131. Inpakken en nog wat uitsnotteren

Heb geen Engelse woonprogrammekes of extreme make overs moeten zien vannacht, noch heb ik om drie de afwas staan doen, 't gaat dus al beter. 

Otrivine. Ja het doet wonderen ! Maar niet overdrijven want dan gaat het hek van de dam en dat willen we niet. Niemand eigenlijk. Ik ben soms ook in de gewone omgang wel 's lastig maar als dat hierboven verstopt zit dan ben ik echt onuitstaanbaar, zelfs voor mezelf. Ik snotter en rochel een hele nacht door, ik sta om het half uur even op om gewoon even niet liggend te zijn. Rechtop bestaat immers een  waterkansje dat er tenminste één neusgat eens wil open gaan. Lukt het niet dan ga ik met menig ontstopper te werk wat op zijn beurt op langere termijn weer het tegenovergestelde bewerkstelligen zal. Val ik ten langen leste dan toch op een zielig doch slapend hoopke dan ga ik heel ongezellig een bos omkappen. 
Ik ga ook afschilferen, mijn neus is dan opgeschuurd en opgeblonken, afwisselend ga ik bleek en blozend worden en oh ja de wallen hangen ergens halverwege... yep 'k ga er dus ook nog 's  geweldig uitzien.
En vooral ook fameus claustrofobisch zo een besloten snotkoker. Alle zes de sinussen verstopt, geen knip voor de neus waard.

Maar zo ver gaan we het niet laten komen. "Waar een wil is is een weg" zei ze en ze slaakte een kreetje. Overmorgen zal ik nog wat gele en groene fluimen afvoeren, de aangekoekte snotbrokjes verwijderen en dan zullen we gewoon weer rustig in- en uitademen alsof we nooit anders gedaan hebben, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om de twee neusgaten vol te kunnen zuigen met frisse, nu ja waarschijnlijk nog warme, lucht. Ik ga er voor !

Nu nog wat oprommelen, een waske doen, chocolade inslaan en inpakken...