Na Zinneke kwam Vlekkemie

 ... aan de beurt.

Het ging niet meer. Ze ging niet meer. Ze viel langszij. We hielpen haar de laatste 2 nachten nog de kattenbak in want die flinke mie was nog helder in dat kleine kopke van haar. 

De dierenarts gebeld en we mochten een paar uur later gaan.

Heel confronterend om die tijd te vullen met afscheid nemen.

Ik rolde haar tengere lijfje in een dekentje en dicht tegen me aangedrukt -want ze mocht natuurlijk geen kou lijden- togen we naar de dierenarts Maya.

Slecht moment. Een hondje blafte.

Hondje naar binnen.

Het duurde een eeuwigheid.

Ondertussen even terug naar de auto. Terug binnen. Wachten. Die eeuwigheid.

Sussend over en weer met dat poezeke in mijn armen, naar het raam en hopen dat er iets gebeurde buiten want hoe terminaal ze ook was die alertheid was nog steeds daar. Elke auto, fietser of voetganger die passeerde, niets ontsnapte aan haar aandacht.

Hondje kwam niet meer buiten.

Maya had het moeilijk en dan moest ze voor een tweede keer diep gaan.

Vlekje viel in een diepe slaap in mijn armen, Maya vertelde over wat ze het minst graag deed als dierenarts, Vlekje liet lopen, Vlekje werd op de tafel gelegd, ik 'mocht' haar adertje afspannen...

2 april 2000 - 11 december 2020

Rust zacht klein lief serpentje 😿

Portugal

Als 't warm is -en ik ben tenslotte aan zee- dan gaat het gemis een beetje aan me voorbij. Maar als 't koud is dan weet ik wel waarom we verhuisden. 

En 't zal nog een beetje duren ook. Eerst dat kot deels verkocht krijgen, nu ja, daar gaat wat aan vooraf maar ik denk zo toch maar al verder.

En dan. En dan... Terug naar warmere oorden. Sowieso checkin' it out overthere want dit is toch ook maar een oncomfortabel gevoel.

Update

Hoe ouder ge wordt hoe sneller de tijd lijkt te vliegen; 2020 Zal geboekstaafd worden als een speciaaltje, tenzij die vervelende virusjes nog vaker de kop gaan opsteken dan zal het gewoon het begin van een ander leven worden. 

Begin maar al met minder kinderen op de wereld te zetten.

Eet minder maar nog liever geen vlees.

Genoeg daarover, heeft toch geen zin, ik wou trouwens gewoon zeggen dat het weeral december is.

En los daarvan wou ik gewoon een reminder toevoegen.

Waar waren we gebleven ? 

Maakt niet uit.

Gewoon even dit: App. verkocht. Huis ook. Maar dan aan ons. 

Het was een gok en het is nog steeds een gok maar de feiten worden toch concreter.

Hoekhuis. Belle Epoque Wijk. Allez, eigenlijk op het randje maar toch...

We namen dit jaar afscheid van ons Zinneke (17) een longtumor werd haar helaas fataal, we moesten ingrijpen. Te Berchem. Haar restjes nemen we mee naar haar heuvel. Snif.

Ons Vlekje. 20 en 8 maanden. Flinke poes. Maar ze glijdt een beetje weg. Nog heel alert, zou nog motten uitdelen aan Marcel maar ze staat wat wankel op de pootjes. Water op de pootjes. Ze wil wél nog eten maar 't gaat niet, waarschijnlijk iets met de tandjes maar behalve een ontstekingsremmer op afsturen kan daar niet veel meer gefixt worden. 

We moeten het nu een beetje gaan afwegen, waar stopt de levenskwaliteit ?

Ze kan nog zo genieten van een paar uur in onze armen, ze zet het dan op een spinnen en dan spinnen wij gewoon mee. Om beurt (nu ja) gaan we bij haar liggen, op veel te smalle en harde kussens maar wel laag bij de grond, nog heel goed haalbaar voor dat tengere lijfje op die veel te dikke pootjes. 

Vlekje ex-Splodge, klein serpentje, laatste der Alentejanen (in haar reeks), koppig klein koppeke, , vurige gevlekte duivel, slechte springer, stappende, rijdende en vliegende globetrotter, strandloper, barragemstapper, decibellende klep!, doof kwakkeltje, pruttig prutske, scheef schommelbuikje, vriendinnetje van de jongens/nonkels Basil en Bova, slechte grootmoeder 😼 jawél, einzelgänger doch mensenvolgster, stinkend drolleke, klein poezemieke... doe er nog even wat bij, wij zullen ervoor zorgen dat het niet dieronterend wordt. 

Er zal een stukje uit de puzzel verdwijnen maar het zal die andere weer aanvullen, die in onze herinneringen. Het zal even duren vooraleer ik weer over u lieve, grappige, avontuurlijke, onnozele verhaaltjes zal opdissen zonder dat er een traantje moet worden weggepinkt. 

Wordt vervolgd... 😢

Appelsien laat u zien, pas maar op of ...

En dan hadden die zo'n papierke rond zich en als ge die dan wegrolde dan was dat spinnekopachtig.

Veel jolijt mee gehad.

De nacht van 13 op 14 november, 10 jaar geleden.

2010

 

Jong geleerd

 ... oud gedaan.

Uw leske nog altijd niet geleerd. Kan ook.

Overbeterlijk.

Tja. Zo gaat dat.

Dan gaat ge kijken. Het is naar uw goesting. Was dat nu een verkoopstruc ?

Denk het niet.

Enfin.

Wordt vervolgd. En liefst zo snel mogelijk.

Eerst nog hier vanaf ...

Vanmorgen met onze oude vrouw naar de dok geweest.

400g Bijgekomen ! Vierhonderd gram astemblieft. Op 2 kilo hé. 105 In mensenjaren. Onkruid vergaat niet, da's duidelijk. Ze heeft ergens bloedwaarden die de dok enkel bij vogels kent. Daarom noemen we haar ons vogelbekdier. Of Klauwdia want die kan nog ferm uithalen. Eerst heette ze Splodge maar nu toch al een jaar of 12 heet dat mormeltje: Vlekje, Onsvlekje of Onsplak, dat mag ook.

23/10/2020 (ok het is al na middernacht maar zo reken ik niet)

Antwerpen-Berchem

Hopelijk niet meer voor lang, heb het hier gehad. Met al die trutten. 😂

101

101. Het zou schoon geweest zijn maar ook eenzaam. Véél te eenzaam.

Ons Vlekje wordt bijna 20,5. Ze is een beetje fit. Aan haar blaas welteverstaan.

19 augustus 2020 Zinneke

Ons Zinneke. 

Morgen zal ze vertrekken. 

Naar de eeuwige jachtvelden.

Beestjes hebben kan zo fijn zijn.

Uw zwaar verstoorde nachtrust door het gejammer met hun ambetant, dwingend stemmeke; uw rug die inmiddels krom is van pis te kuisen, kak te ruimen en kots te vegen; de fortuinen die ge uitgeeft om aan de meeuwen te voeren want -goh ja- die Sheba of die andere belachelijk dure fijnkost dat is het toch ook niet altijd hoor. Verandering van spijs doet eten. Ok dan. Een keer Witte Producten kunnen wonderen doen. Een keer natuurlijk. 

Dat is liefde hé. Niet altijd overdreven wederzijds maar dat maakt niet uit. Ge ziet die graag en ge gaat die dus ook missen. 

Het is de beurt aan Zinneke. Wij beslissen voor haar en morgen zal het dus gebeuren. Een longtumor is genadeloos en dus zal die samen met haar gaan de smeerlap. 

Lief diertje. Zacht beestje. 'Papa'skindje'. Zeureke. Bangerikske. Schoonfrakske. Bultenaarke. Waanzinneke. Uitbreker. Bolleke. Molleke. Zeventienjarige. Kleindochter-van-die-andere-oude-doos-20jaar. Alentejaantje. Luziaantje. Queen-of-the-hills. Kleintje. Dierbaartje. 

'k Zal u missen.

En ik ni alleen.

Ik weet dat ge een mooi leventje hebt gehad en dat troost me.

X

Zoveel enzo

Dat is hier potverdekke al maanden geleden. Maanden !

Wat er allemaal niet gepasseerd is zeg.

Gisteren stikte ons Zinneke bijna. Oef op tijd erbij. Arm dierke.

En ondanks het feit dat de meeste mensen denken dat het allemaal voorbij is leven we nog steeds in het corona tijdperk. Niet fijn.
Al maanden is gewoon eten kopen al een opgave, laat staan andere dingen.
Café en restaurant is voor ons al lang verleden tijd. Geen Gouden Carolussen.

Voorts mits af en toe naar het containerpark, meer dan een maand in Berchem gewoond, op zich wel plezant dat de katten eens buiten kunnen  maar voorts toch liever aan 't zeetje.

Nog steeds gaat er vanalles aan onze neus voorbij... Villa Kakelbont, ...
Maar !! we hebben onze vergunning. Nu stap 2. Bweurk. Een trap en een terras die er al meer dan 20 jaar staan...

En dan deze, niet dat iemand hier nog leest maar dan voor het geheugen:

20 jaar

Et voila, er wordt gewoon doorverjaard.
Vandaag is het de beurt aan ons Vlekje.
20 jaar !!!
Beetje extra creme fraiche.

Verjaren in tijden van C

Et voila, verjaard. De Samson.
Frangipanetaart gebakken. Met mijn laatste amandelmeel. Snif.
Een Gouden Carolus en wa chipskes, thuis in de 'zetel'. Meer moet dat niet zijn.
We zijn ook naar de zee geweest. Omdat we hier nu éénmaal wonen natuurlijk.
Voorts: veel en weinig.

Post 2

De zon torent sinds eind januari weer boven de daken.
Oostendse daken.
Portugal is verreweg.
Tegenwerking langs alle kanten dus kunnen we er weinig uit.
Bleke Toy weg. Ach ja kan hij eindelijk wat bollen.
Twee oude zeurtjes aan de medicatie.
Jeune homme af en toe een prutoog. Een jaar na zijn operatie maar sinds kort wel écht halfblind, gelukkig ook nog halfziend. Gelukkig maar. Maar 't is zo een voddeke soms.

Marcel

Elke maand 1...

...of 2 posts.
Da's te weinig hé.
Okay.
Onze kop vol met kopen, verkopen, niet verkopen, wel verkopen, niet kopen, wel kopen en ander veel gedoe, ondertussen nog niks verkocht en dus uiteraard ook nog niks gekocht.
En nu gaat alles ook nog eens in de Antwerpse mallemolen, zo 'n bouwvallige, rottende molen en liefst zonder wieken.
Aan de andere kant proberen ze ons te naaien; dingen doen tekenen die op ons doosvonnis lijken, nu ja niet echt maar toch een rib uit ons lijf zouden kunnen kosten en waarna we ons hele skelet kunnen inleveren.
Not.

Onze Marcel, ups and downs, oogjes open, oogjes dicht, zijn slecht oog nu helemaal naar de verdoemenis, zijn goei doet het nog wel. Gelukkig maar.
Het ventje heeft wat onder de leden. Opgeblazen is hij ook al.

Vandaag geen:

Gouden Carolus

Wel flink opgeruimd want morgen een half Berchem verhuizen en er is nog niks anders dus moet dat allemaal hier gestockeerd.

Pff. Vind dat niet tof.

En precies een ziekenboeg hier.

2 Katinnen met schildklierprobs dus pillengedoe en 'k zweer 't dat zijn geen gewone monsters. Trutten zijn 't. 

Dat manneke is wel beter na zijn cortisonespuit. Zijn poepke en staatrtje deden pijn. Maar ook die aan de pijnstillers. Kwijl kwijl dus maar gestopt.

Wel een pasta spuiten maar die vindt hij best lekker. Manneke is de moeilijkste niet.

Yep

Het is 5 voor 12;
Vijf voor twaalf zeg ik u.