Totaal aantal pageviews

23 april, 2012

Katers

Bobbi, het Oostenrijks-Duits exemplaar met een actieradius om u tegen te zeggen ziet er bij momenten zeer beroerd en miserabel uit (beten, schrammen, geronnen én vers bloed) maar van zijn fysieke mannelijkheid ontdaan en aan de weldoorvoede kant geeft hij ook een verzorgde indruk. Het passantje van de voorbije degen straalt een andere komaf uit: aan de kleine kant (hoewel daar nog wat kan bijgroeien), niet gecastreerd, prutogen en vieze oortjes. Wel lief en een beetje bizar. Hij kan blaffen en is niet bang van mensen noch zwaar onder de indruk van führer bobbi. Die laatste is best een hartveroverend beestje maar eigenlijk hebben we liever dat hij oprot, hij maakt onze poezemiekes bang én pakt hun eten af als we hier niet zijn. Maar Bobje wringt zich wat graag in zijn liefste kronkels, schuurt beminnelijk met zijn kopje langs onze benen en volgt als een volleerd hondje, ge kúnt daar dus niet kwaad op zijn.
Maar dat passantje dus. Wie is dat nu weer, van de buren of van 't dorp of van nog veel verder, van überhaupt iemand of gewoon een verschoppeling ? Misschien iets tussenin maar de poezemiekes hebben daar allemaal geen boodschap aan, zeker V-Poes staat wat onder stress met die vreemdelingen op haar erf.
De boodschap is uiteraard geen eten buiten zetten maar binnenkort is 't weer a volonté en dat lokt uiteraard nieuwsgierigen en hongerigen, hoe zoudt ge zelf zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten