Sinds gisteren hebben de temperaturen een flinke duik genomen, we halen nog slechts 23° C denk ik, vorige week haalden we nog vlotjes de dertig en de nachten waren nog zwoel...
Vooral vorig week zondag 07/10/2012 konden we genieten van een wel heel erg zwoele nacht. Rond het middaguur haven en poezen verlaten om zo een toch wel lange drie uur later het hotelletje of pensionnetje, waarover ik maanden en nog eens extra dagen en uren het hoofd heb gebroken, te mogen betreden.
Hmm, die beddelakens en dekens lagen wel heel mooi gespreid, haast symmetrisch... alleen de hoofdkussens lagen lichtjes afwijkend van elkaar. Beiden stonden we er een beetje verbouwereerd naar te staren, in Afrika hadden we wel eens een onopgedekt bed aangetroffen maar hier klopte toch iets niet. Ja, in ons hoofd klopte het na het beklimmen van vijf verdiepingen wel, de sluimerende hoofdpijn timmerde er even op los, nadenken en inschatten werden er niet makkelijker op maar hij viel. Dit was geen speciale welkomst van het huis, onze bedje werd niet alvast gespreid, het kamermeisje kwam ons reeds tegemoet en verblijdde ons met het nieuws dat we nog een trapje mochten stijgen. Was er dan geen lift hoor ik u denken. Oh jawel maar daar ik doe liever niet aan piepkleine, oude hijstoestellen. En al vooral niet als ik er ettelijke uren later toch echt wel bij wil zijn. Samson was solidair en mocht ook nog de koffer dragen.
Op kamer twee lag alles netjes gedekt zoals het hoort, zelfs een derde bed en een flatscreen.
Rust en een aspirientje voor haar zowel als voor hem.
Onze compagnons oppikken en meetronen naar een restaurant dat ofwel niet meer bestaat, nooit bestaan heeft of gewoon goed was in het zich verstoppen. Dan maar in één keer naar Orient, want daar zou het toch gaan gebeuren. Vlug vlug een eenvoudige maaltijd achter de kiezen stoppen en dan de zwoele nacht in.
Negen uur. Iets er over, een korte pauze en dan nog een stukje in de nacht, dat doet die mens nu al sinds half augustus in Gent, goed er zit wel eens een dag of twee tussen maar hij huppelt op zijn 78 toch maar weer een keer of 4 per week het podium op. Chapeau !
Chapeau. Zonder is ook goed maar mét heeft toch weer net dat ietsje meer stijl. Als eerbetoon aan zijn muzikanten én het publiek zet hij hem wel regelmatig af.
En voorts heb ik daar eigenlijk niets aan toe te voegen. Leonard Cohen stond er weer. Mini mini klein minpuntje: ik vond het vorige keer misschien nóg beter maar dat mag geen kritiek zijn. Wat een zwoele stem, wat een zwoele songs, wat een zwoele man wat een zwoele nacht...
...behalve voor Samson want die was weer een migraine aanval aan 't krijgen maar hij heeft toch ook mogen zien dat het goed was wat die oude pee nog allemaal uit zijn hoed tover kan...
Halleluja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten