Ja ja, ik weet het. Als 't goed is moeten we dat ook melden natuurlijk, na mijn mailtje zijn ze tijdens de kantooruren meteen aan de slag gegaan en even later stond Vooral Portugal alweer te blinken en vooral mijn geheugen weer op te frissen.
In de Hemelstreken schijnt de zon en is de wind iets milder vandaag. We jagen ons even door de hopen vuile was want morgen zou het weer bewolkt kunnen zijn. Al bij al valt het dit jaar goed mee, de zon staat er op tijd en stond, de batterijen blijven vol.
'Die zonder benen' krijgt eindelijk vorm en volume, we hebben weer wat bijgeleerd, een schaduw legt ge met de complementaire kleuren. Hard labeur. Geen vierkantjes meer de komende tijd, geen vierkantjes.
Zinneke en Marcel hebben iets tegen onze nieuwe aardbeiplantjes. Mét, kan ook, hangt er maar vanaf hoe ge het beziet.
Rijstpap. Hopen rijstpap. En 1 gouden lepeltje. Kleurtemperaturen die niet meehelpen. Rommel. Hopen rommel. Op de tafel, rond de tafel, boven de tafel, ja onder de tafel. Dat wij onze benen en armen nog niet gebroken hebben. Het is een wonder. Boven wonder.
Buurman zoon was niet alleen vandaag, vader buurman slefferde ook richting boerderij. Ongeveer 1 x / week komt zoon naar het oude, lege huis. Jammer.
Vraag me soms af of niemand die boerderij zou willen huren en uiteraard bewerken, bioboeren, zoals ze zelf eigenlijk ook waren. Iemand ? Of 'Boer zoekt vrouw abroad' ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten