Dikke zever en een varkentje

Dat het genoteerd moet zeg ik. Terwijl jullie daar in het halfhoge noorden, badend in het zweet eindelijk even mogen proeven van hoe een echte zomer eigenlijk zou moeten aanvoelen maar tezelfdertijd het stiekem toch al een beetje verwensen wegens écht té warm, wel dan mochten wij gisteren genieten van een nooit eerder of toch amper geziene zeverdag. Het begon al met een voorspelling die we zelden serieus nemen (ik kan de voorspelde stormen die slechts een enkel wolkje opleverden niet op twee handen tellen) maar het grijze wolkje met kans op regen bleef de hele week vermeld staan... dus, al wat een niet nat moest worden toch maar afgeschermd. En gisterenochtend dus druppeltjes op ons dak, een echt regenbuitje trok over en voor één keer (putje zomer dan) trok de hemel daarna niet welgezind weer open, nee het bleef zeveren, een hele godganse dag.

Maar het was zacht en dus ideaal om eens op verkenning te gaan in de buurt. De poezen maar 's thuisgelaten en van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bobbi op sleeptouw te nemen... richting zijn huis. 't Beest stapte gezwind mee tot twee ruïnes verder, daar verdween hij in het struikgewas... dan maar alleen op schok...
2x boze doch niet bijtende honden getrotseerd, de papa van Bobbi er nog eens op gewezen dat zijn katerzoon weer met geen stokken weg te krijgen is. "Oh, twee dagen geleden heeft hij een hele dag thuis op de zetel liggen slapen" zegt de goede man. Ja dan he. Die Bobbi  't is een patéke. "Ach hij is lief maar onze katten vinden van niet" zeg ik. Tja, ze kunnen hem niet vastbinden he. Senauke negeert hem en is dus de slimste, Vlekje doet haar best maar voelt zich toch niet op haar gemak met zijn aanwezigheid maar Zinneke heeft een heilige schrik en zet het altijd op een lopen voor Bobbiman en da's een beetje zielig.

Bij de andere buurman, die waar de dieren op afstand bestuurd worden, waren ze uiteraard niet thuis. Gewoonlijk loopt het daar wel vol met gevogelte allerlei maar nu geen simpele kip meer. Da's vreemd. Een rover op pad ? Schaapjes wel uitgebreid van 8 naar 11. Eén jong varkentje. Een bang. En een stuk of wat peutertjes. Het bange beestje regeerde zo anders dan varkens gewoonlijk doen, echt zenuwachtig en zich willen verstoppen. Wat zachte, sussende woordjes, de varkensfluisteraar is bij deze dus uitgevonden, en ze taxeerde me algauw met een iets rustiger blik. Ik kwam wat dichterbij en zij ook, ik bleef wat babbeltjes doen zoals ge dat met een bang of onzeker dier doet, ge zegt dan zo vanalles dat ge zelf lief en fijn vindt om te zeggen:  "awel, kom 's hier, braaf, heeeej, varkske, ja zis braaf, en ander kadjagoogoogedoe en toen zei ik onbewust: "'k zal u ni opeten zene"... 

Ze zal nu wel geen Nederlands verstaan maar ik kon er toch moeilijk aan toevoegen: "allez, ikke ni maar...". 't Arm schaap snuffelde inmiddels aan mijn hand, ze mocht mij wel... zag ik.