandaag. We jagen ons even door de hopen vuile was want morgen zou het weer bewolkt kunnen zijn. Al bij al valt het dit jaar goed mee, de zon staat er op tijd en stond, de batterijen blijven vol.

'Die zonder benen' krijgt eindelijk vorm en volume, we hebben weer wat bijgeleerd, een schaduw legt ge met de complementaire kleuren. Hard labeur. Geen vierkantjes meer de komende tijd, geen vierkantjes.

Zinneke en Marcel hebben iets tegen onze nieuwe aardbeiplantjes. Mét, kan ook, hangt er maar vanaf hoe ge het beziet.

Rijstpap. Hopen rijstpap. En 1 gouden lepeltje. Kleurtemperaturen die niet meehelpen. Rommel. Hopen rommel. Op de tafel, rond de tafel, boven de tafel, ja onder de tafel. Dat wij onze benen en armen nog niet gebroken hebben. Het is een wonder. Boven wonder.

Buurman zoon was niet alleen vandaag, vader buurman slefferde ook richting boerderij. Ongeveer 1 x / week komt zoon naar het oude, lege huis. Jammer.
Vraag me soms af of niemand die boerderij zou willen huren en uiteraard bewerken, bioboeren, zoals ze zelf eigenlijk ook waren. Iemand ? Of 'Boer zoekt vrouw abroad' ?

15 februari, 2015

Tekentijd

NOOT: Alletwee en teek in ons vlees.

Skynet heeft een mail van me gkeregen, nu nog wachten op de kantooruren, ben benieuwd of ze überhaupt gaan reageren.

Zwaar bewolkt, regen en koel.
Veel muisjes.


14 februari, 2015

Vooral Portugal

Zo zo, voor deze blog had ik een Skynetblog, die ik wegens steeds maar problemen verlaten heb, normaal gezien zweeft die nog ergens in cyberspace rond, toch al een paar jaar. Tot ik vandaag nog eens probeerde een kijkje te nemen: weg Vooral Portugal ! hoe kan dat nu ? Ik krijg nog een startblad en dan reclame.
Eerst dit: http://vooralportugal.skynetblogs.be/
en dan dat: http://neocounter.neoworx-blog-tools.net/
Hoe verklaar ik dat ?
Zou het wel erg vinden mocht dat zomaar verdwenen zijn want zo een terugblik op het gebeuren vd afgelopen 7 jaar is altijd fijn, het is toch een soort van dagboek, logboek, zomaar weg, foetsie. Snif 'n the tears.

Fiets ook al foetsie in A maar dat is een ander verhaal.

Ik wil mijn blog terug !

14 februari

Alweer.
Alweer meer dan een maand geleden dat er ihier nog iets deftig verscheen.
Want wat is 'synx...' ?
Niks. Synchronisatie. Een schrijffout en een test, ja dat dan weer wel. Ik had op mijn phone, een 'Blogger app' maar zoals er het één en ander soms niet wil macheren liet/laat ook die het min of meer afweten. Een titel posten ging nog, een foto en tekst even niet.
Zou anders makkelijk zijn om zo af en toe een beeldje te posten om zo wat bij te blijven want euh...

Enfin, over tot de orde vd dag.

Half, ja precies half februari van het jaar 2015 inmiddels.

We wonen nu in een atelierruimte, zover is het gekomen, de annexatie begon zowat een winter of drie geleden maar de externe bezetting, de houtworm, vd slaapkamer draagt ook haar steentje bij.
Samson moet doeken beschilderen en kan dus geen slaapkamers terug in elkaar knutselen, gevolg is dat we voor een tijdje teruggeschoven zijn naar de 'logeerkamer', al onze vers gewassen rommel belandt ook steeds op een grotere en grotere hoop in diezelfde logeerkamer. Maar niet enkel dat dus, het mag dan in de zon (die vandaag helaas wel helemaal afwezig is) lekker opwarmen overdag, binnen wordt het snel kil zonder stoof en al helemaal in wat moet doorgaan voor een atelier want dat is momenteel dan weer een garage, een open garage, een garage waar af en toe een uiltje huist ook nog. Het nieuwe woongedeelte is ook nog ver van bewoonbaar maar is ook te koud en stoffig voor de schepper der schone kunsten... dus... vindt alles hier plaats rond zetel, tafel, tv én stoof.

Op naar 1 mei. Dan moet alles af zijn. Alles. En eigenlijk is er nog maar één. Hmm, drie versies van één en nog wat. 20 maart 2015 moet alles klaar zijn, 'klaar', en 't is zonsverduistering. :)
Ik ben natuurlijk niet eerlijk want er staat nog wel wat id steigers... maar toch.

Samson is flauw. Hij heeft kauw.

Die katten hangen ook mijn voeten uit. De moordenaars, wat zeg ik moordenaars, de sadisten. Muizen en vogeltjes worden in de lucht geslingerd en amper opgegeten. Af en toe valt er een muisje te redden. Ocharme toch. Piep piep piep.

Ik ben nu een dikke week terug Samson al een drietal weken, half januari vertrokken we immers naar België, dokters, oogartsen, modellen, ... Vlekje mocht op hotel in Monchique, arm Vlekje maar ze is te oud om nog alleen achter te laten en net kneedbaar genoeg om haar zoiets aan te doen. De week na afhalen is ze dan onafscheidelijk, daarna wordt ze weer normaal. Vlekje.

Eens kijken wat ik nog moet aanvullen en 's kijken of 'k wat beeldjes kan posten maar niet nu.
Over een maand ofzo. ;)

04 januari, 2015

Houtworm

Planken behandelen in de toch wel heel scherpe zon. Houtworm bestrijden met bio produkt, we willen toch geen giftige stoffen in onze slaapkamer zeker.

Het schilderen op doek gaat niet zo goed van start, daar moet iets aan gebeuren.

Die hierover zijn nog steeds present, nochtans beginnen morgen de scholen opnieuw, zouden die blijven ?

Ons Vlekje, de oude doos, gaat een hele dag op trot, komt laat thuis en blijkt zelfs dan nog energie over te hebben om met een noot te spelen. Nu aan de stoof.

In de zon: zeker +18°C, t-shirt weer.

01 januari, 2015

3 fotokes van vandaag

De stoof die brandde deze ochtend en deze avond, daartussen zorgde de zon gewoon voor de warmte.
17°C ? Hmm, 18 misschien zelfs.

Zinneke zocht zelfs de schaduw op maar dat vond 'k nu wat overdreven.

Grote auto een beetje opgeruimd, kleine auto in dienst van de behandelde vloerdelen gesteld.


Vegiburger
Wat pasta met ui, look, spaghettikruiden en wat tomatensaus met een boke

+- 17°C

In A'pen zat D'go op het dak.

Samson: Eerste doekje opgespannen en wit geschilderd.