25 juni

24 jaar.
Eergisteren moesten we bij José plaatsnemen op het muurtje voor zijn... eh één van zijn huizen. José is de broer van onze andere net overleden buurman en woont in een nieuw huis in het nieuw aangelegd stuk dorp maar komt nog steeds elke dag boeren op het land. 

Angola, waterputten, kurk en kurkeiken en hoeveel dat opbracht in... Contos... de oude muntuitdrukking, nog van voor de escudo en een eeuwigheid voor de Euro. Ook het ontelbaar aantal huizen in zijn bezit, het feit dat de muggen hem niet lusten en de brug vd 25ste april toen die nog maar op 1 pilaar stond kwam aan bod.

Gisteren de nabij liggende heuvels en dalen eens van naderbij gaan bekijken. Koeien en varkentjes dartelend door het bos voor de rest geen kat noch mens. Wegen die leiden naar nergens en andere naar ergens maar zelden naar daar waar het goed zou uitkomen. Sao M.D. . Ok dan, als ze maar een frisse cola, een zak chips en een ijsje hebben. Koffie toe vr Samson want we hadden reeds lang dutjestijd overschreden, zo gaat dat. Hup, naar de zee. Strand,  een namiddagzon en een koel briesje, perfect. Hongerke. Niet zo echt ons ding daar, te weinig keuze, te veel volk. Een petiscosding dan maar. Die vis en garnalen moesten ze nog vangen, de frieten... eh bezwaarlijk frieten te noemen in ruil voor chipskes op een plateauke, die ze ons eerst onder de neus staken, zwommen nog wat id olie en het brood was ook niet van die ochtend maar wat was die looksaus heerlijk, mnjam mnjam. Soms zijn we niet veeleisend.

Zouden we beter met onze wc's geweest zijn... een halve badkamer vol kommer en kwel maar eindelijk de oorzaak van die ranzige geuren ontdekt. Kak joeng. En pis.