Nog even terug naar veertien dagen geleden.
Wij liggen in ons bed met zijn allen stilletjes te luisteren naar wat er bovenop onze heuvel allemaal klettert en giert. Er raast een storm over Portugal en wij krijgen de volle lading. Ik zie de olijfboom vlakbij het huis zelfs bewegen, nee niet de blaadjes wel de stevige stam. De volgende ochtend blijkt de schade blijkt beperkt behalve de parasol en wat gebroken potjes en weggevlogen komen we er goed vanaf. Die vooravond wil ik toch richting Faro vertrekken want de volgende ochtend, veel te vroeg uiteraard, moet ik het vliegtuig op.
Ik stuur alvast een bericht dat het wel eens heel goed zou kunnen dat ze hier niet gaan willen vertrekken wegens de storm. Onderweg de stille getuigen van de meedogenloze rukwinden: stevige bomen geknakt als stekskes, soms nog gedeeltelijk op de baan maar meestal reeds geruimd. Krijg dat op je dak.
In de buurt van de luchthaven nog wel een stevige bries maar van een storm kunnen we niet meer spreken. We slapen en staan op aan het strandje in Faro en rijden verder naar het doolhof dat de doorgang naar of de parking van de luchthaven zou moeten zijn.
Geen vertragingen noch afgelastingen.
Maar als we Charleroi naderen worden mijn buurvrouw en ik onderbroken door wat gemompel van de piloot. Ah ja, ik had weer buren in het vliegtuig, ik had nochtans zwaar behoefte aan een dutje verspreid over drie stoelen maar Ryandingskes weet zijn tuigen te vullen tegenwoordig. Enfin, mijn buurvrouw was geen zuurpruim noch een vervelend manwijf, ik kreeg zelfs een lift aangeboden van Charleroi tot aan Mechelen station.
Maar wat zei die piloot nu allemaal, buurvrouws partner wordt wat nerveus, kettingroker en zenuwpees. Landen op Charleroi zal niet gaan wegens de wind. De wind ? Het heeft gesneeuwd en het ijzelt maar de wind schijnt meer parten te spelen. Goed, naar waar gaan we dan ? Spannend. Milaan ? Kreta ? Parijs of doe maar Deurne, ik heb een paar afspraken om 17u30... het wordt Weeze. Weeze ?
Ja Weeze, een oud militair vlieghaventje in de buurt van Dusseldorf... het schijnt.
En wat doet deze luchtvaartmaatschappij in zo een geval vragen wij ons luidop af. Hmm. Tja, we trekken onze plan wel.
Het is warm op de luchthaven en er wordt info gegeven maar blijkbaar slechts één voor één en via via. Graag hoor ik het rechtstreeks maar ik heb geen zin om aan te schuiven dus volg ik nog even de anderen en buurvrouw. Ondertussen check ik even waar ik nu werkelijk ben op de landkaart aldaar en vraag bij de infobalie waar het station is en hoe te bereiken. Er gaat nog een trein naar Brussel dus die kunnen we eventueel halen. Een taxi naar het station zouden we ook kunnen delen. Maar er zou sprake zijn van een bus die ons naar België zou voeren maar Charleroi zou voorlopig onbereikbaar zijn wegens het barre weer en oneindige files. Ik stuur mailtjes en krijg mailtjes maar voor alle zekerheid stuur ik minha mae naar de afspraken, 't is bij mij thuis dus dat valt mee.
De bus arriveert en ik denk mijn kans te wagen maar val er af wegens laadruimte overvol. Het kan toch niet, slechts één bus voor al die mensen op ons tuig en een tweede vol Italianen... temperamentvolle Italianen met bambini :).
Bambini, toch schoon he maar niemand keek om, dringen deden de mensen want zo zijn ze... ik trek mij terug en zie daar nog een bus en nog een bus en zelfs nog een vierde.
Ik neem plaats tussen enkele jonge zuidelijke landgenoten. Ze waren wat druk maar ik kreeg een chipke aangeboden en toen er ééntje zich afvroeg of we nog zouden stoppen haalde die zijn beste Duits boven: RUMMENIGGE !! KARL !! HANS !! Ja 'k weet het dat moest Heinz zijn maar ik vond hun Duits toch wel geestig. We maakten een tussenstop na twee uur, nog twee te gaan. In Charleroi nog een bus en dan nog even wachten op een trein met een hydraulisch systeem, bah ja dat kon er ook nog maar bij. Bevroren tenen en vingers maar ik die dag nog thuis geraakt. Goed de communicatie kon beter maar eigenlijk geen klacht over hoe het geregeld werd, er was zelfs genoeg brandstof aan boord voor een ommetje... nu gij.
En vandaag is het koud hier, brr, de zon schijnt dan wel maar er heerst noordenwind.
Bloemekes, boterbloemekes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten